“ما از ترسیدن خسته شده ایم”: ساکنان کیف به سمت عادی شدن قدم برمی دارند | اوکراین

دبلیوبا گشت و گذار در یک بازار خیابانی کوچک در فضای باز در حیاط زیبای کیف، می توان برای لحظه ای فراموش کرد که اوکراین در بحبوحه جنگی وحشیانه قرار دارد که چندی پیش شاهد برخی از خونین ترین جنگ ها در چند مایلی پایتخت بودیم. .

یک دی جی در حال نواختن آهنگ های تکنو است که در شهری که با افتخار خود را برلین جدید می نامد بسیار محبوب است، زیرا مردم محلی لباس های قدیمی می فروشند.

اما خراش زیر سطح و به سرعت روشن می شود که پیامدهای گسترده جنگ هنوز تقریباً بر همه جنبه های زندگی در کیف حاکم است.

ما تمام پولی را که به دست می آوریم به نیروهای مسلح اهدا می کنیم. یانا کوال پشت یک دکه لباس گفت: ما برای آنها اینجا هستیم. کوال همچنین سوغاتی های ضد جنگ و دستبندهای دست ساز می فروخت که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه را مورد تمسخر قرار می داد. ما سعی می کنیم به زندگی خود ادامه دهیم. اما درد همیشه وجود دارد.»

تقریباً چهار ماه پس از حمله مسکو به اوکراین، نشانه‌های عادی به کیف بازگشته است. موانع ضد تانک کنار گذاشته شده اند، در حالی که خانواده ها در پارک های متعدد شهر قدم می زنند. تراس‌ها شروع به پر شدن کرده‌اند و مردم محلی خوش‌پوش در حال نوشیدن اسپریتس Aperol هستند.

این شهر اوکراین به مدت دو هفته مورد گلوله باران قرار نگرفته است زیرا روسیه مجبور شد اهداف نظامی خود را به طور چشمگیری تعدیل کند. اکثر مردم اکنون هنگام خاموش شدن آژیرهای حمله هوایی روزانه نادیده می گیرند.

این شهر همچنان روزانه ساعت 11 شب منع رفت و آمد دارد، و در یک بعد از ظهر اخیر یکشنبه، صف‌هایی در بیرون یک کلوپ شبانه که اکنون میزبان مهمانی‌های روزانه است، ظاهر شد.

آنا لوچوک، مدیر رستوران پیتزا کومتا، تاکید کرد: «فریب همه اینها را نخورید، زیرا ما هنوز در جنگ هستیم. همه هنوز در مورد جنگ صحبت می کنند. همه به نوعی تحت تأثیر قرار می گیرند یا درگیر هستند.»

کومتا، مانند بسیاری از رستوران‌های دیگر، با شروع جنگ تعطیل شد و به سرعت تمرکز خود را به آشپزی برای ارتش و بیمارستان‌های محلی تغییر داد. لوچوک گفت: “رستوران ما دوباره پر می شود، اگرچه هنوز هم خالی از حد معمول است.”

او گفت: «مردم دوباره به قرار ملاقات می‌روند و تولد جشن می‌گیرند،» و افزود که او کاملاً درک می‌کند که مردم به راهی برای رها کردن بخار نیاز دارند.

در ورودی رستوران، از بازدیدکنندگان با یک دسته کارت پستال استقبال می‌شود که در آن نوشته شده است: «روس‌ها، لعنت برید». تقریباً هر رستوران یا بار در کیف پرچم اوکراین را به اهتزاز درمی‌آورد یا پوسترهایی با حمایت از نیروهای مسلح این کشور آویزان می‌کند. هنر ضد جنگ و ضد پوتین تقریباً در هر گوشه خیابان دیده می شود.

Levchuk همچنین گفت که آنها استفاده از زبان روسی را متوقف کرده اند و مشتریان خود را فقط به زبان اوکراینی خطاب می کنند.

درست در آن طرف خیابان، والری شوچنکو، مدیر یک گالری کوچک، می گوید که او نیز فضای هنری خود را می بیند که به آرامی زنده می شود.

او گفت: “کیف یک شهر ارواح بود، اما گالری در نهایت دوباره پر می شود.” ما به سادگی از ترسیدن خسته شده ایم. اما، البته، هیچ کس جنگ را فراموش نمی کند.»

در گرمایی که طی دو هفته گذشته بر پایتخت فرود آمد، برخی از مردم محلی تصمیم گرفتند به سواحل شهر در امتداد رودخانه دنیپر بروند. اما خطر هرگز دور نیست. مقامات اوکراین به شهروندان این کشور در مورد خطر مهمات منفجر نشده در دریاچه ها و رودخانه ها هشدار داده اند. طبق حکومت نظامی، افراد از بیرون بردن کشتی های خود روی آب نیز منع می شوند.

اوایل این هفته، مردی که در ساحل اودسا شنا می کرد، پس از گام برداشتن بر روی مین دریایی که توسط نیروهای اوکراینی برای جلوگیری از هجوم روس ها به شهر بندری رها شده بود، جلوی چشمان خانواده اش کشته شد.

و هر روز در کیف شاهد تضادهای عظیم بین ظاهر عادی و واقعیت جنگ جاری است.

تنها چند قدم دورتر از کافه‌ها و رستوران‌ها، صدها نفر از اوکراینی‌ها در صومعه سنت مایکل با گنبد طلایی برای تشییع جنازه رومن راتوشنی، فعالی که اخیراً در نزدیکی خارکف در جنگ کشته شد، جمع شدند.

راتوشنی یکی از معترضان دانشجویی بود که در اولین شب انقلاب طرفدار غرب میدان در سال 2013 توسط پلیس مورد ضرب و شتم قرار گرفت. تصمیم ویکتور یانوکوویچ رئیس جمهور طرفدار روسیه برای سرکوبی تظاهرات دانشجویی به زودی باعث اعتراضات بزرگتر شد و در نهایت منجر به فرار یانوکوویچ از کیف به مقصد مسکو شد. .

راتوشنی از آن زمان به یک فعال محبوب تبدیل شده بود و تصمیم گرفت در آغاز جنگ به نیروهای مسلح اوکراین بپیوندد.

“همه باهوش ترین و شجاع ترین مردان ما در حال مرگ هستند. تلفات جنگ بر جامعه بسیار زیاد است.”

مرگ او نمادی از تلفات سنگین جنگ بر نسل جدید امیدوارکننده آن است. او صدای اوکراین جدید و مستقل بود. او آینده بزرگی را در پیش داشت.»

اعتقاد بر این است که تا 200 اوکراینی هر روز در میدان نبرد جان خود را از دست می دهند، زیرا درگیری ها به یک جنگ فرسایشی طولانی تبدیل می شود، بدون اینکه پایان فوری در چشم باشد.

والیا پولیشچوک عکاس گفت: “در مراسم تشییع جنازه دوست دیگری بودم که در مورد رومن شنیدم.” “این روزها دارم از تشییع جنازه به خاکسپاری می روم.”

پولیشچوک گفت که از دیدن بازگشت کیف به زندگی خوشحال است، اما از دیگران خواست که از خود راضی نباشند. او قبل از زانو زدن در حالی که ماشین حامل جسد راتوشنی عبور می کرد، گفت: “ما هرگز نمی توانیم آنچه را که در جریان است فراموش کنیم.”

با غروب خورشید در روز پنجشنبه، گروهی از مردان و زنان در حال بازی چوگان دوچرخه سواری در ولودروم کیف بودند.

برای ماه‌ها این میدان که قدمت آن به سال 1913 برمی‌گردد و یکی از قدیمی‌ترین مراکز ورزشی کیف است، بسته شد و آرتور کولاک و هم‌تیمی‌هایش نتوانستند ورزش مورد علاقه‌شان را تمرین کنند، بازی شبیه چوگان سنتی، اما به جای استفاده از دوچرخه از دوچرخه استفاده کردند. اسب ها

“خوشحال است که بیایی و جنگ را فراموش کنی. کولاک در حالی که در کناره‌ها نفسش را بند می‌آورد، گفت: کاری را که بیشتر دوست داری انجام بده.

پس از اینکه تعدادی از دوستان کولاک برای داوطلب شدن در جبهه رفتند، تیم او اکنون برای یافتن افراد کافی برای بازی کردن تلاش می کرد.

او گفت که انجام این ورزش کولاک را به روزهای قبل از جنگ بازگرداند، اگرچه او به سرعت اعتراف کرد که این احساس هرگز طولانی نبود. “بعد از تمرین، احساس خوشحالی می کنم، ذهنم کاملاً به حالت اولیه برگشته است. و سپس آژیرها به صدا در می آیند، و بوق می زنند، درست مثل آن، شما به واقعیت بازگشته اید.