الیس گنگ از قهرمانی لستر در لیگ برتر تمجید می کند اما بعداً به آزار نژادپرستانه اشاره می کند | لستر

الیس گنژ تاج گذاری لستر را به عنوان قهرمانی انگلیس به عنوان بهترین لحظه دوران حرفه ای خود توصیف کرد، اما ساعاتی بعد با آخرین نمونه سوء استفاده توسط طبقه پایین تر رسانه های اجتماعی تلخ شد.

یکی از کاربران توییتر به کاپیتان ببرها بابت این برد تبریک گفت، قبل از اینکه در پیام مستقیم بعدی خود کلمه ای که با N شروع می شود را بفرستد که بدترین تاریخ نژادپرستی بشریت را تداعی می کند.

Genge قبل از انتشار مجدد توییت، آن را ناشناس کرد. او قبل از اینکه تاکید کند که «اجتماعی/قانون باید بر آن وضع شود»، چنین پیام‌هایی را «معمول» توصیف کرد.

امیدواریم که Genge جشن پیروزی لستر را بدون فکر بیشتر از سر بگیرد. او دو بار در پس از بازی، برد میخکوب کننده را که با گل سقوط فردی برنز در آخرین دقیقه به ثمر رساند، به عنوان نقطه برجسته دوران حرفه ای خود ستایش کرد. او گفت: “من اینطور می گویم.” “در تاریخ بعد در مورد آن فکر خواهم کرد، اما به سختی چیزی برنده شده ام. ما همیشه در دوران حرفه ای من نایب قهرمان تقریباً نزدیک بوده ایم.”

و گاهی اوقات نه حتی آن. Genge در سال 2016 به لستر ملحق شد و از بریستول امضا کرد و تابستان امسال به آنجا بازخواهد گشت.

در طول شش سال حضورش در ولفورد رود، ثروت ببرها به اعماق بزرگی که تا کنون توسط بزرگترین باشگاه راگبی انگلیسی کاوش نشده بود، رسیده است.

قهرمانان سابق همه چیز در آن زمان در فصل های متوالی یازدهم از 12 را به پایان رساندند. برای دومین بار، دو فصل پیش، تنها دلیلی که آنها به دسته پایین سقوط نکردند، 105 امتیاز ساراسنس، حریف مغلوب آنها در روز شنبه، کسر شد، به دلیل نقض سقف حقوق آنها.

Genge توضیح داد که چگونه هواداران کارت های فصل خود را در آن دوران تاریک به سمت بازیکنان پرتاب می کردند. چند سالی به جلو حرکت کنید و صداهای تحسین‌برانگیزتری داشتند، که باعث شد 70000 نفری که در تویکنهام جمع شده بودند احساس کنند که یک جمعیت خانگی هستند.

Genge گفت: “من عاشق شنیدن آواز ببرها بودم.” فوق‌العاده بود، و دور پایانی کاملاً درخشان بود. آنها به طور منطقی سازگار بوده اند. یه جورایی فهمیدم [the fans’ reaction] زمانی که ما یازدهم بودیم، اما آنها در زمان من در اینجا باورنکردنی بودند. این چیزی است که آنها به عنوان هواداران سرسخت لیاقت آن را دارند. این چیزی است که اگر به یک تیم پایبند باشید، به دست می آورید.

عشق میدلندی که در جنوب غرب لندن جریان داشت، غنی و پربار بود، داستان‌های زیادی در داستان‌ها وجود داشت، و جنج همه‌ی آن‌ها را با صدای بلندی تکان داد. ادای احترام او به تام یانگز بازنشسته، مردی که به عنوان کاپیتان جایگزین او شد و همسرش تیفانی را تنها هفته قبل به دلیل سرطان از دست داد، بسیار زیبا بود.

ادای احترام دیگر به دنبال داشت: به برنز، برنده مسابقه، قهرمانی در نهایت در 32 سالگی. به جورج فورد، که در آخرین بازی خود برای لستر در نیمه اول لنگ لنگان بازی کرد. به مردان باشگاه در پشت صحنه، اسمیت ها، برت دیکن و همکاران. به عذابی که بازیکنان در کولفس متحمل شدند و سعی داشتند خود را از آن نادرهای اخیر بیدار کنند. به استیو بورثویک، که سلطنتش با رشد ثروت لستر همزمان شده است.

“استیو فوق العاده است. اولین بار وقتی به بریستول آمد با او آشنا شدم [in 2015] پس از یک دوره موفق در ژاپن از آن زمان او رشد من را تماشا کرده است. او با من بسیار سخت است، من را در زمین نگه می دارد. امیدوارم او برای 12 ماه آینده با من ارتباط برقرار نکند!»

گنگ با پوزخندی خاطرنشان کرد که زمان جشن بسیار سخت خواهد بود، اما نه آنقدر که ممکن است تصور شود. او متعهد شد که «سقف آن را منفجر کند»، اما به زودی قبل از تور سه آزمایشی استرالیا به اردوگاه با انگلیس گزارش خواهد داد. به زودی از آن بازخواهد گشت، و او برای بازگشت به باشگاه خانگی خود بریستول، که از زمانی که فصل عادی 2020-212020 را به پایان رسانده، رکود کوچکی را متحمل شده است، همانطور که لستر در این فصل، در جایگاه اول قرار گرفت.

تعداد بازیکنان راگبی مدرن هیچ نشانه ای از کاهش نشان نمی دهد. در حالی که هنوز خون از پیشانی‌اش می‌جوشید، گنگ نگاهی به او کرد و طوری صحبت کرد که انگار راه دیگری برایش وجود ندارد. روزهایی مانند روزهای او در Twickenham این آخر هفته دلیلی است که آنها برای بیشتر برمی گردند. و چرا باید زمزمه پس‌زمینه رسانه‌های اجتماعی را با تحقیر نادیده گرفت.