تیته برزیل: “به جام جهانی رسیدیم – اکنون زمان قهرمانی فرا رسیده است” | برزیل

چند ماه مانده به جام جهانی چطوری؟ چگونه اضطراب خود را مدیریت می کنید؟ چگونه هستم من؟ من پرتوقع اما متمرکز هستم. به جام جهانی رسیدیم. اکنون زمان رسیدن به فینال و قهرمان شدن است. این حقیقت است. در جام جهانی گذشته به دلیل شرایط دیگری سرمربی بودم [Dunga was fired in 2016 and Tite took over]. اکنون این فرصت را داشتم که چرخه کامل چهار ساله را انجام دهم. توقعات بالاست اما تمرکز روی کار است.

من کارکنانی با ارزش ها و اعتبارات عالی دارم. و یک خانواده فوق العاده اگر همسرم را نداشتم [Rosi]، من جایی که هستم نخواهم بود. اعصابم را از دست می دهم، می زنم سقف، شب ها مثل بقیه نمی خوابم. اما من شریکی دارم که از من حمایت می کند، خانواده ای که از من حمایت می کند. من از خانواده، کار و معنویت نیرو می گیرم.

آیا از چیزی می ترسی؟ فشاری که ما با آن روبرو هستیم یک مشکل است: مسئولیت، فشار موقعیت، مطالبات. وقتی هوادار بودم، دوست داشتم تیم بهترین باشد. این چیزی است که ما را به حرکت در می آورد. اما سلامت روان مهم است. من به آنچه ماندلا گفت فکر می کنم: “شجاعت توانایی رویارویی با ترس است.” در هر تصمیمی که می گرفت، ترس وجود داشت. وقتی آن را خواندم، دیدم که یک شهروند عادی هستم. من ترس ها، کابوس هایم، غازهای کوچکم را دارم. ترس، اما نه ترس؛ ترس و ترس با هم فرق دارند

من همچنین آنچه Tostão را خواندم [a Brazil legend who won the 1970 World Cup] گفت: شهرت انسان را تفرقه می‌آفریند، مخلوق را می‌سازد و خلق را فقیر می‌کند. من باید از آدنور مراقبت کنم [Tite’s real first name]. آدنور یک زندگی دارد: او همچنان یک پدر، یک پدربزرگ خواهد بود. اما او نمی خواهد اندازه گیری شود. اگر برنده شود، بهترین است. اگر نه، او را دشنام می دهند. من نمی توانم آن را درک کنم. وقتی صحبت می کنم، برای کل تیمم صحبت می کنم. هیچ کس انحصار حقیقت را ندارد. ما باید در مورد نظرات مختلف فکر کنیم و ما پذیرای ایده هایی هستیم که به خوبی استدلال می شود. بحث برنده شدن به هر قیمتی نیست.

الکس فرگوسن می‌گوید که افراد حرفه‌ای بزرگ در پی بهبود مستمر با خودشان رقابت می‌کنند. میدونی چرا؟ اگر خودم را با دیگری مقایسه کنم، ناامید و آسیب می بینم. در برخی موارد بهتر خواهم بود، اما در برخی موارد بدتر خواهم بود. من باید خودم را سالم نگه دارم، با ذهنی سالم.

آیا وقتی مثل پارسال مورد انتقاد قرار می گیرید احساس بدی دارید؟ ما به زمان نیاز داریم تا بفهمیم. کارها زمانی به بهترین شکل دیده می شوند که در فاصله دور باشند و تمام شده باشند. ما نتایجی داریم. مردم چه انتظاری دارند؟ رکورد زدیم [for the most points] در مسابقات مقدماتی ما طولانی ترین روند شکست ناپذیری را داریم: 12 بازی [under Tite in qualifying for the 2018 World Cup] و الان 17 بازی بدون باخت [in the 2022 qualifiers]. یعنی 29 بازی.

در مسابقات مقدماتی آمریکای جنوبی خیلی سخت است. ما در 17 بازی 13 گل بیشتر از آرژانتین زدیم. ما در رده بندی فیفا به رتبه اول برگشتیم. ما قهرمان شدیم [2019] جام آمریکا. یک مقام دوم هم [in 2021]. ما دفعه قبل برنده نشدیم، اما یک روند کامل وجود داشت، در بالای یک لحظه دشوار، پر از مشکلات، پر از یک سری مشکلات، که نمی خواهم بیشتر به آن بپردازم. [Brazil took over hosting rights from Colombia and Argentina amid the pandemic but were criticised for doing so while tens of thousands were dying in the country]. ما در 13 بازی از 17 بازی مقدماتی کلین شیت کردیم. میانگین گل زده ما در هر بازی بالای 2.5 بود. من همچنین می خواهم به یک نکته اشاره کنم: هیچ کس نمی خواست در کوپا آمه ریکا بازی کند و همه این را به مردم بیان کردند. [then] رئيس جمهور [of Brazil’s football federation, Rogério Caboclo].

آیا برزیل مورد حسادت ترین تیم است؟ من یک داستان برای شما تعریف می کنم. یک مربی ایتالیایی میراندا را مسخره کرد [the Brazil defender, then at Internazionale, after Brazil were knocked out of the 2018 World Cup by Belgium]: “حس است که از بلژیک حذف شدی؟” من این را از میراندا شنیدم و به میراندا گفتم که او [the Italian coach] هرگز این احساس را نخواهد فهمید زیرا او هرگز مربی تیمی مانند برزیل یا حتی کشور خودش نبود. این حسادت است به همین دلیل از او پرسید. بسیاری از مردم به برزیل حسادت می کنند. آنها آن را قبول ندارند. شاید مورد حسادت ترین تیم دنیا باشد.

این در مورد عدم احترام و حسادت است. این میراثی است که من حمل می کنم، میراثی که ما داریم، تاریخ داشتن پله، زاگالو، توستائو، گارینچا. اگر زاگالو مورد انتقاد قرار می گیرد چگونه من نباشم؟ آیا برزیل بیشترین حسادت را دارد؟ فکر می کنم اینطور است، اما وقتی بیرون می روم همه از من می پرسند که چگونه در مقابل فشار مربیگری تیم برزیل مقاومت می کنم.

اخیرا نیمار گفته است که خسته است و این جام جهانی ممکن است آخرین جام جهانی او باشد. آیا نگران نیمار هستید؟ آیا در این مورد با او صحبت کردی؟ گفتی «اخیرا». ما باید توجه کنیم که چه زمانی این اتفاق افتاده است [the interview was released last October but had been recorded months earlier, either soon after PSG had lost a Champions League semi-final or Brazil had lost the Copa final]. اگر بلافاصله بعد از حذف جام صحبت می کردم، خیلی هم ناراحت می شدم. این باید زمینه سازی شود. ما با همه بازیکنان از جمله نیمار در مورد آمادگی فیزیکی، فنی، تاکتیکی و روحی برای بازی های سرنوشت ساز صحبت می کنیم. ما بینش ها را منتقل می کنیم. به دلیل بزرگی نیمار، همیشه انتظارات زیادی وجود خواهد داشت. اما الان رقیق شده است. این نیمار است، اما وینیسیوس، رافینیا. تیاگو [Silva] پاکوتا، کازمیرو، فابینیو نیز دوباره در سطح بالایی قرار دارد.

آیا نیمار بهترین بازیکن شماست یا زمان وینیسیوس است؟ نیمار نیمار است. او بزرگترین ستاره ما باقی می ماند. تفاوت اکنون این است که درخشش توسط ستارگان نزدیک که می توانند بدرخشند رقیق می شود. عظمت نیمار این است که او این را درک می کند – در مورد رشد این بچه ها. او پسران را تشویق می کند تا یک سطح بالا بروند. زمان و تجربه این بلوغ را فراهم می کند.

بازی در جام جهانی بدون مادرت چگونه خواهد بود؟ او در سال 2019 درگذشت ساده لوحی مادرم… زیبا بود. وقتی کوپا آمه ریکا را بردیم، از من پرسید که بزرگتر از جام جهانی است؟ عزیزم… پس من توضیح دادم که این همان فنجان نیست اما سخت است. من در آرامش هستم. این هم اراده آنهاست که من انجام می دهم. [Tite gets teary-eyed.] من وصیت پدرم را انجام می دهم. او اولین مربی من بود. من می دانم که باعث افتخار آنها هستم. مادرم همیشه به من ایمان زیادی می داد، پدرم عشق به ورزش. من خوبم، نور و انرژی آنها را دارم.

من فقط 15 دقیقه با نوه هایم می توانم فوتبال بازی کنم. من نمی توانم بیشتر از این انجام دهم زیرا آنها بسیار شدید هستند. بعد مادربزرگشان می رود تا کمی با آنها بازی کند. من نمی توانم از فوتبال دور شوم. باعث خوشحالی من است، رضایت من است.

من ویدیوها و بازی های زیادی برای تماشا دارم، اما لحظاتی در کنار خانواده نیز وجود دارد. دوست دارم با رزی باشم و با او قدم بزنم. من کتاب را دوست دارم، chimarrão [maté]، قهوه، با فرزندان و نوه هایم باشم. من فیلم دوست دارم من زیاد می خوانم – این مرا تقویت می کند. اما من خاموش نمی شوم. من همیشه می خواهم چیزی بنویسم.

آیا این جام جهانی آینده شما را رقم خواهد زد؟ مطمئن. اگر در جام جهانی برنده شوید، بازار آزاد خواهید داشت. شما می توانید انتخاب کنید. من دروغ نمی گویم: ایده من قطعا این است که در برزیل کار نکنم. من می خواهم یک سال با خانواده ام بگذرانم، یک سال تعطیلی بگذرانم، درس بخوانم، مسئولیتی نداشته باشم، زیرا مسئولیت خیلی زیاد است. اگر چیزی از بیرون بیاید، اتفاق می افتد. اکنون مسئولیت و لذت مربیگری سلسائو را بر عهده دارم. من حتی قرار نیست با کسی صحبت کنم.

اما در گذشته پیشنهاداتی برای هدایت یک باشگاه اروپایی داشتید؟ بله، رئال مادرید و اسپورتینگ. چیزی که من دوست دارم این است که وقتی یک باشگاه اروپایی به یک بازیکن حرفه ای علاقه دارد، صحبتی داشته باشد تا توضیح دهد که چه چیزی نیاز دارد. این واقعا عالی است. باشگاه دیگری بود که می خواست با من صحبت کند و من گفتم نه: پی اس جی [after Unai Emery left in May 2018]. آنها می خواستند با من صحبت کنند و من گفتم نمی خواهم. من نمی خواهم و نمی خواهم. من نمی خواهم این احتمال را برای چیز دیگری باز کنم. من می خواهم روی کارم متمرکز باشم. بعد داستان دیگری است.

در جام جهانی [just before the 2018 tournament]، آنها [Madrid] گفت می خواهند صحبت کنند و من گفتم نه، صحبت نمی کنم، نزدیک نشو. من می خواهم با خودم و کارم در آرامش باشم. من تمام تلاشم را می کنم. وقتی کاری را به صورت موازی انجام می دهید، به معنای انجام کامل آن نیست. من نمی توانم آن را انجام دهم. پیشنهادهایی از رئال مادرید، پاری سن ژرمن و اسپورتینگ دریافت کردم. اما من این را نمی خواستم. من می خواهم جام جهانی را ببرم. بعد از جام جهانی برای آینده ام تصمیم خواهم گرفت.