یکی کافی نیست: رشد مدل مالکیت چند باشگاهی فوتبال | کسب و کار

“Oدرسی از همه اینها این است که حضور در دو باشگاه دشوار است. گانای که پس از پیوستن به بارنزلی در سال 2018 در سن 30 سالگی به عنوان جوان‌ترین مدیر اجرایی فوتبال انگلیس شناخته شد، فصل گذشته را در نقش خود در نانسی با مدیریت اجرایی باشگاه بلژیکی KV Oostende گذراند.

بارنزلی که در آوریل علیرغم رسیدن به پلی آف سال گذشته از چمپیونشیپ سقوط کرد، مانند نانسی و اوستنده متعلق به New City Capital است – یک گروه سرمایه گذاری که شامل سرمایه گذاران آمریکایی Pacific Media Group نیز می شود.

گانای درباره نقش‌های دوگانه‌اش می‌گوید: «محصول اولیه هرگز این نبود که من 100 درصد مواقع آنجا باشم. گفت‌وگوها در حال انجام است تا ساختاری تعریف شود که بتواند به همه باشگاه‌های گروه اجازه فعالیت بدهد.»

اوضاع در زمین برای بقیه باشگاه‌های نیو سیتی کپیتال که به طور پیوسته در حال رشد هستند، بهتر نبود. تون – که اخیراً در سال 2010 عنوان قهرمانی داخلی را به دست آورد – در رده دوم سوئیس در میانه جدول تلاش کرد، هواداران اسبیرگ فصل دیگری از ناامیدی را در دسته دوم دانمارک تحمل کردند و دن بوش همچنان در رده دوم هلند باقی ماند.

حداقل سرمایه گذاران چیزی برای جشن گرفتن در پایان ماه مه داشتند، زمانی که کایزرسلاترن – قهرمان چهار بار آلمان که 10 درصد از سهام خود را به کنسرسیوم آمریکایی متشکل از چین لی از نیو سیتی کپیتال و پل کانوی از گروه رسانه ای پسیفیک در ماه مارس فروخت – دینامو را شکست داد. درسدن در پلی آف صعود برای اولین بار از سال 2018 به دسته دوم آلمان بازمی گردد.

از New City Capital و 777 Partners LLC گرفته تا City Football Group (CFG)، Bolt Football Holdings، Redbird Capital و Red Bull، به نظر می رسد این روزها داشتن یک باشگاه کافی نیست. حتی صندوق سرمایه گذاری عمومی عربستان سعودی که تازه از تصاحب بحث برانگیز نیوکاسل است، با این گمانه زنی ها وارد عمل شده است که علیرغم مخالفت شدید محلی، در حال رقابت برای خرید باشگاه لهستانی اسلاسک وروتسواو است.

وویسیچ کوئربر، سخنگوی دولت محلی وروسلاو، هفته گذشته گفت: «سیلزیا نقره اجدادی است. «تاریخ این شهر چیزی نیست که بتوان آن را با چند زلوتی فروخت. این نه تنها یک پروژه تجاری است، بلکه یک پروژه اجتماعی نیز هست.»

زمزمه‌های قوی وجود دارد که سرمایه‌گذاری ورزشی قطر – که پاری سن ژرمن را به لطف ذخایر مالی بی‌پایان خود به یک ابرقدرت اروپایی تبدیل کرده است – در تلاش است تا مجموعه‌ای از باشگاه‌ها را پس از تماشای CFG متعلق به ابوظبی ایجاد کند که امپراتوری رو به گسترش خود را دو برابر می‌کند. رقم های مربوط به خرید باشگاه فرانسوی تروا در سال 2020. CFG در تلاش برای خرید بردا در ماه آوریل پس از واکنش شدید هواداران این باشگاه هلندی شکست خورد.

یکی از منابع می گوید: “من تعجب نمی کنم اگر QSI به زودی یک باشگاه در پرتغال بخرد.” “آنها دیده اند که CFG چقدر در اداره باشگاه های مختلف در سراسر جهان موفق بوده است که همه آنها می خواهند همین کار را انجام دهند. این سیستم توسط CFG اصلاح شده است، اما این ایده توسط Pozzos آغاز شد.

پوتزوها – مالکان ایتالیایی اودینزه و واتفورد – در سال 2016 پس از هفت سال هدایت تیم اسپانیایی، از کنترل سهام خود در گرانادا صرف نظر کردند.

پدیده چند باشگاهی را می توان خیلی بیشتر دنبال کرد، به یک پرونده مهم در دادگاه داوری ورزش در سال 2000 در مورد دو سهام متعلق به Enic، شرکتی که جو لوئیس تاجر انگلیسی بعداً تاتنهام را از طریق آن خریداری کرد. رای دادگاه در مورد سهام اقلیت انیک در AEK آتن و اکثریت سهام آن در اسلاویا پراگ منجر به وضع مقرراتی شد که دو باشگاه را که در آن شخص یا شرکتی “نفوذ تعیین کننده” داشتند از پذیرش در همان مسابقات باشگاهی یوفا منع شدند.

با این حال، با قوانین متفاوتی که برای هر لیگ داخلی وجود دارد، یک شکاف بزرگ همچنان باز است. در حالی که لیگ برتر سهام در یک باشگاه دوم در بخش را به 10% محدود کرده است، قوانین یکپارچگی یوفا به یک نفر اجازه می‌دهد 100% سهام یک باشگاه و سهام “تأثیر غیر تعیین کننده” در باشگاه دیگری که در همان رقابت شرکت می‌کند داشته باشد. .

هنگامی که سرمایه گذار آمریکایی دیوید بلیتزر – که از طریق شرکت خود Bolt Football Holdings 40٪ از سهام کریستال پالاس را در اختیار دارد – در آغاز سال 2021، 45٪ از شرکتی را که مالک اکثریت سهام در آگسبورگ است، خریداری کرد، سؤالاتی در آلمان مطرح شد. عضویت باشگاه آنها با حفظ 50+1 از سهام رای خود، در سمت راست مقررات باقی مانده اند و پس از ثبت رکورد باشگاهی در ژانویه با ریکاردو پپی مهاجم آمریکایی در قراردادی به ارزش 18 میلیون دلار، فصل را به خوبی از مشکلات سقوط به پایان رساندند.

این تنها پیروزی بلیتزر نبوده است، او همچنین پشت سر پیشنهاد ناموفق مارتین بروتون برای چلسی در ماه گذشته بود که در صورت موفقیت، به معنای واگذاری سهام خود از کاخ بود. باشگاه هلندی او، دن هاگ، صعود به اردیویسه را در مرحله پلی آف از دست داد و تیم بلژیکی او، واسلند-بورن، شش سال پس از سقوط به لیگ برتر نزدیک شد.

هلدینگ فوتبال بولت همچنین به عنوان مالک احتمالی جدید 10 بار قهرمان فرانسه سنت اتین پس از سقوط آنها به لیگ 2 در میان صحنه های دراماتیک در پلی آف مقابل اکسر ظاهر شد.

RedBird – دیگر وسیله سرمایه گذاری آمریکایی که شرکای آن شامل جان هنری و تام ورنر، مالکان لیورپول، NFL و لبرون جیمز است – موفقیت خود را در هدایت تولوز به لیگ 1 با تکمیل خرید میلان، قهرمان ایتالیا، به قیمت 1.3 دلار دنبال کرد. bn.

777 مستقر در میامی پس از تصاحب 100 درصدی استاندارد لیژ در ماه مارس، با تکمیل قرارداد 175.8 میلیون دلاری برای خرید جنوا در سپتامبر، امیدوار به بازدهی مشابهی خواهد بود. این فروش باعث شد استاندارد – که از سال 2009 تاکنون موفق به کسب عنوان داخلی نشده است – دهمین باشگاهی در لیگ برتر بلژیک باشد که سرمایه‌گذاری خارجی را جذب کرده است و تقریباً نیمی از باشگاه‌های سری آ از سال 2018 به سرمایه‌گذاران یا کنسرسیوم‌های آمریکای شمالی فروخته شده‌اند.

در ماه فوریه، 777 پس از تصویب قانونی در سال گذشته که به باشگاه های برزیلی اجازه می داد به عنوان شرکت های دولتی فعالیت کنند، 137 میلیون دلار را برای 70 درصد سهم در واسکو دو گاما هزینه کرد. یک ماه پیش از آن، جان تکستور – آمریکایی که در ماه آگوست پس از نشان دادن علاقه به نیوکاسل، 87.5 میلیون پوند برای پیوستن به بلیتزر به عنوان یکی از سهامداران اقلیت در کاخ هزینه کرد – 90 درصد سهام بوتافوگو را تصاحب کرده بود و او می‌گوید که قصد دارد دوباره آن را بازسازی کند. سالهای افتخار در باشگاهی که جایرزینیو و گارینچا نام خود را در آن جا انداختند.

او گفت: “من می خواهم سه تا پنج سال آینده روشن شود که راه بوتافوگو وجود دارد.” “شکست بهترین معلم است.”