در اینجا پاسخی برای بحران کارکنان رستوران وجود دارد: شیفت انتظار عجیب و غریب را انتخاب کنید تا بیرون غذا بخورید | صنعت غذا و نوشیدنی

آدر نقطه ای خاص، حکایت ها – درست یا نادرست – مانند داده های سخت به نظر می رسند. یکی از دوستان به من می گوید که یک سرآشپز حامی در نزدیکی محل زندگی اش، برای ادامه دادن، پوشش هایش را نصف کرده است. یکی از همکاران چیزی در مورد یک گروه رستورانی می گوید که شنیده است که اخیراً کمتر از 24 سرآشپز در چهار سایت وجود ندارد. با رزرو میز در یک مکان مورد علاقه صبح روز دیگر، از وب سایت آن متوجه شدم که در بیشتر ماه جولای دو روز اضافی در هفته بسته خواهد بود. آن شب، در حالی که پیشخدمت یک آفوگاتو (فقط یک عدد کوچک) به من می‌دهد، به آرامی از او در مورد این سؤال سؤال می‌کنم. بله، سرش را تکان می دهد: کمبود پرسنل. این رستوران روزانه با 70 آشپز جدید بالقوه تماس می گیرد، اما آنها هنوز افراد مورد نیاز خود را ندارند. هفتاد؟ درست شنیدم؟ او می خندد. بله می گوید. در واقع، حتی ممکن است بیش از این نیز باشد.

شبیه ویرایشگر نیست پذیرایی مجله، اما در مورد مشکلات کارکنان در مهمان‌نوازی چه باید کرد، که جدیت آن اکنون برای هر کسی که چشم در سر دارد آشکار است؟

به گفته خبرچین من، هم به دلیل برگزیت و هم به دلیل همه‌گیری، این یک قتل عام است، سرآشپزها در اواسط شیفت کاری بیرون می‌روند، زیرا در جاهای دیگر پیشنهاد بهتری دریافت کرده‌اند، دانشجویان کالج‌های پذیرایی حتی قبل از فارغ‌التحصیلی از آنجا خارج شدند. او می‌گوید دسترسی باربرهای آشپزخانه، پیشخدمت‌ها و کارکنان بار نیز سخت است، هرچند من قبلاً متوجه این موضوع شده بودم. در تئاتر ماه گذشته، فقط یک سرور در صف مار برای نوشیدنی های فاصله دار کار می کرد. او سریع بود، اما واضح بود که قبل از به صدا درآمدن زنگ نمی تواند پیشرفت جدی داشته باشد. اگر این وضعیت هر شب تکرار شود – و چرا اینطور نباشد؟ – تصور عواقب آن برای درآمدهای هنری بسیار سخت نیست.

دولت اگر اراده یا ذره ای صلاحیت داشته باشد، باید کارهای زیادی انجام دهد. من همچنین می دانم، از نقطه نظر صنعت، نوار قرمز باید در اطراف وجود دارد. حتی اگر کارکنان یک شبه ظاهر شوند، باز هم آموزش، کاغذبازی، بهداشت و ایمنی و همه اینها وجود دارد. اما با این وجود، اخیراً بیش از یک بار در مورد بازگشت به پیشخدمت خیال پردازی کرده ام. ما “برای کمک به بیرون غذا بخوریم”. شاید الان به کمک نیاز داشته باشیم تا کمک کنیم. آیا رده‌های انبوه میانسالان که مدت‌ها پیش با کار در میخانه‌ها و رستوران‌ها راه خود را از طریق مدرسه و دانشگاه گذرانده‌اند، نمی‌توانند این تغییر عجیب را انجام دهند؟ اگر در کنار حرفه‌ای‌ها آماتور باشیم، عاقل، سخت‌کوش و از هم‌نشینی با جوان‌های دوست‌داشتنی و شیک‌تر نیز کاملاً خرسند خواهیم بود. ما می‌توانیم این کار را در ازای یک شام رایگان، مثلاً یک بار در ماه، انجام دهیم – اگرچه وعده‌های غذایی کارکنان همان چیزی است که امروزه هستند، من از یکی از آن‌ها کاملا راضی خواهم بود. چندی پیش، جکسون باکسر، سرآشپز حامی اوراسای و برانسویک هاوس، عکسی از چای کارکنان آن روز در شبکه های اجتماعی منتشر کرد. سوسیس کوبیده شده با مایو و سس کاری بود و، صادقانه بگویم، به نظر می رسید که برایش بمیرد. (به قول خودش “بدون خرابکاری”).

همانطور که یک پیشخدمت دوست داشتنی در جو آلن در کاونت گاردن روز گذشته در یک سخنرانی طولانی و صمیمانه به من گفت، از روی تجربه می‌دانم که کار در مهمان‌نوازی اغلب سخت است، اما می‌تواند به طرز شگفت‌انگیزی پاداش‌دهنده باشد. این صنعت همچنین از زمان من تا به امروز فراتر از شناخت پیشرفت کرده است – و شاید من هم اکنون با آن سازگارتر هستم. میانسالی آرامش و در مورد زنان، صلابت جدیدی به ارمغان می آورد که می تواند در برخورد با مردم مفید باشد.

وقتی در یک میخانه-رستوران در شفیلد کار می کردم، چیزی که کمتر از همه دوست داشتم این بود که آخر شب به خانه سفر کنم. قدم زدن در پارکینگ بعد از شیفت کاری من واقعاً مرا می ترساند. اما آن روزها برای من گذشته است. من به ندرت از چیزی می ترسم، یا نه به آن شکل فیزیکی و احشایی. مطمئن نیستم که در سال 2022 با یقه چوگان مشکی، پیش بند بلند سفید و گوشواره های حلقه ای – کمد لباس فانتزی پیشخدمت من – چقدر خوب به نظر می رسیدم، اما من هم در شعبده بازی چند بشقاب و هم در برخورد با آن نوع مرد متقاطع هستم. ترجیح می دهد اعتراف نکند که او واقعاً راه خود را در مورد لیست شراب نمی داند.