“بازی سرگرم کننده و زیبا”: ظهور فوتبال تفریحی بانوان | زنان

منساعت 11 صبح روز شنبه در یک زمین فوتبال که بین مسیری در امتداد رودخانه لی ناوبری و پردیس فناوری در پارک المپیک ملکه الیزابت، هاکنی قرار گرفته است. زنی با موهای تیره قرمزپوش، با یک پاس ماهرانه به جلو، انبوهی از مدافعان را به چالش می کشد. “آره! اولین بازی مبتدی، همانجا،» مربی جولی لیف در بالای ریه های مانکونیایی خود فریاد می زند. بازیکن پوزخند می زند.

رفاقت و شادی در زمین، جایی که زنان برای اولین بار فوتبال بازی می کنند، پر سر و صدا و مسری است. این تمرین دسترسی آزاد باشگاه فوتبال جامعه کلاپتون است، یکی از هزاران جلسه پایه در انگلیس که با پیشرفت فوتبال زنان شروع شده است. برخلاف بسیاری که هدفشان تشویق زنان و دختران جوان به انجام این ورزش است، این ورزش برای همه سنین است.

لیف، 54 ساله، یکی از بنیانگذاران جلسه آموزشی برای زنان و افراد غیر باینری در هر سنی و توانایی، گفت: «ما می خواستیم که برای زنان مسن تر باز باشد. ما می‌خواستیم مادرانی که بازی بچه‌هایشان را تماشا می‌کردند، متوجه شوند که می‌توانند از خط عبور کنند و خودشان بازی کنند. برای به دست آوردن همان سر و صدا، وقتی 10 یا 11 ساله بودیم.

لیف که در مدرسه ابتدایی گراسمر در استوک نیوینگتون تدریس می کند و یکی از بنیانگذاران الی گودالا، 45 ساله که در خدمات کودکان کار می کند، بخشی از «نسل گمشده» هستند، هواداران فوتبال که جنسیتشان به این معنی بود که فرصت بازی کردن و بازی کردن را از دست دادند. در جوانی در ورزش رشد کنند.

سفر فوتبالی من در CCFC پس از شیوع بیماری همه گیر آغاز شد. در پنجاه سالگی، هرگز به توپ ضربه نزده بودم، چیزی در مورد ورزش نمی دانستم اما تمرین را دوست داشتم. سال گذشته، از من خواسته شد که به یک تیم دامپزشکی اسپین‌آف ملحق شوم، که نام گستاخانه‌ای Hot Flush نامیده می‌شود، و اکنون بیشتر هفته‌ها را در لیگ پنج نفره زنان و افراد غیر باینری، Super 5 بازی می‌کنم.

اتحادیه فوتبال در سال 1921 فوتبال حرفه ای زنان را از زمین های باشگاهی خود منع کرد و آن را «کاملاً نامناسب» برای زنان دانست. این ممنوعیت که تنها در سال 1971 برداشته شد، لحن را برای تبعیض جنسیتی تعیین کرد که هنوز در فوتبال امروزی حاکم است. دو دهه قبل از اینکه اتحادیه فوتبال انگلیس کمیته زنان را تأسیس کرد، با اولین جام چالشی اتحادیه فوتبال زنان در سال 1993 گذشت.

اما از زمان همه‌گیری، به نظر می‌رسد بسیاری از زنان در دهه‌های 30، 40 و 50 زندگی خود را جبران می‌کنند. بر اساس نظرسنجی Active Lives Sport England، که سال‌های 2020-21 را پوشش می‌دهد، درصد بیشتری از زنان 35 تا 54 ساله حداقل یک بار در سال گذشته در این ورزش شرکت کرده‌اند یا عضو یک باشگاه فوتبال شده‌اند.

Guedalla که در کودکی برای Wanstead Girls بازی می‌کرد، می‌گوید: «نسل ما هرگز نتوانست در PE بازی کند، چه رسد به اینکه در پارک. من و جولی هر دو بازی کردیم و به ما گفتند “این”، “چیست”. این در دهه 70 و 80 عادی بود.»

آنها با مقداری پول نقد بنیاد فوتبال از CCFC، جلسات دسترسی آزاد را در سال 2019 راه‌اندازی کردند. از تعداد معدودی از افراد در آن زمان، اعضای امروز به بیش از 100 نفر افزایش یافته است و بازیکنان بین 22 تا 60 سال دارند.

گوئدالا گفت: “ما با یک بروشور شروع کردیم که می گفت لازم نیست مگان راپینو باشی.” جولی چیزهایی را از گراسمر قرض گرفته است. فکر می‌کردیم اگر کسی نیامد، می‌رویم برای یک پیت. اما آنها ظاهر شدند. و آنها از آمدن دست برنداشته اند.»

با توجه به اینکه یورو 2022 زنان یوفا قرار است یک تورنمنت رکوردشکنی باشد، انتظار می رود این تعداد افزایش یابد. تحقیقات نشان می دهد که پس از جام جهانی زنان 2019، مشارکت در فوتبال در میان زنان و دختران افزایش قابل توجهی داشته است که در بین افراد بالای 25 سال تقریباً نیم میلیون افزایش یافته است.

گوئدالا به قدرت فوتبال برای رفاه، تناسب اندام و احساس اجتماع علاقه دارد.

گودالا که در خدمات کودکان کار می کند، گفت: «وقتی زنان دور هم جمع می شوند، اتفاقاتی می افتد. «شما یک پیراهن می پوشید و بخشی از چیزی هستید. این در مورد تناسب اندام، سرگرمی و البته بازی زیبا است.»

تعداد فزاینده ای از باشگاه های دامپزشکی زنان عبارتند از Crawley Old Girls، Canterbury Old Bags، و همچنین Bromley Belles FC، Bury FC Vets، Lewes FC و Maidstone Magpies.

زنان در مورد خوش‌بینی به زندگی‌شان، و از شادی پوشیدن پیراهن تیم، بازی با دیگران در هر سنی، و کمی بلندتر ایستادن به عنوان عضوی از یک تیم صحبت می‌کنند. آنها در مورد فواید درمانی ورزش بر بدنشان، علائم یائسگی و احساسشان صحبت می کنند.

چند هفته پیش، در لنسینگ، دهکده ای ساحلی در نزدیکی برایتون، اتحادیه فوتبال ساسکس کانتی جشنواره سالانه فوتبال تفریحی زنان خود را برگزار کرد. هیچ جدول امتیازی، آمارگیری یا جامی وجود نداشت. تاکید بر سرگرمی بود. اما همان اوج تشویق دسته جمعی، که در سراسر جهان به رسمیت شناخته شده بود، به هر هدفی خوش آمد گفت و آثار کلاسیک دهه 1970 مانند بنگ بنگ را که از بلندگو در زمین پخش می‌شد، قطع کرد.

کارول بیتس، 55 ساله، که هفت سال پیش با کمی بودجه از بنیاد فوتبال کرالی تاون و اتحادیه فوتبال انگلیس تراست، Crawley Old Girls (Cogs) را تاسیس کرد، گفت: “برای اینکه ببینیم چه کاری برای برخی انجام می دهد. سلامت جسمی و روانی زنان شگفت انگیز است. ما زنان شصت ساله‌ای داریم که مانند افسانه‌ها در حال تکل زدن هستند. ما یک پیرمرد 76 ساله به نام سوزان داریم که به جلسه فوتبال پیاده روی ما می آید. من چهره‌های این زنان را تماشا می‌کنم و شما آن شادی را می‌بینی، من می‌خواهم این کار را در ۷۶ سالگی انجام دهم.»

Cogs اکنون هر هفته پنج جلسه برگزار می کند. زمانی که شروع کردیم، موضوع مشترک این بود که ما نسل گمشده ای بودیم که هرگز فرصتی برای بازی نداشتیم. دختران هرگز این شانس را نداشتند که مربی شوند. پسران و مردان آن را بدیهی می دانند.

“اگر به زنان هم سن و سالم بگویم بیایید و فوتبال بازی کنید، آنها می گویند “از فوتبال چیزی نمی دانم” و “من تناسب اندام ندارم.” من می گویم، “شما دقیقاً همان زنانی هستید که ما می خواهیم.”

بیتس که سال گذشته مدال امپراتوری بریتانیا را به خاطر خدمات به فوتبال و فراگیر شدن دریافت کرد، گفت: “با در راه شدن یورو زنان و پروژه میراث، این پیش بینی وجود دارد که 20000 زن دیگر بازی کنند.”

در سال 2020، اسپورت انگلیس و اتحادیه فوتبال انگلیس یک میلیون پوند به میزبانی یوفا یورو 2022 اهدا کردند، با هدف ایجاد فرصت های بیشتر برای فوتبال تفریحی زنان در 9 شهر میزبان: منچستر، لندن، ترافورد، شفیلد، روترهام، میلتون کینز، ویگان و لی. ، برایتون اند هوو و ساوتهمپتون.

در 66 سالگی، ویو مور، معلم بازنشسته از کراولی، قدیمی ترین عضو COGs است. او سه سال پیش بازی را شروع کرد. مور گفت: “این به شما فرصتی می دهد تا با جوان تر خود در تماس باشید.” وقتی گل می زنم، مثل یک بچه هستم، خیلی هیجان زده می شوم. این یک حس دوست داشتنی از موفقیت است.»

جکی کاکس، 53 ساله، مادر سه فرزند که در دروازه بازی می کند و سه سال پیش Kingswood Ladies را راه اندازی کرد، گفت: “بسیار رشد کرده است: اکنون 30 نفر هستیم.”

کاکس، هماهنگ کننده بقای سرطان سینه در Royal Marsden، گفت: «وقتی کووید شیوع پیدا کرد، مردم می خواستند بیرون باشند. ما جمعه ها تمرین می کنیم، بیشتر یکشنبه ها مسابقات انجام می دهیم. ما چند دختر 20 ساله داریم، اما بیشتر آنها 40 سال دارند.»

کیم جوسلین، 61 ساله، مدیر مرکز اجتماعی، به یاد می آورد که در کودکی لباس فوتبال خود را در یک پرچین پنهان کرده بود، زیرا از واکنش مادرش می ترسید. او در 20 سالگی برای شورهام و برایتون بازی کرد، اما اخیراً بازگشته و برای Cogs بازی کند. “همه آنها دختران فوق العاده ای هستند. تو را از خودت بیرون می آورند. من بدون آنها گم خواهم شد.»