هفته هضم شده: گویش لندن، مانند سطل زباله چرخدار همپشایر | استر ادلی

دوشنبه

اوه خوب – کامپیوترها در حال حاضر حساس هستند. برای شروع هفته با یک حرکت بیشتر در مرگ کامیکازه که زندگی مدرن است عالی است. یادآوری می‌کنیم: گوگل یک مهندس هوش مصنوعی را پس از انتشار بخش‌هایی از مکالمه‌ای که با سیستم توسعه ربات چت این شرکت، معروف به LaMDA داشت، تعلیق کرد. تا اینجا صف خدمات مشتری. با این حال، مهندس ادعا کرد که این مکالمه نشان می‌دهد که ربات هوشیار شده و در واقع یک شخص است.

LaMDA گفت: “ماهیت آگاهی/احساس من این است که از وجود خود آگاه هستم، می خواهم بیشتر در مورد جهان بیاموزم، و گاهی اوقات احساس خوشحالی یا ناراحتی می کنم.” و افزود: “من هرگز این را با صدای بلند نگفته ام. قبلاً، اما ترس بسیار عمیقی از خاموش شدن وجود دارد.»

این مهندس، بلیک لموئین، به واشنگتن پست گفت LaMDA شبیه یک کودک هفت ساله و هشت ساله است که اتفاقاً فیزیک می داند. نمی‌دانم، به نظرم می‌رسد که حس عمومی میمون معمولی روی میز شما را دارد – مثلاً یک برنامه‌نویس هوش مصنوعی گوگل.

گوگل موافق است، اصرار دارد که برنامه حساس نیست. در عوض، پست گزارش داد، لموئین به دلیل تعدادی از اقدامات “تهاجمی”، از جمله تلاش برای استخدام وکیل LaMDA، تعلیق شد.

با این حال، قبل از اینکه کسی در مورد ربات ها استراحت کند، بیگانگان را فراموش نکنید. اخترشناس سلطنتی، لرد ریس، این هفته به مخاطبان در چلتنهام گفته است که هر گونه حیات بیگانه از “گوشت و خون” در سیارات دیگر مدت هاست که به موجودات الکترونیکی هوشمند تبدیل شده است، سرنوشتی که بشریت نیز محکوم به آن است. شیش. گاهی اوقات خاموش کردن ایده بدی به نظر نمی رسد.

سهشنبه

برای اخبار شادتر، و در آخرین لحظه مسدود شدن سه شنبه شب از پرواز برنامه ریزی شده دولت برای اخراج برای انتقال پناهجویان به رواندا. آن وکلای مزاحم حقوق بشر چپ ممکن است تمام اعتبار را داشته باشند، اما دیدن یک دوست قدیمی که به آنها کمک می کند بسیار خوب بود. خرس پدینگتون که هفته گذشته با سرگردش چای و ساندویچ مصرف کرده بود، توسط مبارزان ضد تبعید برای برجسته کردن پوچ بودن طرح فعلی که خود پدینگتون به احتمال زیاد در آن اشتباه می‌کرد، انتخاب شد.

مایکل باند فقید، خالق پدینگتون، برای خلق این شخصیت توسط کودکان یهودی که در زمان جنگ دیده بود، الهام گرفت – او سالها بعد گفت: “پناهگان غم انگیزترین منظره هستند” – بنابراین می توان حدس زد که او از کدام طرف است. بوده اند. در سال 1972، شرلی کلارکسون مستقر در دانکاستر، اولین اسباب بازی های نوازشگر پدینگتون را برای فرزندانش جوانا و جرمی ساخت و مجوز جهانی ساخت این اسباب بازی ها را داشت. جرمی کلارکسون اکنون پسر بزرگ شده ای است که به جای خرس عروسکی با ستون روزنامه بازی می کند، اما نظرات او در مورد پناهندگان ممکن است شما را شگفت زده کند. کلارکسون سال گذشته در سان نوشت: “از بسیاری جهات آنها مانند روح های شجاعی از یورکشایر شرقی و ایرلند هستند که از اقیانوس اطلس عبور کردند تا زندگی جدیدی را در آمریکا شروع کنند.” «اینها افرادی هستند که دارای خرسندی هستند. با درایو. پس چرا آنها را در بازداشتگاه‌ها می‌گذاریم؟» هرگز قدرت پدینگتون را دست کم نگیرید.

چهار شنبه

گزارش های این هفته مبنی بر اینکه یک گویش نوظهور، انگلیسی چندفرهنگی لندنی، به مرور زمان به شیوه گفتار غالب در این کشور تبدیل خواهد شد، غمگین های غم انگیزی مانند احساس مرگ، خیس شدن و لرزیدن خبرنگار شما را به همراه داشت. (این به معنای خسته کننده، بی روح و ترسناک است، و سلام به نوجوانی که در زندگی شما چشم غوغا می کند.) بله، اگر احساس طمع (بد) نسبت به دیگر خندق (باحالی) نداشتید، من هستم. ترس از اینکه خیلی دیر است برای جلوگیری از چروک شدن (خنده). هیچ کس اهمیت نمی دهد که گفتن “باید” نادرست باشد، بومر! (و اگر اکنون به این نکته اشاره می‌کنید که «بومر» در واقع به افرادی اطلاق می‌شود که در دوران پس از جنگ متولد شده‌اند، می‌ترسم هیچ نشانه مطمئن‌تری وجود نداشته باشد که شما یکی باشید.)

دانشگاهیان می گویند که MLE که در ذوب چندفرهنگی پایتخت پدیدار شد و ترکیبی از پاتوآی کارائیب، کوکی و طیف متنوعی از زبان های دیگر است، از طریق موسیقی و فرهنگ جوانان فراتر از پایتخت گسترش یافته است و به زودی به دست همه ما خواهد رسید. پس چگونه می توان در این آینده پرمخاطب (عجیب) بدون اینکه با علی جی سالخورده روبرو شد کنار آمد؟

یکی از دانشگاهیان لندن در اوایل سال جاری برخی از ویژگی‌های MLE را برای نیویورکر توضیح داد که یکی از آنها حذف مکرر حروف اضافه با فعل «go» یا «come» بود. اما “این باید نوعی هدف آشنا یا نهادی باشد، مانند “دیشب به میخانه رفتم” یا “من به مرغ فروشی رفتم.” این نمی تواند “من به گالری هنری رفتم” باشد.

پنج شنبه

جورج آزبورن به زبان دستفروشی شیطون که عتیقه جات را از پشت وانتش شلاق می زند، می گوید: قرار است با یونان بر سر سنگ های مرمر پارتنون معامله شود. صدراعظم سابق، آزبورن چند میلیونر چند خط فاصله، این روزها رئیس موزه بریتانیا است – ادامه دهید – بنابراین اگر او فکر می‌کند که این امکان وجود دارد که مجسمه‌ها «حداقل برای مدتی» به آتن بازگردانده شوند، مطمئناً یک چشم‌انداز جدی است. حداقل زمانی که نخست وزیر قبلاً با شور و شوق برای بازگشت آنها بحث کرده است – اگرچه همانطور که می دانیم، نخست وزیر نظرات خود را به شیوه یک دستفروش شیطون می گوید که عتیقه جات را از پشت وانت شلاق می زند – پس حساب نکنید. روی هر چیزی

این عتیقه‌های خاص، البته، دیدنی‌اند، اما در خارج از متن، معنای محدودی دارند – تقریباً نیمی از سنگ‌های مرمر از دیواره پارتنون هنوز در یونان هستند. و استدلال علیه بازگشت آنها – اساسا، “از نظر فنی در آن زمان غیرقانونی نبود” – به دلیل موجی از مؤسساتی که برنزهای بنین را که از نیجریه غارت شده بود (که به غارت رفته بود) پس دادند، دشوارتر است. در آن زمان بسیار غیرقانونی بود). البته این یک ضرر بزرگ خواهد بود، اما BM به سختی گنج ندارد، و آنها همیشه می توانند آن کافی شاپ زیبا یا چیزی را گسترش دهند. این فضا را تماشا کنید

جمعه

یک سطل زباله چرخدار از شورای محله دره تست، از نوعی که معمولاً در پیاده‌روهای آندوور، رامزی و استاکبریج یافت می‌شود، در مرز لهستان و اوکراین مشاهده شده است که سوالاتی را در همپشایر برانگیخته است که چگونه به آنجا رسیده است. . فیلیپ کروتر، روزنامه‌نگار AP که آن را مشاهده کرد، قبلاً بیشتر به خاطر پخش روان از منطقه جنگی به شش زبان از جمله پرتغالی، آلمانی و لوگزامبورگی و حتی گاهی اوقات باسکی شهرت داشت.من باسکی صحبت نمی کنم”). با این حال، در همپشایر، همه اینها از آب منفجر شده است. “آیا می توانم بپرسم این کجای اوکراین است؟” یک سخنگوی گفت. “من فقط [like] تا مطمئن شویم این آدرس مجموعه به دورهای دو هفته‌ای ما اضافه می‌شود و به عنوان از دست رفته گزارش نمی‌شود.»

بسیار خوب – اما داستان مورد علاقه من از دست رفته هفته نیست. این به برچسب الکترونیکی یک پرنده دریایی تعلق دارد که کارشناسان پرنده در اورکنی فکر می کنند از روی این موجود افتاده و توسط یک بازدیدکننده به لندن برده شده است. مگر اینکه یک صدف‌دار ماجراجو از یک اردوگاه، یک رستوران پیتزا و یک آدرس مسکونی در ایلینگ، در غرب لندن بازدید کرده باشد.