شکست پلیس در جنگ مواد مخدر در منطقه مرگبار آمازون جایی که دو نفر ناپدید شدند | برزیل

در منطقه سه‌گانه‌ی پر از جنایت، جایی که دام فیلیپس و برونو پریرا ناپدید شدند، شایعات در مورد اتفاقی که در ژانویه امسال در پورتو آملیا رخ داد، زیاد است.

آیا قاچاقچیان برزیلی مواد مخدر مسئول آتش زدن پاسگاه پلیس پرو در رودخانه یاواری بودند؟

آیا این چریک های کلمبیایی بودند که به کمپ هجوم بردند و به مرزبانان تیراندازی کردند و با سلاح های پرقدرت خود فرار کردند؟

یا اینکه مجرمان، افسران پلیس پرو سرکش بودند که شاید برای جنایات سازمان یافته کار می کردند؟

پاسخ بستگی به این دارد که با چه کسی صحبت می کنید – اما عواقب آن یکسان بود.

پنج ماه پس از حمله جسورانه، اردوگاه ویران شده است. کنده‌های سوخته تنها بقایای اقامتگاه فیروزه‌ای است که سربازان پرو آن را خانه خوانده بودند.

کمدهای بایگانی و تخت های دو طبقه فلزی در زیر درختان پراکنده هستند در حالی که زمین پر از قوطی های خالی ماهی تن و اسپم است. پروانه های ببر نارنجی در اطراف یک نشانگر مرزی متروکه می رقصند و به صحنه ای متروک رنگ می بخشند.

یکی از افراد محلی که به آبان نیوز از پایگاه استراتژیک واقع در مقابل ورودی رودخانه Itaquai بازدید کرد، گفت: «آنها اسلحه، تفنگ، گلوله، قرعه را گرفتند.، جایی که بیم آن می رود فیلیپس و پریرا به قتل رسیده باشند.

این محلی گفت که وضعیت امنیتی از سال 2020 بدتر شده است زیرا کارتل ها و جناح های مواد مخدر آمریکای لاتین برای کنترل این مسیر قاچاق که به طور فزاینده پرسود می جنگیدند.

آنها در حین بررسی موقعیت متروک پلیس که قایق های مملو از مواد مخدر اکنون می توانند بدون مزاحمت تردد کنند، آهی کشیدند: «این منطقه اکنون شبیه است. “قبلاً اینطور نبود.”

اما این اولین حمله از این دست به مجریان قانون ضعیف در منطقه آمازون نیست، جایی که پرو با کلمبیا و برزیل دیدار می کند.

«نارکوها جسورتر، تهاجمی ترند. آنها در پنج سال گذشته به سه پست پلیس حمله کرده اند.

“کوچک [police] پایه ها خیلی دور، خیلی ایزوله، خیلی در معرض دید هستند. شما به پایگاه هایی با 200 تا 300 نفر نیاز دارید، نه 10 یا 20 نفر. او تخمین زد که سالانه 120 تن خمیر پایه کوکائین در مرزهای متخلخل بین پرو و ​​برزیل قاچاق می شود.

او گفت: “این منطقه ای است که توسط جنایات سازمان یافته کنترل می شود، نه توسط دولت پرو.” با وجود یورش های گاه به گاه پلیس و ارتش، موج جنایت مقامات دولتی در هر سه کشور را تحت تأثیر قرار داده است.

او با ناراحتی اضافه کرد: “آمازون یک بیمار سرطانی است و ما فقط به آن یک قرص برای درد می دهیم.”

افزایش فعالیت های مجرمانه تا حدودی ناشی از گسترش سریع مزارع کوکا – ماده خام کوکائین – در طرف پرو از مرزهای سه گانه است. طبق گزارش رصدخانه مواد مخدر پرو، کشت این گیاه در منطقه ای به نام باجو آمازوناس بین سال های 2019 تا 2020 تقریباً دو برابر شد و از 2531 هکتار به 4247 هکتار رسید.

طبق آمار رسمی پرو، کشت کوکا بین سال‌های 2016 تا 2020 در سراسر پرو 41 درصد رشد داشته است که از 439 کیلومتر مربع به 617 کیلومتر مربع افزایش یافته است. دفتر سیاست ملی کنترل مواد مخدر کاخ سفید (ONDCP) می گوید که کشت کوکا در مزرعه بیشتر است و به 882 کیلومتر مربع (یا 88200 هکتار) در سال 2020 می رسد که معادل 810 تن کوکائین بالقوه است.

بر اساس گزارش سازمان ملل، پرو دومین تولیدکننده بزرگ کوکائین در جهان پس از کلمبیا است که حدود 26 درصد از تولید جهانی کوکائین را تولید می کند. دو سال گذشته برداشت های سپر بوده است.

اما این کشور توسط نیروهای دیگر نیز مورد ضرب و شتم قرار گرفته است: پرو متحمل بدترین آمار مرگ و میر سرانه ثبت شده در جهان در همه گیری کووید شد و تأثیر مخرب آن بر اجرای قانون تأثیر گذاشت و بیکاری را افزایش داد. نتیجه این امر، سودی برای جنایات سازمان یافته در منطقه آمازون است که بیش از نیمی از کشور را در بر می گیرد.

برای جوامع بومی، این منجر به افزایش ارعاب، خشونت و قتل شده است زیرا باندهای مواد مخدر زمین آنها را برای کاشت محصولات جدید کوکا هدف قرار می دهند. محدودیت‌های کووید با کند کردن تلاش‌های دولت برای حفاظت از زمین و ریشه‌کن کردن کشت غیرقانونی کوکا، منطقه دورافتاده را آسیب‌پذیرتر کرد.

رابرت گیماریس، 49 ساله، یک رهبر قدیمی بومی در اوکایالی، در آمازون مرکزی پرو، گفت: «ما با یک سازمان ساختاریافته روبرو هستیم که از قاچاق مواد مخدر و سایر فعالیت های غیرقانونی در آمازون محافظت می کند.

متأسفانه، دولت توانایی مداخله کافی و مهمتر از همه برای حمایت از مردم بومی اوکایالی که در مرز هستند را ندارد. [with Brazil]او در Flor de Ucayali، جامعه بومی Shipibo-Konibo که در آن متولد شد، گفت.

او با پیوستن به هیاهوی رهبران بومی آمازون که می‌گویند پلیس و دادستان هشدارهای خود را دنبال نمی‌کنند و به قاتلان اجازه می‌دهند بدون مجازات عمل کنند، گفت: «اینجا پلیسی وجود ندارد که به مردم امنیت بدهد.»

ریکاردو سوبرون، مدیر اجرایی آژانس مبارزه با مواد مخدر پرو، دویدا، به آبان نیوز گفت که “قاچاق بین المللی مواد مخدر کاملاً به سمت آمازون هدایت شده است” در نتیجه همه گیری همه گیر.

تصادفی نیست که در سال 2020، وزارت محیط زیست پرو رکورد جنگل زدایی آمازون را گزارش کرد. مساحت خیره کننده 2032 کیلومتر مربع (785 مایل مربع)، رقمی تقریباً چهار برابر 548 کیلومتر مربعی که در سال 2019 از دست داد.

در سراسر مرز سه گانه، ایالت آمازوناس برزیل به میدان نبردی تلخ بین شبه نظامیان رقیب مواد مخدر، فرماندهی اول پایتخت مستقر در سائوپائولو و فرماندهی سرخ مستقر در ریودوژانیرو تبدیل شده است. به گفته کارشناسان امنیتی، در دو سال گذشته تعادل به نفع فرماندهی سرخ تغییر کرده است.

ژنرال مائورو اسپوزیتو، هماهنگ‌کننده سابق عملیات مرزی پلیس فدرال برزیل، گفت که هر دو باند برزیلی اکنون سلول‌هایی در مناطق تولیدکننده کوکائین پرو در امتداد مرز آمازون دو کشور دارند، جایی که هواپیماهای کوچک حامل محموله‌های مواد مخدر روزانه در آن فعالیت می‌کنند. پروازها

باربارا آریسی، یک انسان شناس برزیلی از دانشگاه Vrije در آمستردام و متخصص مردم بومی دره جاوری (به عنوان Yavarí در برزیل شناخته می شود)، گفت که ماهیگیری و شکار غیرقانونی اصلی ترین فعالیت های مجرمانه در منطقه ای است که فیلیپس و پریرا ناپدید شدند.

اما او نگران بود که قاچاقچیان مواد مخدر که از رودخانه‌ها استفاده می‌کنند یا حتی محموله‌ها را با پای پیاده از طریق منطقه دورافتاده حمل می‌کنند، می‌توانند جوامع منزوی را به‌ویژه از بیماری‌هایی که در برابر آن مصونیت ندارند، در معرض خطر قرار دهند.

او گفت: «آنها می توانند باعث مرگ کل جمعیت شوند و ما چیزی در مورد آن نمی دانیم. او خاطرنشان کرد که اولین تماس با مردم ماتیس در دهه 1970 باعث از بین رفتن دو سوم جمعیت آنها شد.

“بومی [in the Javari Valley] مردم گذشته غم انگیزی دارند،» او به آبان نیوز گفت.

اکنون آنها در حال جنگ هستند زیرا دوستانشان کشته شده اند. آنها چهره خود را نشان می دهند، آنقدر شجاع هستند که در برابر جنایت سازمان یافته اعتراض کنند.