با حفر شبکه تونل جدید توسط تهران، ترس ها از برنامه هسته ای ایران افزایش می یابد

توافقی که دونالد جی ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در سال 2018 از آن صرف نظر کرد، توانایی تهران برای نصب سانتریفیوژهای جدید را محدود کرد و آن را مجبور کرد که 97 درصد سوخت هسته ای خود را به خارج از کشور ارسال کند. امتناع آقای بایدن از درخواست ایران برای حذف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از لیست سازمان های تروریستی، همراه با جریان درآمدهای جدید به تهران ناشی از افزایش شدید قیمت نفت امروز، به بن بست مذاکرات کمک کرده است.

اکنون ایرانی ها به دنبال نقاط فشار جدید از جمله حفاری کارخانه کوهستانی در نزدیکی نطنز هستند. و طی هفته گذشته، مقامات ایرانی 27 دوربین را خاموش کرده اند که به بازرسان دیدی درباره تولید سوخت در ایران می دهد.

تصمیم قطع دوربین‌هایی که به عنوان بخشی از توافق هسته‌ای نصب شده بودند، به ویژه برای رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آژانس سازمان ملل متحد که مسئول بازرسی‌های هسته‌ای است، نگران‌کننده بود. آقای گروسی هفته گذشته گفت: اگر دوربین ها برای هفته ها خاموش بمانند و ردیابی محل اختفای مواد هسته ای غیرممکن باشد، “فکر می کنم این ضربه مهلکی خواهد بود” به امیدهای احیای توافقنامه.

اما این بسیار بیشتر از یک بحث بازرسی است. از نظر کارشناسان، تهران در حال تبدیل شدن به آن چیزی است که رابرت لیتواک، که در مرکز بین‌المللی وودرو ویلسون برای محققان وودرو ویلسون در واشنگتن به طور گسترده در مورد برنامه ایران نوشته است، آن را «آستانه هسته‌ای که برنامه غنی‌سازی اورانیوم آن ذاتی ایجاد می‌کند» می‌خواند. گزینه – یک پرچین – برای تولید تسلیحات هسته ای، بدون برداشتن آخرین گام.

او درباره نیروگاهی که اکنون در حال ساخت است، گفت: «حرکت ایران در نطنز، با برجسته کردن خطر شکست هسته‌ای در صورت شکست دیپلماسی، فشار بر ایالات متحده را برای دستیابی به یک توافق جدید افزایش می‌دهد».

یک مجموعه تونل در دامنه کوه ظاهر می شود

برای چندین دهه، یک قطعه زمین بایر در نزدیکی نطنز محور اصلی تلاش های هسته ای ایران بوده است. این کشور همیشه اصرار داشته است که «نیروگاه آزمایشی» زیرزمینی‌اش در آنجا فقط برای تولید سوخت هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز – تولید انرژی هسته‌ای – کار می‌کند. شواهد، که برخی از آن‌ها توسط اسرائیل از انباری در تهران به سرقت رفته است، خلاف این را نشان می‌دهد: اینکه ایران برای دو دهه برنامه‌هایی برای ساخت بمب داشته است، اگر به این نتیجه برسد که به نفعش است.