استرالیا به دنبال کشف مجدد شتاب پس از المپیک در عناوین شنای جهان است | شنا کردن

Oدر روز پایانی مسابقات شنای توکیو 2020 سال گذشته، پس از موفقیت‌آمیزترین رقابت شنای المپیک استرالیا در تاریخ، از سرمربی تیم روهان تیلور در مورد راز نمایش طلایی دلفین‌ها سوال شد. او می‌گوید: «وقتی وارد یک چرخش می‌شوید، شتاب حرکت می‌کند و مردم شروع به باور می‌کنند.

در مرکز ورزش‌های آبی توکیو، استعدادهای فردی، آمادگی دقیق و آن حرکت نامشهود ناپدید کننده – تیم استرالیا را به 9 مدال طلا، سه نقره و 8 برنز در استخر رساند. این یک بازگشت قاطعانه به استخر پس از ناامیدی در لندن 2012 و ریو 2016 بود.

یازده ماه بعد، شتاب تا حد زیادی از بین رفته است. پس از یک سفر پنج ساله پر فراز و نشیب و وقفه ناشی از کووید به توکیو، اکثریت تیم دلفین ها استراحت های طولانی را از استخر گرفتند. جلسات آموزشی با حضور اسپانسر جایگزین شد، صبح زود با خواب شروع می شود.

حالا استرالیایی ها باید دوباره بروند. مسابقات قهرمانی جهان از روز شنبه در بوداپست آغاز می شود. این دیدار نشان‌دهنده شروع یک چهارم هیجان‌انگیز برای شنای استرالیایی است، با عناوین جهانی به‌سرعت پی در پی در بازی‌های مشترک المنافع ماه آینده در بیرمنگام و در ماه اوت، دوئل موردانتظار در استخر، دیدار دو کشور که شامل ایالات متحده می‌شود. در سیدنی برگزار شد. سه ماه آینده نشان می دهد که آیا توکیو نقطه اوج شنای استرالیا بود یا شروع یک دوره طلایی جدید.

نشانه های امیدوارکننده زیادی وجود دارد که نشان می دهد این حرکت ادامه خواهد داشت. شنای استرالیا 39 ورزشکار از جمله 11 ورزشکار را به بوداپست اعزام کرده است. زک استابلتی کوک، دارنده مدال طلای توکیو، در جریان آزمایشات اخیر استرالیا در حالت پرواز بود و رکورد 200 متر قورباغه جهان را شکست. سرعت باطن قابل توجه او او را به مردی تبدیل می کند که در آن مسابقه می تواند شکست بخورد. کایلی مک‌کئون، هنرپیشه کرال پشت نیز بسیار مورد علاقه قرار خواهد گرفت تا فرم المپیک خود را با عناوین متعدد جهانی پشتیبان کند و پتانسیل خود را در 200 متر مختلط انفرادی (رویدادی که ستاره جوان به طور غیرمنتظره در توکیو از دست داد) به نمایش بگذارد. اختلاط انفرادی مدتهاست که تحت سلطه کاتینکا هوسو بوده است. اگر مک کئون بتواند مجارستانی را در استخر خانگی خود شکست دهد، تغییر قابل توجهی در گارد خواهد بود.

پس از بازگشت از محرومیت بحث برانگیز دوپینگ، شاینا جک – که تقصیر را انکار کرد و تا حدی توسط دادگاه داوری ورزش تایید شد – مشتاق جبران زمان از دست رفته خواهد بود. او با رقابت بین‌المللی سختی در رشته‌های سبک آزاد مسافت کوتاه روبرو است، اما در آزمون‌ها در فرم بود. Mollie O’Callaghan نوجوان دیگر استرالیایی است که باید تماشا کرد. یک ستاره رله در توکیو، این جوان 18 ساله به نظر می رسد که برای چیزهای بزرگ مقدر شده است.

یکی از معدود استرالیایی‌هایی که کمپین ناامیدکننده توکیو را تحمل می‌کند، الیجا وینینگتون، امیدوار است انتقام آن شیاطین را در بوداپست بگیرد. وینینگتون در 400 متر آزاد مردان مورد علاقه بود، اما نتوانست جایگاهی را روی سکو ثابت کند. و پس از یک ماه پرتلاطم گذشته – که طی آن او خود را در میان طوفان رسانه ای یافت – کایل چالمرز امیدوار است که به شنای خود اجازه دهد صحبت کند.

بنابراین، مدال‌های بالقوه برای استرالیا در بوداپست، از جمله در رله، پس از اینکه این کشور در شش مسابقه از هفت مسابقه در توکیو روی سکو قرار گرفت، فراوان است. اما چندین غیبت قابل توجه نیز در تیم دلفین ها وجود دارد.

آریارن تیتموس تصمیم گرفت عناوین جهانی را نادیده بگیرد و روی بازی های مشترک المنافع تمرکز کند – و حتی پس از شکستن رکورد جهانی 400 متر سبک آزاد در آدلاید در ماه گذشته، به برنامه خود پایبند بود. عدم حضور تیتموس تنها به هیاهوی رقابت او با کتی لدکی آمریکایی می افزاید: پس از اینکه تیتموس نوجوان در آخرین عناوین جهانی در کره جنوبی در سال 2019 لدکی را شوکه کرد، انتظار می رود که 15 قهرمان جهان تاج 400 متری خود را پس بگیرد. ایالات متحده بخشی از بازی های مشترک المنافع نیست، و لدکی اخیراً اعلام کرده است که در ماه اوت به استرالیا سفر نخواهد کرد.

اما مک کئون یکی دیگر از گزینه های غیبت بوداپست است و به جای آن در بیرمنگام به تیم ملحق خواهد شد. این بازیکن 28 ساله در توکیو تاریخ ساز شد و کسب 7 مدال او بهترین عملکرد یک استرالیایی را در یک بازی المپیک به حساب آورد. غیبت مک کئون توسط تیم استرالیا در جهان، در نمودار مدال و در رله احساس خواهد شد، اگرچه این برنامه سبک تر ممکن است به طول عمر او در سال های آینده کمک کند.

ماه‌های آینده با توجه به چرخه کوتاه المپیک، پس از به تعویق افتادن توکیو 2020 ناشی از کووید، اهمیت بیشتری دارند. بازی‌های المپیک 2024 در حال حاضر تنها دو سال دیگر باقی مانده است. ورزشکاران و تیم‌ها از مزایای یک چرخه کامل برای ریکاوری، تنظیم مجدد و آماده‌سازی بهره نمی‌برند، که این دیدارهای میانی را بیش از پیش مهم‌تر می‌کند.

البته در 24 ماه گذشته تا المپیک پاریس خیلی چیزها می تواند تغییر کند. اما رویدادهای پیش رو این فرصت را برای دلفین‌ها فراهم می‌کند تا این چرخه را به بهترین شکل ممکن آغاز کنند – با ادامه شتاب عملکرد غیرقابل توقف خود در المپیک گذشته. همانطور که تیلور سرمربی در آن روز آخر در توکیو اضافه کرد: “این به ضریب هوشی رقابتی بستگی دارد. شما باید ورزشکارانی داشته باشید که بخواهند برنده شوند، بلد باشند چگونه برنده شوند و مصمم هستند که این فشار را برای پیروزی تحمل کنند. ما تعداد کمی داریم – اما فقط باید به توسعه آنها ادامه دهیم.” این کار این آخر هفته ادامه دارد.