دریکفورد | رهبر ولز می گوید که حزب کارگر باید هویت های محلی را بپذیرد مارک دریکفورد

مارک دریکفورد تاکید کرد که قصد ندارد به کیر استارمر بگوید که چگونه کار خود را انجام دهد و رهبری حزب کارگر در ولز با رهبری حزب در سطح ملی بسیار متفاوت است. اما حتی با وجود آن اخطارها، یک قرن موفقیت در انتخابات حکایت خودش را دارد.

دریکفورد طی یک بازدید از وست مینستر به مناسبت 100 سال از پیروزی حزب کارگر در ولز در سال 1922، کاری که از آن زمان در هر انتخابات عمومی انجام داده است، گفت که حزب بریتانیا می تواند به طور سودمندی آغوش حزب کارگر ولز از احساس هویت محلی را گسترش دهد.

وزیر اول ولز که سال گذشته دوباره انتخاب شد، گفت: حزب در ولز “شاید کمی زودتر از جاهای دیگر متوجه تقویت و اهمیت هویت در احساس وابستگی سیاسی مردم شد” و او اصرار داشت که حزب ملی به طور بالقوه می تواند این کار را انجام دهد. همان

دریکفورد گفت: “منچستر در آنجا نمونه بارز من خواهد بود، اندی برنهام چقدر توانسته این هویت را برای حزب کارگر به دست آورد.” “کارگر بودن و زندگی در منچستر هویت هایی هستند که بسیار نزدیک به یکدیگر هستند.

بنابراین شاید ترفند کمتر تلاش و تأکید بر آن نوع حس پان بریتانیایی از کارگر باشد، و بیشتر تأکید بر این واقعیت است که در هر کجا که زندگی می‌کنید، حزب کارگر در کنار شماست، در کنار شماست، برای شما کار می‌کند، و هر درآمدی به دست می‌آورد. رای. بنابراین این کارگر برای منچستر کار می کند، اما کارگر برای نوریچ کار می کند، و کارگر برای اکستر کار می کند.

هر کجا که باشد، این همان شناسایی بین کارگر و محل است که سپس به نوعی ائتلاف ایجاد می‌کنید که شما را به جایی می‌رساند که باید در سراسر بریتانیا باشید.

دریکفورد در حالی که تاکید کرد که هم عوامل ساختاری و هم عوامل تاریخی به این معناست که ولز “منطقه پذیرای تر برای سیاست کارگری” نسبت به بریتانیا به طور گسترده تر است، اما دریکفورد گفت که حزب نباید از تمرکز بر روی سیاست های واقعاً دگرگون کننده در انتخابات بعدی نترسد و نگرانی کمتری در مورد چگونگی این انتخابات داشته باشد. رسانه ها ممکن است اینها را به تصویر بکشند.

“من فکر می کنم بسیار مهم است که ما یک مانیفست داشته باشیم که در مورد چیزهای اساسی صحبت کند، مردم زندگی روزمره خود را ببینند، اینکه بتوانند دلایلی را که ما آن چیزها را مطرح می کنیم این است که ارزش ها و اصول واقعی کارگری را منعکس می کنند، ببینند.” او گفت.

شما هرگز قرار نیست دیلی میل را متقاعد کنید. اگر از طرف حزب کارگر باشد چیزی وجود ندارد که آنها آن را محکوم نکنند.»

دریکفورد که از سال 2018 به عنوان وزیر اول بوده و گفته است در این دوره از سمت خود کناره‌گیری می‌کند، به عنوان شریک ایدئولوژیکی طبیعی استارمر تلقی نمی‌شود. اما او استدلال کرد که حزب ملی تحت رهبری خود در حال “سربالایی” است و نباید زمینه کووید را فراموش کرد.

دریکفورد گفت: «من می‌شنوم که مردم می‌گویند: «حزب کارگر باید برنامه سیاست بهتری داشته باشد». اما این فضا کجا بوده است؟ چه کسی علاقه مند به گفتگو در مورد سیاست مسکن یا سیاست آموزشی شما بوده است، اگر تمام آنچه شما در مورد آن صحبت می کنید این است که چگونه می توان از مرگ مردم در اثر بیماری که ما چیزی در مورد آن نمی دانیم جلوگیری کرد؟

در مقابل، او به طور قابل توجهی نسبت به دولت بوریس جانسون خشمگین بود و استدلال می‌کرد که ثابت شده است که برقراری ارتباط با وزرای وست مینستر در مورد بازگشت احتمالی کووید غیرممکن است، زیرا آنها بر تلاش برای حفظ نخست‌وزیر تحت محاصره در سر کار متمرکز بودند.

او گفت: “من به معنای واقعی کلمه هفته ها تلاش کرده ام تا با وزرای بریتانیا ملاقاتی داشته باشم که در آن با هم در مورد برنامه ریزی برای پاییز و زمستان صحبت کنیم.” اما آیا می توانید چنین مکالمه ای داشته باشید؟ تجارت عادی دولت، که باید در سرتاسر بریتانیا جریان داشته باشد، بسیار بسیار بد با آنچه در حال وقوع است مختل شده است.

تلاش برای به دست آوردن زمان در یادداشت های روزانه افراد که در مورد تلاش برای پشت سر گذاشتن این هفته نیست، جان سالم به در بردن از بحران بعدی، بسیار دشوار است.

یکی از چیزهایی که مطمئناً آموخته‌ایم این است که آنقدر که ممکن بود برای شروع همه‌گیری آماده نبودیم. هیچ بهانه ای برای برنامه ریزی نکردن از قبل، با دانستن آنچه قبلاً می دانیم وجود ندارد. و این برنامه ریزی باید بر اساس فرا بریتانیا باشد.”