“تابستان هیولایی خواهد بود”: بارسلونا با احیای گردشگری انبوه مبارزه می کند | بارسلونا

سیلویا ماتئو که 47 سال از 61 سال زندگی خود را در محله ساحلی بارسلونتا زندگی می کند، می گوید: «بارسلونا برای فروش است، اما نه برای مردمی که در اینجا زندگی می کنند.

به مدت دو سال بارسلونا تحت آزمایش اجباری ناشی از همه گیری کووید قرار گرفت. تعداد بازدیدکنندگان که نزدیک به 30 میلیون بود ناگهان به صفر رسید.

برای بسیاری از شهروندان، این تخلیه به عنوان یک تسکین مبارک بود زیرا آنها بخش هایی از شهر را که به دلیل گردشگری انبوه به مناطق ممنوعه تبدیل شده بود را دوباره کشف کردند.

اما در همان زمان، ده‌ها بار، رستوران و مغازه از کار افتادند و بحث‌های دیرهنگام درباره نیاز به تنوع بخشیدن به اقتصاد را برانگیخت.

این شهر در جذب استارت‌آپ‌ها، به‌ویژه در صنایع فناوری، موفقیت‌هایی داشته است که شهر در سواحل مدیترانه اسپانیا را گزینه‌ای ارزان‌تر و جذاب‌تر از پاریس یا برلین می‌دانند. با این حال، از زمانی که گردشگران در عید پاک بازگشتند، صحبت در مورد تنوع با صدای زنگ تار خفه شد.

بخش مهمان‌نوازی که در طول همه‌گیری بیشتر و طولانی‌تر از هر بخش دیگری متحمل آسیب شد، قابل درک است که خوشحال است. کسب‌وکارهایی که از قرنطینه جان سالم به در برده‌اند در حال طراحی مسیری برای خروج از بدهی‌های خود هستند. اما همه خوشحال نیستند.

مارتی کوزو، که در محله گوتیک، شلوغ‌ترین منطقه توریستی شهر زندگی می‌کند، می‌گوید: «ما نمی‌خواهیم زندگی مانند زمان شیوع بیماری همه‌گیر باشد، اما به ما این فرصت را داد که ببینیم بدون گردشگری عظیم، امکانات دیگری نیز وجود دارد. .

او می‌گوید: «محیط من آنقدر پر از گردشگران است که نمی‌توان با کسی در خیابان ملاقات کرد یا بچه‌ها بازی کردند یا حتی یک شب راحت بخوابند». این دو سال همه‌گیری سخت بوده است، اما فرصتی برای بازنگری در شهر نیز از دست رفته است.»

جوردی راباسا، مشاور منطقه سیوتات ولا، که محله گوتیک را در بر می گیرد، موافق است.

او اخیراً به سایت خبری elDiario.es گفت: «ما آنچه را که برای ایجاد یک تغییر عمیق و واقعی در مدل اقتصادی لازم بود، انجام نداده‌ایم.

من برای یک اقتصاد محلی تر بحث کرده ام، اما برخلاف جریان شنا کرده ام. ما باید تلاش کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که دو سال گذشته فقط یک سراب نبوده است.

فرمین ویلار رئیس «دوستان لا رامبلا» است، خیابانی پردرخت و عابر پیاده مترادف با گردشگری انبوه.

او می‌گوید: «شما نمی‌توانید بارسلونا را بدون تعمیر La Rambla درست کنید. او می‌گوید: «ما نمی‌توانیم به یک بار بگوییم که برای یک آبجو چقدر باید هزینه کرد، اما بدون همکاری بخش خصوصی، ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم.

نظرات او به قلب مشکل می پردازد: بسیاری از منافع شخصی که به گردشگری انبوه وابسته هستند و حتی رشد می کنند، نمی خواهند چیزی تغییر کند، در حالی که کسانی که خواهان تغییر هستند اغلب فاقد اقتدار تأثیرگذاری بر تصمیم گیری هستند.

برای مثال، آدا کولاو، شهردار، می‌خواهد تعداد مسافران کشتی را که در هر روز از کشتی پیاده می‌شوند، محدود کند. او ادعا می کند که از 3.1 میلیون نفری که در سال 2019 وارد شده اند، 40٪ کمتر از چهار ساعت را در شهر سپری کرده اند.

او می‌گوید که گردشگران کشتی‌های تفریحی، هر بار از یک مکان دیدن می‌کنند و تمایل زیادی به صرف هزینه‌های زیادی برای اقتصاد محلی ندارند. بندر بارسلونا، با این حال، خارج از حوزه قضایی او است.

دسته دیگری از گردشگرانی که ساکنان آن را به خود مشغول می کند، جوانانی هستند که برای آب و هوای گرم، سواحل، شب زنده داری و صحنه جشنواره به شهر می آیند.

کولاو آنها را با تلاشی برای سرکوب حدود 6000 آپارتمان توریستی بدون مجوز هدف قرار داده است، اما حکم دادگاه عالی که به وب‌سایت‌ها اجازه می‌دهد آپارتمان‌های غیرقانونی را تبلیغ کنند، با مشکل مواجه می‌شود.

خاویر مارکه، عضو شورای شهر که مسئول گردشگری است، از هتل‌ها می‌خواهد که برای جذب مشتریان ثروتمندتر هزینه بیشتری دریافت کنند، اما تعیین سطح قیمت‌ها در اختیار او نیست.

ماتو ادعاهای مکرر مقامات مبنی بر اینکه آنها می خواهند گردشگری “با کیفیت” را جذب کنند، مسخره می کند.

او می‌گوید: «آنچه ما در بارسلونا داریم گردشگری مشروب است. آنها به موزه نمی روند، آنها اینجا نیستند تا در مورد فرهنگ ما بیاموزند.

تابستان گذشته، جهنم بود. همه چیز بسته بود اما مردم هنوز برای آخر هفته آمده بودند و داشتند بطری های بزرگ [outdoor drinking parties] در ساحل و خیابان.»

برخی از کسانی که مهمانی می‌کردند مردم محلی بودند، اما اکثریت آن‌ها توریست بودند و بسیاری از آنها از محدودیت‌های شدیدتر کووید در کشورهای دیگر فرار کردند. “اکنون همه چیز باز است و بدتر است – تعطیلات آخر هفته از چهارشنبه آغاز می شود.”

یک شکایت مکرر این است که بیشتر گردشگران از همان مناطق کوچک بازدید می کنند، به همین دلیل است که مارکه می خواهد بازدیدکنندگان را به طور گسترده ای پراکنده ببیند.

اما کوزو می گوید که این یک حواس پرتی است. او استدلال می کند: “این فقط راهی برای اجتناب از موضوع است.” حتی اگر گردشگران از مناطق دیگر بازدید کنند، باز هم به محله گوتیک و پارک گوئل خواهند آمد. مهم این نیست که مردم کجا می روند یا ثروتمند یا فقیر هستند، بلکه مهم این است که شهری داشته باشیم که کمتر به گردشگری وابسته باشد.»

ماتو اصرار دارد که او به خودی خود ضد توریست نیست. در عوض، او یک مدل گردشگری می‌خواهد که مدنیت را در اولویت قرار دهد و مانع از بازدیدکنندگانی شود که مردم محلی را تمام شب بیدار نگه می‌دارند و روی درب خانه‌هایشان ادرار می‌کنند.

در بارسلونتا و جاهای دیگر در سال جاری، نقاط اشتعال و درگیری وجود داشته است. با رزرو اقامتگاه برای جولای و آگوست، او تابستان سختی را پیش رو می بیند.

این بدتر از همیشه است و فقط ژوئن است. این تابستان هیولاگونه خواهد بود،» او می گوید.