«سریع‌تر، ورزشی‌تر، منصفانه‌تر»: آیا دادگاه‌های قانون جدید پیشنهادی فوتبال ایده خوبی است؟ | قوانین فوتبال

پالاکیوم گوتا درختی همیشه سبز بومی مالزی و بورنئو است که می تواند تا 100 فوت رشد کند. شیره آن – معروف به گوتاپرکا – چیزی شبیه به یک پدیده گیاه‌شناسی است، یک لاتکس قابل قالب‌گیری اما بادوام که در برابر دمای شدید مقاوم است و جریان الکتریکی را رسانا نمی‌کند. گوتاپرکا که به‌شدت توسط امپراتوری بریتانیا غارت شده بود برای ساخت مبلمان و قبضه‌های تپانچه استفاده می‌شد و کابل‌های زیر دریا را پوشش می‌داد که اولین تلگراف‌های بین‌المللی را مخابره می‌کرد. همچنین در پیدایش فوتبال انجمنی نقش داشت.

زمانی که قوانین بازی برای اولین بار بر سر یک سری جلسات در یک میخانه در کاونت گاردن لندن ابداع شد، دو موضوع کلیدی در خطر بود. اولین مورد این بود که آیا این ورزش جدید و مدون باید به مردم اجازه دهد تا توپ را بردارند و با آن بدوند؟ دومی بیش از سطح خشونت مجاز بود. «هک کردن» یک نگرانی واقعی در میان باشگاه‌های درگیر بود، همانطور که بازیکنان کفش‌های خود را تغییر می‌دادند تا احتمال بیشتری وجود داشته باشد که گوشت کسی را بچرخانند. بنابراین، زمانی که قوانین سرانجام در 8 دسامبر 1863 به امضا رسید، نه تنها سه مورد از آنها بازیکنان را از برداشتن توپ منع می کرد، قانون شماره 13 بازیکن را از استفاده از “ناخن، بشقاب آهنی، یا گوتاپرکا بر روی کف پا یا گوتاپرکا منع می کرد. پاشنه چکمه هایش».

گوتاپرکا هنوز هم زندگی محترمانه ای دارد که معمولاً به عنوان ماده ای برای پرکردن دندان افراد استفاده می شود. با این حال، ارتباط آن با فوتبال به طور قابل توجهی کاهش یافته است، زیرا در قرن بیست و یکم سلاح‌سازی کفش‌های فوتبال از اهمیت کمتری نسبت به ایجاد اصطکاک جنبشی بین پا و چمن در نظر گرفته می‌شود. قوانین بازی امروزه نیز به چیزهای متفاوتی علاقه دارند، اما شاید به همان اندازه در مورد آنچه که ذهن قانون گذاران را به خود مشغول می کند، آشکار باشد.

این هفته، هیئت قانون‌گذار جهانی بازی، هیئت فدراسیون بین‌المللی فوتبال، آمادگی خود را برای یک سری آزمایش‌هایی اعلام کرد که ایده‌هایی را که ممکن است به قانون تبدیل شوند، آزمایش کنند. آی‌فاب در انتشاری برای رسانه‌ها گفت: «آزمایش‌هایی مانند توضیح برخی تصمیم‌های داوری در طول یک بازی، محاسبه بالقوه عادلانه‌تر زمان بازی و ضربات ضربه‌ای» در AGM آن مورد بحث قرار گرفته است.

این خبر به دنبال اعلامیه مشابهی توسط KNVB، اتحادیه فوتبال هلند، که اعلام کرد پیشنهاد آزمایش چنین اقداماتی – و سایر موارد – را به فیفا داده است. ایده های اضافی شامل امکان دریبل زدن از ضربه آزاد، “تعویض های پروازی” نامحدود در حالی که توپ در بازی است و تغییر هر مسابقه به 30 دقیقه در هر نیمه زمان بازی تمیز بود. این تغییرات، به گفته یان دیرک ون درزی از KNVB، بازی را «سریع‌تر، ورزشی‌تر، منصفانه‌تر و جذاب‌تر» می‌کند.

ون در زی مدیر فوتبال آماتور در KNVB است و علاقه او به بازی کردن کودکان بیشتر است. اما چیز دیگری که او گفت دقیقاً با افکار کسانی که در اوج بازی حرفه ای هستند مطابقت دارد. ون درزی با استدلال به نفع تغییر قوانین آزمایشی، گفت: “اگر بخواهیم با وسوسه های صفحه نمایش و ورزش های فردی آزاد رقابت کنیم، بیشتر از پایبندی به سنت و نوستالژی لازم است.”

این که فوتبال نخبه در رقابت مستقیم نه تنها با NFL و NBA است، بلکه نتفلیکس و پلی استیشن ایده‌ای است که تقریباً همه مدیران ارشد این بازی به اشتراک گذاشته‌اند. همانطور که آنها شناخته می شوند، “طرفدار آینده” به نظر می رسد که بی بند و بار است و به راحتی خسته می شود و اگر سرگرم نشود، چشمان خود را به جای دیگری خواهد برد. این منطق به اطلاع رسانی تفکر پشت اصلاحات در لیگ قهرمانان، لغو راه اندازی سوپرلیگ و حتی برخی از معاشقه های فوتبال با ارزهای دیجیتال کمک کرد، جایی که توکن ها به عنوان راهی برای خرید (و در نتیجه وفادار ماندن) به یک باشگاه و بازی

شما می توانید این آزمایشات پیشنهادی را از طریق همان لنز نگاه کنید. و این استدلال – که از جمله آرسن ونگر از آن حمایت می‌کند – که یک ضربه از پرتاب‌ها جلوگیری می‌کند، یا اینکه یک ضربه آزاد دریبل باعث می‌شود کارها سریع‌تر پیش برود، شایستگی‌های خود را دارد. با این حال، شما همچنین می توانید استدلال کنید که یک بازیکن می تواند به همان اندازه زمان خود را برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی باید یک ضربه را به عنوان پرتاب دریافت کند، صرف کند، یا اینکه مربیان ممکن است همچنان ترجیح دهند زمانی که توپ خارج از بازی است، بازی های فرعی خود را انجام دهند. بهتر است شکل تاکتیکی خود را حفظ کنیم. در هر صورت، نتایج پذیرش تغییرات، و نوع بازی ایجاد شده توسط آن، هنوز مشخص نیست.

آزمایش‌ها اگر و زمانی اتفاق بیفتند به دنبال حل آن هستند، اما صرفنظر از این، این پیام اساسی مبنی بر اینکه بازی باید سرعت بیشتری داشته باشد و کمتر شکسته شود، به‌طور فزاینده‌ای با صدای بلند ساخته می‌شود. ون درزی استدلال می‌کند که آنهایی که در برابر تغییرات قانون مقاومت می‌کنند، «عاشقانه‌های فوتبالی» هستند، که بر ایده‌ای از این که بازی در گذشته چگونه بوده است، مانده‌اند. دیگران ممکن است پاسخ دهند که این روحیه است که بازی در آن انجام می شود، نه قوانین، که نتیجه را تعیین می کند و اهمیت برنده شدن – یا بهتر است بگوییم ترس از شکست – چیزی است که کارها را کند می کند. همچنین ممکن است تعجب کنیم که بازیکنان ویکتوریایی ممکن است از این همه سرهم‌بندی نظارتی چه کرده باشند – اگرچه آنها احتمالاً آنقدر مشغول چیدن تکه‌های گوتاپرکا از ساق پا هستند که متوجه آن نمی‌شوند.