AFL-CIO از طرحی برای رشد رونمایی کرد، اما برخی از رهبران اتحادیه ها نادیده گرفته شدند | اتحادیه های ایالات متحده

با توجه به افزایش محرک‌های اتحادیه‌های کارگری در استارباکس، آمازون، اپل و جاهای دیگر، AFL-CIO – فدراسیون کارگری اصلی ایالات متحده – با فشار فزاینده‌ای برای انجام تلاشی جسورانه‌تر برای کمک به گسترش سریعتر انفجار امروز اتحادیه‌ها مواجه است.

در همایش AFL-CIO در فیادلفیا، لیز شولر، رئیس فدراسیون، از تلاش جدیدی رونمایی کرد و اعلام کرد: «در 10 سال آینده، جنبش خود را با بیش از 1 میلیون کارگر سازماندهی و رشد خواهیم داد. این برای یک گل چگونه است!»

شولر به شدت مورد تشویق قرار گرفت، اما چند رئیس اتحادیه بعداً گفتند که از این هدف غافل مانده اند، که به معنای رشد سالانه 100000 عضو اتحادیه یا کمتر از 1٪ در سال برای اتحادیه های کشور است.

دی تیلور، رئیس اتحادیه کارگران هتل، یونیت اینجا، گفت: “من از زدن یک هدف تحسین می کنم.” “اما من فکر می کنم این تعداد بسیار کم است. ما باید خیلی بالاتر هدف بگیریم.» تیلور گفت در سال قبل از همه‌گیری، اتحادیه او 22000 کارگر را سازماندهی کرد که در آن سال 8 درصد اعضای خود را افزایش داد.

مارک دیمونشتاین، رئیس اتحادیه کارگران پست آمریکا، گفت: «من تأکید جدید بر سازماندهی را دوست دارم. من شعار “سازمان دهی و برخیز” را دوست دارم. اما من فکر می کنم ما باید بسیار جسورتر باشیم. به یاد داشته باشید، CIO [the Congress of Industrial Organizations] در برخی از دوره های بزرگ خود، 2 یا 3 میلیون کارگر را در شش ماه یا یک سال سازماندهی کرد [in the 1930s]. ما نباید این کار را به صورت تدریجی انجام دهیم، به خصوص زمانی که مردم اینقدر الهام گرفته اند. ما باید این کار را به شیوه ای جسورانه انجام دهیم.»

شعار این کنوانسیون «ساخت جنبش برای دیدار با لحظه» بود. AFL-CIO اغلب به دلیل کم کاری برای تحریک سازماندهی مقصر بوده است. درصد کارگران ایالات متحده در اتحادیه ها از 35 درصد در دهه 1950 به 20 درصد در دهه 1980 به 10 درصد امروز کاهش یافته است.

شولر در یک نشست خبری با خبرنگاران از گل یک میلیونی خود دفاع کرد و گفت که این “هدفی است که همه در اطراف آن جمع می شوند”. او افزود: “این یک هدف است، یک آستانه است که می‌توانیم همه اتحادیه‌ها را در فدراسیون بپذیریم که به خودی خود یک شاهکار است.” شولر – که روز یکشنبه پس از جانشینی ریچارد ترومکا پس از مرگ او در آگوست گذشته برای یک دوره چهار ساله به عنوان رئیس AFL-CIO انتخاب شد – گفت این اولین باری است که فدراسیون اهداف سازماندهی “قابل اندازه گیری” را تعیین می کند که انتظار می رود هر اتحادیه به آنها برسد. .

مارتی والش، یکی از رهبران سابق اتحادیه های کارگری، در سخنرانی در این کنوانسیون، از هدف 1 میلیونی شولر تمجید کرد، اما او همچنین خواستار اقدامات بیشتر شد. والش با اشاره به هیجان شدید امروز در مورد تشکیل اتحادیه، گفت: «الان وقت شماست که جنبش کارگری از سر ما خارج شود و کار خود را انجام دهد… شما نمی توانید روی الاغ خود بنشینید و فکر کنید که به سراغ شما خواهد آمد. شما باید بیرون بروید و آن را بگیرید.»

رندی وینگارتن، رئیس فدراسیون معلمان آمریکا، طرح شولر را ستایش کرد و گفت که طرح یک هدف عددی ثابت «در مقابل یک آرزو» هوشمندانه بود. وینگارتن گفت: “گاهی اوقات مهم است که عددی را در آنجا قرار دهیم که آن را واقعی کند.” “آیا خیلی کم است؟ البته خیلی کمه آیا می خواهیم میلیون ها و میلیون ها نفر را سازماندهی کنیم؟ البته. آیا قرار است 60 سال رفتار ضد صنفی در این کشور را در سه و نیم نانوثانیه تغییر دهیم؟ نه.»

شولر گفت که فدراسیون به برخی از هیجان‌انگیزترین برنامه‌های سازمان‌دهی امروز کمک می‌کند، از جمله تلاش برای اتحادیه‌سازی انبار آمازون در بسمر، آلاباما، جایی که اتحادیه خرده‌فروشی، عمده‌فروشی و فروشگاه‌های بزرگ پس از شمارش اولیه آرا عقب‌تر است، اما همچنان می‌تواند در صورت چالش پیروز شود. آرا جمع آوری می شود شولر گفت که اتحادیه های خارجی 100 سازمان دهنده را برای کمک به تلاش بسمر فراهم کردند.

دیموندشتاین از فهرست سخنرانان کنوانسیون انتقاد کرد که سازمان‌دهندگان کارگری را از سازمان‌دهی استارباکس یا اتحادیه کارگری آمازون که در یک پیروزی چشمگیر انبار 8300 کارمند آمازون را در نیویورک تشکیل می‌دادند. نه اتحادیه استارباکس، کارگران متحد، و نه اتحادیه کارگری آمازون در AFL-CIO نیستند.

سارا نلسون، رئیس انجمن خدمه پرواز، گفت که از نظر تاریخی جنبش کارگری تنها زمانی رشد کرده است که کارگران جوان رهبری را به دست گرفته باشند. او گفت: “ما در جایی نیستیم که AFL-CIO رهبری استراتژی نسل بعدی را بر عهده بگیرد.” “این بدان معناست که ما به اندازه کافی کار نمی کنیم.”

لی ساندرز، رئیس فدراسیون کارمندان ایالتی، شهرستانی و شهرداری آمریکا، گفت که او آنقدر نگران اهداف عددی نیست که “توسعه و استراتژی یک برنامه سازماندهی که به عنوان یک اولویت در نظر گرفته می شود”. ساندرز گفت، در حالی که تلاش‌های موقتی برای کمک به محرک‌های مختلف، مانند اتحادیه کارگری آمازون، صورت گرفته است، “وقتی با این سازمان‌های چند میلیاردی مقابله می‌کنید، به یک ساختار نیاز خواهید داشت.” [perhaps a multi-union, cooperative effort] “این به شما کمک می کند تا آن را مدیریت کنید”.

ساندرز اضافه کرد که اگر کارگران در یک کمپین پیروز شوند، شرکت‌ها می‌توانند شکایت کنند و مذاکره برای یک قرارداد را به تاخیر بیاندازند. شما به ساختاری نیاز دارید که بتواند به مبارزه با آن کمک کند.”

برخی از رهبران کارگری شکایت داشتند که طرح یک میلیونی شولر کمترین وجه مشترک اتحادیه‌گرایی بود. اما شولر این طرح را به‌عنوان بلند کردن کف می‌داند: اتحادیه‌هایی که سازماندهی زیادی انجام می‌دهند می‌توانند به این کار ادامه دهند، در حالی که این طرح باید اتحادیه‌هایی را که سازماندهی کمی انجام می‌دهند متعهد به انجام کارهای بیشتر باشد.

شولر از ایجاد مرکز سازماندهی تحول آفرین، گروهی متشکل از استراتژیست ها، سازمان دهندگان و پژوهشگران خبر داد که بر چگونگی اتحادیه سازی شرکت های با اقتصاد جدید تمرکز خواهند کرد. شولر گفت: «ما یک راه رویایی رو به جلو داریم.