به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک میخانه قرن هجدهم که توسط جان بتجمن، برنده جایزه شاعر، به عنوان «قلب بسیار لیدز» توصیف شده است، به عنوان بخشی از تلاش برای محافظت از نوشیدنیهای تاریخی در سراسر کشور، وضعیت ثبت شده در درجه II* را دریافت کرده است.
خانه آل وایتلاک، قدیمی ترین میخانه لیدز، بیش از 300 سال قدمت دارد. در اصل ترک هاد نامیده می شد و در بازار بریگیت در همان نزدیکی به بازرگانان و بازرگانان خدمت می کرد.
در دهه 1880، خانواده Whitelock اداره میخانه را به عنوان یک ناهارخوری مجلل با پنجرههای شیشهای رنگی، ستونهای برنجی جوی برنجی، آینهها و پیشخوان بار با کاشیهای سرامیکی و مسی دوباره راهاندازی کردند. اعتقاد بر این بود که این اولین ساختمان در لیدز است که دارای روشنایی الکتریکی و ساعت برقی است.
در قرن بیستم به میعادگاه مورد علاقه بازیگران و افراد مشهور تبدیل شد. شاهزاده جورج که بعداً دوک کنت شد، یک مهمانی را در منطقه ای پرده برگزار کرد. پیتر اوتول بازیگر، مارگو فونتین بالرین و کیت واترهاوس نویسنده همیشگی بودند.
بتجمن که از سال 1972 تا زمان مرگش در سال 1984 برنده جایزه شاعری بود، گفت که این میخانه «معادل پنیر چشایر قدیمی فلیت استریت در لیدز بود و به مراتب کمتر خودآگاه بود و تجارت پرخروشی انجام می داد. این قلب لیدز است.”
این ساختمان در فهرست درجه II در سال 1963 ثبت شد و ارتقاء آن به درجه II* به عنوان یک ساختمان تاریخی حفاظت بیشتری از آن میدهد.
دانکن ویلسون، مدیر اجرایی Historic England، که فهرست میراث ملی را به نمایندگی از دولت مدیریت میکند، گفت: «در زمانی که بسیاری از میخانههای تاریخی در انگلستان مستعد تغییر هستند یا در خطر بسته شدن هستند، ما خوشحالیم که میخانهها را جشن میگیریم. که فضای داخلی چشمگیر خود را حفظ کرده اند. این فضای داخلی کمیاب به بیان داستان جذاب میخانه ها در طول قرن ها و چگونگی بازتاب جامعه کمک می کند.
شاهزاده آلفرد در Maida Vale، در شمال غربی لندن، همچنین به درجه II ارتقا یافته است تا از “صفحه نمایش های اسنوب” شیشه ای حکاکی شده کمیاب خود محافظت کند، که برای حفظ حریم خصوصی زنانی که در بار بانوان سفارش می دهند، طراحی شده است.
این میخانه که در سال 1856 ساخته شد، دارای پنج محفظه میلهای است که به خوبی حفظ شدهاند که توسط صفحههایی تقسیم شدهاند و هر کدام دارای ورودی و درب سرویس پایین خود هستند تا به «پسران گلدان» اجازه دهد هنگام جمعآوری لیوانهای خالی از آن عبور کنند.
دو میخانه لندن برای اولین بار در فهرست قرار گرفتند. دریاسالار ورنون در داگنهام بین دو جنگ برای خدمت به املاک بیکنتری، یکی از بزرگترین املاک شورایی در کشور ساخته شد. نمای داخلی آن با پانل های چوبی تا حد زیادی نسبت به زمانی که در دهه 1930 افتتاح شد، تغییری نکرده است.
میخانه بلیت هیل در جنوب شرقی لندن دارای طرح غیرمعمول T شکل است که یک پیشخوان در سه اتاق مجزا خدمت می کند.
Historic England با گروه میراث میخانه Campaign for Real Ale (Camra) برای محافظت از میخانه های تاریخی و فضای داخلی آنها همکاری کرده است. Paul Ainsworth، رئیس گروه، گفت: «در حال حاضر برای همه میخانه ها، از جمله آنهایی که دارای فضای داخلی مهم تاریخی هستند، زمان سختی است. هرچه محافظت بیشتری دریافت کنند، بهتر است.»
نایجل هادلستون، وزیر میراث فرهنگی، گفت: «میخانههای تاریخی ما نهادهای ملی هستند که نسلها در قلب جوامع محلی قرار داشتهاند، مردم را گرد هم میآورند و نوری را بر گذشته مشترک ما میتابانند. این فهرستها اهمیت میخانه محلی را برای مردم سراسر کشور به رسمیت میشناسند و تجلیل میکنند و مطمئن میشوند که میراث آنها برای سالهای طولانی باقی خواهد ماند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.