درگذشت فیل بنت | اتحادیه راگبی

در دوران طلایی راگبی ولز در طول دهه 1970، هیچ بازیکنی به اندازه فیل بنت، هنر ملی و اشتیاق به این ورزش را نشان نداد. جیوه Llanelli شماره 10، که در سن 73 سالگی بر اثر سرطان گلو درگذشت، از یک سنت ملی قوی از مگس-نیمه ها برخاسته است.

در Llanelli او بازی خود را زیر نظر مربیگری نابغه کاروین جیمز توسعه داد. دیری نگذشت که بنت 20 ساله در حال تعویض پیراهن قرمز مایل به قرمز لیانلی با پیراهن مشابه ولز بود که اولین بازی ملی را به عنوان اولین جانشین آنها برای یک بازیکن مصدوم جرالد دیویس در ورزشگاه دکلومبز پاریس به دست آورد. در سال 1969. او هرگز توپ را لمس نکرد.

با این حال، ولز می‌دانست که نیمی از نابغه دارد و کسی که از سایه طولانی بری جان خارج می‌شود، زمانی که امتیازآور برتر آن کشور اعلام کرد در سال 1972 بازنشسته شد.

او هنوز هم یک چهره کوچک بود و فقط 5 فوت 7 اینچ ایستاده بود، اما شتاب و دوری ویرانگر او باعث شد که برخی از بهترین مدافعان و تکل‌گرهای بالقوه جهان در حالی که او از کنار آنها می‌گذرد، در هوای رقیق دست‌وپنجه نرم کنند. او در کنار یک بازیکن درخشان دیگر، گرت ادواردز، کمک بزرگی به تیم ولز کرد که استانداردهای جدیدی را برای بازی نیمکره شمالی برای دهه آینده تعیین کرد.

شهرت او در دو مسابقه تثبیت شد که به فولکلور بازی منتقل شد. هیچکدام در پیراهن ولز یا شیرهای بریتانیا نبودند. در اکتبر 1972، Llanelli در استرادی پارک، All Blacks را با کاپیتانی Ian Kirkpatrick شکست داد. جیمز ماه ها برای این بازی آماده می شد. اسکارلت ها مانند یک تیم صاحب توپ بازی کردند و بازی با تلاش روی برگیرز مرکز و کفش اندی هیل به پایان رسید. مکس بویس برد 9-3 را به عنوان “روزی که میخانه ها خشک شد” جاودانه کرد.

سه ماه بعد بنت برای بازی Barbarians مقابل All Blacks به پارک اسلحه کاردیف رفت. یک ضربه بلند به خط 22 متری باربری ها باعث شد که بنت به سمت خط تریلین باربری ها برگردد. اما بنت با سه گام ویرانگر دفاع را به حمله تبدیل کرد و دوستش ادواردز تلاش خیره کننده ای را به ثمر رساند که به عقیده بسیاری بهترین تلاش بین المللی است.

در این زمان بنت خود را به عنوان اولین انتخاب نیمه مگس ولز تثبیت کرده بود. او در ادامه 29 بازی ملی برای ولز به دست آورد که این روزها رقم ناچیز به نظر می رسد، و در هر چهار تست در تور پیروزمندانه Lions آفریقای جنوبی در سال 1974 بازی کرد، زمانی که شیرها شکست ناپذیر بودند و بنت در زمین های سخت عالی بود. هر چهار در نیوزلند سه سال بعد زمانی که او کاپیتان بود. این تور چندان خوشحال کننده نبود. هر روز باران می بارید و شیرها سری تست را 3-1 باختند.

تا سال 1977، بنت جانشین مروین دیویس به عنوان کاپیتان ولز شد، اما همه چیز ساده نبود. در دسامبر 1973 به او گفته شد که به دلیل مشکل ستون فقرات باید بازنشسته شود، اگرچه معاینه بعدی وضعیت سلامتی خود را نشان داد. در سال 1975 او در واقع از تیم ولز کنار گذاشته شد، به ویژه در میان اعتراضات در غرب ولز، اما به سرعت جایگاه خود را بازیافت. آخرین تست او، مانند اولین آزمایشش، در سال 1978 در برابر فرانسه برگزار شد.

فیل که در فلینفئل، دهکده آبجوسازی خارج از جاده بین کارمارتن و لیانلی متولد شد، پسر مری بود که در یک کارخانه ماشین پرس کار می کرد و لس که انتخاب کار در مزارع زغال سنگ گوندراث یا کوره های گوندراث را داشت. فولادسازی محلی او دومی را که در محلی به نام «کلوندایک» شناخته می‌شود، انتخاب کرد و این شغل سختی بود که تلفات زیادی را متحمل شد.

یکی از خاطرات اولیه فیل شنیدن چکمه های هوبنیل پدرش در مسیر خانه شورایشان پس از بازگشت از شیفت شب و شرح چگونگی افتادن یکی از همکارها در یکی از چاله های مذاب بود. زمانی که یک حادثه صنعتی به این معنی بود که لس مجبور به بازنشستگی زودهنگام شد، تقریباً به عنوان یک تسکین بود.

هنگامی که فیل یک نوزاد بود، به دلیل بیماری غدد لنفاوی نزدیک بود بمیرد، و تصور می شد که کودک بیمار هرگز فیزیک لازم برای بازی راگبی را نخواهد داشت. مطمئناً در آن روزها هیچ اشاره ای وجود نداشت که او روزی رهبری ولز و شیرها را بر عهده بگیرد.

در مدرسه مدرن کولشیل، بنت تحصیلات راگبی داشت. اما او آنقدر فوتبالیست خوب بود که به او پیشنهاد قرارداد با سوانسی تاون شد. با این حال، عشق واقعی بنت راگبی بود، و پس از بازی برای Felinfoel او به Llanelli رفت.

بنت به خاطر سخنرانی پرشور قبل از بازی خود در مقابل تیم ولزش قبل از بازی با انگلیس در کاردیف در سال 1977 به یاد می‌آید که در آن درباره انگلیسی‌ها «زغال سنگ، فولاد ما و خرید خانه‌هایی که فقط برای دو هفته در سال در آن زندگی می‌کنند» سر و صدا می‌کرد. . اکنون به نظر می رسد که با مرد مهربان و محجوبی که او بود مخالف است.

هنگامی که دوران بین المللی بازی او همزمان با دوران ادواردز به پایان رسید، او یک فروشگاه ورزشی در Llanelli افتتاح کرد و به یک ستون نویس روزنامه و یک پخش کننده متفکر برای بی بی سی تبدیل شد. او یک منتقد بی طرف و بدون منع نحوه اجرای بازی در ولز بود.

اوایل امسال مجسمه بنت در فلینفول رونمایی شد.

در سال 1970 با پاتریشیا جونز ازدواج کرد. اولین فرزند آنها، استوارت، 24 ساعت پس از تولدش در سال 1974 درگذشت. پاتریشیا و دو پسرشان استیون و جیمز از بنت به یادگار مانده است.