به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
به The Breakdown، خبرنامه هفتگی (و رایگان) اتحادیه راگبی آبان نیوز خوش آمدید. در اینجا گزیده ای از نسخه این هفته است. برای دریافت نسخه کامل هر سه شنبه، کافیست ایمیل خود را در زیر وارد کنید:
بیان اینکه چرا مردم اتحادیه راگبی را دوست دارند دشوار است. این برای همه نیست که، به طور انحرافی، یکی از قانع کننده ترین ویژگی های آن است. با این حال، در بهترین حالت، بیشتر از هر ورزش تیمی دیگری در راه نور و سایه ارائه می دهد. و برای کسانی که در دهه 1970 بزرگ شده اند، جادوگرترین و خیره کننده ترین بازی همیشه فیل بنت خواهد بود.
او پیپری بود که به تنهایی برخی از ما را به توپ بیضی تبدیل کرد. هم تیمی سابق او جرالد دیویس پس از خبر غم انگیز مرگ بنت در سن 73 سالگی، آن را به خوبی در رادیو خلاصه کرد. “او تمام رویاهایی را که ما از فوتبال راگبی داریم، زنده کرد.” توهم پرداز جیبی، که توانایی اش در برانگیختن تخیل، نه تنها ملت خود، بلکه کل جهان ورزش را غنی می کند، در هنر ممکن تخصص داشت.
به همین دلیل است که تمام آن کلیپ های فیل بنت در حال بازی راگبی، بخش ارزشمندی از میراث و روح این بازی است. لازم نیست ولزی باشید تا او را گرامی بدارید، زیرا دوری او از چنین ملاحظات محلی فراتر رفت. سپس قد و قامت بد او بود. اگر تا به حال نمونه ای کلاسیک از دیوید – یا در این مورد دای – وجود داشت که به ارتش های جالوت ها فرار می کرد، نابغه کوچکی بود که شماره 10 را پوشیده بود.
البته پله همان شماره را پوشید، اما حتی هایلایت های این برزیلی بزرگ به اندازه “آن تلاش” بربرها در برابر نیوزلند در سال 1973 نمادین نیست. اتفاقاً این اولین بازی تلویزیونی راگبی بود که من تماشا کردم. . هیچکدام از ما انتظار نداشتیم که نیمه مگس، با پیراهن حلقهدار سیاه و سفید و جورابهای قرمز متمایزش، به سمت خط خودش برود تا یک توپ پرش دمدمی مزاج را جمع کند. سه گام بعدی او – “درخشنده، اوه عالی است…” – بهترین نمونه از تبدیل دفاع به حمله است که تاکنون وجود داشته است.
مرد بزرگ در سالهای بعد، با کمتوجهی نسبت به یک خطا، آن را کمرنگ کرد: “اگر برای ولز بازی میکردم، احتمالاً آن توپ را در نقطهای از نیمه راه به تماس میکردم – امیدوارم.” اما در عوض او به یاد آورد که چگونه آلیستر اسکاون، طرفدار سیاه پوست، در جریان پیروزی معروف 9-3 لیانلی مقابل نیوزلند به سمت او پرواز کرد و تصمیم گرفت دوباره از او طفره رود. زمانی که او به طور غریزی با پیراهن مشکی دیگری اشتباه کرده بود، “تلاش قرن” که توسط گرت ادواردز به ثمر رسید ادامه داشت.
عکس های فوری بسیار زیادی وجود داشت. مهمتر از آن تلاش «جهانی» مقابل اسکاتلند در موریفیلد در سال 1977 که او خودش آن را تمام کرد، در حالی که چانهاش را روی توپ تکیه میداد در حالی که برای لحظهای متفکرانه زیر تیرکها دراز میکشید، گویی میخواست اتفاقی را که تازه رخ داده بود پردازش کند.
بچه شورایی از فلینفول که پدرش در کارخانه فولادسازی محلی کار می کرد در حالی که مادرش در کارخانه ماشین پرس کار می کرد، همیشه متواضع ترین و متواضع ترین مرد بود. در سالهای اولیهاش، او نوزاد شکنندهای بود که پزشک محلی به پدرش گفت: «این کودک هرگز آنقدر هیکل برای بازی راگبی نخواهد داشت». اما کوبیدن مردم به یک پالپ هرگز از راه دور بازی او نبود.
یک روز، زمانی که نیث با لیانلی بازی می کرد، قرار بود قبل از مسابقه با کاپیتان معروف حریف برایان توماس، سکه را پرتاب کند. “این عروسک پارچه ای چیست؟” توماس به داور گفت. “مردی را بفرست تا پرتاب کند.”
این مانع نشد که او در سال 1977 کاپیتان شیرهای بریتانیا و ایرلندی به نیوزیلند شود. برای مثال، آیا کسی تا به حال مانند بنت به یک مارپیچ محکم برخورد کرده است؟ چیزی باله ای در نحوه پریدن او به صورت لحظه ای روی پای ایستاده خود پس از برقراری شیرین ترین تماس ها با پای راست درازش وجود داشت. در بازگشت به خانه در باغ، همه ما سعی میکردیم از سبک ضربه زدن به دروازه با نوک پا و کفش نرم او نیز کپی کنیم.
البته او در تیم بزرگ ولز بازی کرد. البته این روزها از او خواسته می شود که تکل های بیشتری انجام دهد. اما درگذشت “بنی” همچنین باید به عنوان یادآوری برای همه و همه باشد که راگبی، در مست کننده ترین حالت خود، به همان اندازه که بازی برخورد است، بازی فرار است. در حالی که هر ایستادگی چشمک زن به یک بسته خوب و سخت از فورواردهای صعودی برای تامین توپ سریع و بسیار مهم نیاز دارد، هر طرف بزرگ به یک ماتادور ماهر برای اعمال ضربه های کشنده نیاز دارد.
نه اینکه بنت، زمانی که موقعیت آن را ایجاب می کرد، به طور کامل از صحبت مستقیم متنفر بود. اگر سخنان بدنام او به عنوان کاپیتان ولز در مقابل تیمش قبل از رویارویی با انگلیس در سال 1977 کمی شبیه او به نظر می رسد، بازتاب دهنده ولزی وفادار و پرشور درونش است: «ببینید این حرامزاده ها با ولز چه کرده اند. زغال سنگ، آب، فولاد ما را گرفته اند. آنها خانه های ما را می خرند و هر سال دو هفته در آن زندگی می کنند. چه چیزی به ما داده اند؟ مطلقا هیچ چیزی. ما توسط انگلیسیها مورد استثمار، تجاوز جنسی، کنترل و مجازات قرار گرفتهایم – و این همان کسی است که امروز بعدازظهر دارید بازی میکنید.»
جای تعجب نیست که ولز برای دومین سال متوالی در راه رسیدن به تاج سه گانه 14-9 پیروز شد. و اکنون او به بهشت راگبی قدم می گذارد، و قبلاً به ما نگاهی اجمالی از شکل ظاهری زمین های الیزی به ما نشان داده است.
ممکن است در مورد ورزش بیش از حد رمانتیک بود، واقعیت های غیر جذاب را پنهان کرد و بیش از حد روی فردی پر زرق و برق تمرکز کرد. هدیه بزرگ بنت به جهان این بود که نشان دهد زیبایی، مهارت و عمل گرایی می تواند در یک بسته بی تکلف پیچیده شود. اینکه میتوان هر روندی را کاهش داد، آن اندازه واقعاً مهم نیست. همه ما مدیون او هستیم و برخی از ما تا ابد چنین خواهیم ماند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.