جک لیچ در اثر کارهای ناسپاسانه یک اسپینر انگلیسی، بلند و خشک شد | انگلیس – نیوزلند 2022

بخوردن یک تست اسپینر کمی شبیه گیتاریست بودن در Radiohead است. مواقعی وجود دارد که شما برای موفقیت شرکت کاملا ضروری هستید. سپس مواقعی وجود دارد که شما آنقدر محیطی هستید که ممکن است در خانه بمانید. شما هرگز کاملاً داخل نیستید، اما به همین ترتیب هرگز کاملاً بیرون نیستید. اگر چنای و شارجه در خم هستند، پل ترنت در یک بعد از ظهر ابری اوایل تابستان احتمالاً مشابه یکی از بریدگی‌های محیطی‌تر Kid A است.

هنگامی که شما یک اسپینر انگلیسی هستید، کنتراست حتی واضح تر است. در سطوح مفید یا در شبه قاره آسیا، اغلب از شما انتظار می رود که به تنهایی از دو طرف بدوید. در همین حال، در خانه، لازمه کنترل بی نقص است، مگر اینکه شرایط به خصوص درزدار باشد، در این صورت اصلاً نیازی به شما نخواهد بود. نقش‌های کمی در کریکت وجود دارند که خواسته‌های آن‌ها متنوع‌تر و کمتر قابل تطبیق باشد، جایی که حاشیه‌های خطا بسیار نابخشودنی است.

سپس بار فرهنگی وجود دارد. به نوعی شما یک آواتار برای یک قبیله در حال کاهش، یک مطالعه موردی برای کل سیستم، برای خود اسپین بولینگ انگلیسی به عنوان یک مفهوم هستید. شاید به همین دلیل است که تعداد کمی از آنها موفق به انجام آن می شوند. وقتی هیچ کس کاملاً مطمئن نیست که آن نقش چیست و هیچ کس نمی تواند واقعاً در مورد اینکه آیا کار باید وجود داشته باشد یا خیر، تمرکز روی کار و ایفای نقش خود در تیم دشوار است.

مطمئناً وقتی جک لیچ این روزها به سمت کاسه می دود، به نظر مردی می رسد که درگیر مسائل بسیار سنگین تر از خط، طول و ریپ است.

راه رفتن او سنگینی می کند، بازویش سفتی دارد، احتیاط ذاتی که او را مانند الکتریسیته ساکن پوشانده است. طبق داده‌های کریکویز، از زمان اولین حضورش در سال 2018، او به تدریج تبدیل به بازیکنی صاف‌تر، کوتاه‌تر و سریع‌تر شده است. او با عجله از اوور خود عبور می کند. البته در برخی سطوح او سعی می کند ویکت بگیرد. اما مهمتر از همه، او همچنین سعی می کند آسیب نبیند. لیچ اکنون 30 ساله است و به دلیل مصدومیت و بیماری مورد نفرین قرار گرفته است و مانند بسیاری از بازیکنان در این تیم انتقالی انگلیس نه حضور ثابتی دارد و نه نیروی آینده.

او همچنان در رختکن بسیار محبوب است، همانطور که از طریقی که در نهایت در روز چهارم اولین ویکت خود را گرفت، توسط هم تیمی‌های خوشحال غرق شد. او پشتوانه کاپیتانش بن استوکس را حفظ می کند، که توپی 15 ساله را در دستانش فرو کرد و بیشتر وقت بعد از ظهر را به او داد تا خودش را ثابت کند.

و با این حال حس رانش قابل لمس بود. نوع خوبش هم نیست خفاش‌بازان نیوزلند که قادر به پایان دادن یا یافتن راهی نبودند، او را برای 78 دوش تحقیرآمیز در 20 اور دوشیدند. ویل یانگ او را در اواسط بازی به مدت چهار نفر تحت تاثیر قرار داد. دوون کانوی قبل از اینکه بی‌خبر در اعماق حفره کند، او را با تحقیر برعکس کرد. هنری نیکولز با توپ دوم خود دور برگشت را امتحان کرد. از بریزبن تا ناتینگهام، به نظر می رسد که این کلمه شنیده می شود که لیچ برای این کار وجود دارد.

بنابراین: یک ضربه موقت یا یک روند طولانی مدت؟ خوب، میانگین بولینگ و نرخ ضربه لیچ هر سال افزایش یافته است. او تاکنون در سال 2022 به طور میانگین 41 توپ با یک ویکت در هر 97 توپ بدست آورده است. رکورد او در اینینگ های اول تکان دهنده است. رکورد او در برابر چپ دست ها تکان دهنده است. در لردز، مت پارکینسون، جایگزین ضربه مغزی اش، او را از صحنه خارج کرد. در اولین اینینگ در اینجا او را دوشیدند، جاروب زدند و 140 امتیاز از 35 اوور زدند.

در حالی که استوکس تلاش می کند تا اعتماد لیچ را تقویت کند، مربی جدید برندون مک کالوم آشکارا در مورد یادآوری عادل رشید و معین علی صحبت می کند. معین، به نوبه خود، در مورد این بازی برای رادیو بی بی سی اظهار نظر کرده است و با وقاحت روشن می کند که آماده بازگشت به سمت آزمون است.

همه این‌ها پارادوکس جالبی را ایجاد می‌کنند: اگر کاسه‌ساز اصلی شما نه نفوذ و نه کنترل ارائه می‌دهد، اگر نه سر باتجربه‌ای دارد و نه استعدادی در حال رشد دارد، اگر فیلدینگ و ضرب‌بازی‌اش بهتر از قابل قبول نیست، پس هدف او چیست؟

شما تعجب می کنید که آیا در اعماق وجود، مک کالوم از قبل این را می داند. مطمئناً سابقه خودش نشان می‌دهد که او به خاطر خودش طرفدار اسپین نیست: در دورانی که کاپیتان نیوزلند بین سال‌های 2013 تا 2016 بود، هیچ تیمی به جز زیمبابوه ویکت‌های تست کمتری را با چرخش نگرفت. با وجود همه شایستگی‌های پراکنده بروس مارتین و مارک کریگ، طرف‌های او اغلب بدون اسپینر شناخته‌شده ظاهر می‌شوند. مهمتر از همه، مک کالوم بیشتر از کنترل میل داشت: او می خواست تسلط داشته باشد و سرگرم کند.

آیا لیچ می تواند در این چشم انداز جا بیفتد؟ آیا سطوح پنهان مرموز استعداد او وجود دارد؟ آیا او می‌تواند با سرعتی پیشرفت کند که دور نگه داشتن اسپینرهای جوان‌تر یا مهاجم یا ثابت‌شده‌تر را توجیه کند؟ یا اینکه یک کریکت باز دوست داشتنی، سخت کوش و بد ستاره به سقف طبیعی خود رسیده است؟ به زودی، استوکس و مک کالوم باید به هر طریقی تصمیم بگیرند.