درخواست وزیر برای بررسی قیمت سوخت ممکن است یک انحراف سیاسی نباشد | نیلز پراتلی

آدر نگاه اول، دستور کواسی کوارتنگ مبنی بر اینکه سازمان رقابت و بازار (CMA) تحقیقی درباره قیمت‌های خرده‌فروشی سوخت انجام دهد، از نظر سیاسی ناامیدکننده به نظر می‌رسد. دلیلی که مصرف کنندگان به کاهش 5 p-a لیتری دولت در عوارض توجه نکرده اند، کاملاً واضح است: قیمت عمده فروشی افزایش یافته است. و 5p، در زمینه 185p-ish در پمپ ها، یک تغییر دهنده بازی نیست، به خصوص زمانی که 45٪ از قیمت نشان دهنده مالیات هایی است که هنوز وجود دارد. پرونده بسته شد؟

خوب، شاید نه. حتی خودی‌های سابق در بازی خرده‌فروشی بنزین به‌طور خصوصی می‌گویند که تنش‌های رقابتی در بازار کمتر از شدت احساس می‌شود. در قسمت‌های قبلی که قیمت‌های پمپ اخبار صفحه اول بود، سوپرمارکت‌ها که مجموعاً نیمی از بازار را نمایندگی می‌کنند، با مضمون «۵۰ پوند در فروشگاه خرج کنید و وقتی پر کردید ۱۰ پوند در هر لیتر تخفیف بگیرید» به تبلیغات واکنش نشان دادند. پیشنهادات هرگز آنقدر که به نظر می رسد سخاوتمندانه نیستند (محاسبات سوپرمارکت ها با دقت کالیبره شده است) اما تا حدی بر قیمت ها اثر کاهنده دارند. چنین فعالیتی این بار عملاً غایب بوده است.

بازیگر اصلی در بازار سوخت، به این معنا که تهاجمی ترین در قیمت است، به طور سنتی Asda بوده است. شواهدی را می‌توان در گزارش CMA یافت که مانع ادغام Sainsbury’s و Asda در سال 2019 شد. «اشخاص ثالث به ما گفتند که Asda رهبر قیمت‌ها بوده و اغلب اولین کسی است که قیمت‌ها را در میان خرده‌فروشان بزرگ سوپرمارکت کاهش داده است.

آیا آسدا – که اکنون تحت مالکیت جزئی برادران عیسی است، که صاحب شرکت EG Group نیز هستند – اکنون تمایل کمتری به راه‌اندازی یک جنگ قیمتی کوچک برای سوخت دارد؟ خوب، اگر چنین باشد، CMA در موقعیت بدی برای غر زدن خواهد بود: پس از حذف تنها 27 پمپ بنزین EG از مجموع 700 پمپ بنزین، خرید Asda را پاک کرد. اما این سوال ممکن است هنوز ارزش بررسی داشته باشد.

و آیا اشتهای موریسون برای مبارزه با سوخت با این واقعیت که اکنون متعلق به یک شرکت سهام خصوصی ایالات متحده است که برای انجام این معامله کوهی از بدهی را به عهده گرفته است، از بین رفته است؟ همانطور که برای تسکو، در حال به دست آوردن سهم در مواد غذایی است، بنابراین ممکن است انگیزه تجاری فوری برای شکستن رتبه های سوخت نداشته باشد. و Sainsbury’s، به عنوان شماره 2 در بازار، هرگز به احتمال زیاد پیشرو نخواهد بود.

به عبارت دیگر، شبهه این نیست که 5 p-lit دولت منتقل نشده است. در عوض، سوپرمارکت‌ها اجازه داده‌اند که حاشیه‌های نقدی خود در سوخت – به طور سنتی 5 p-lil یا حدوداً – به آرامی بالا برود زیرا آنها با فشار تورمی بدون شک بر سود در عملیات اصلی غذا مبارزه می‌کنند. موردی بی‌گناه از چرخش‌ها و دوربرگردان‌ها، همانطور که شرکت‌ها ممکن است آن را ببینند.

بدون اطلاعات دقیقی که فقط CMA می تواند مطالبه کند، قطعی بودن دشوار است. اما در کفش های کوارتنگ، سوژه باید ارزش نگاه کردن را داشته باشد. سوپرمارکت ها هیچ گاه در مورد سود خود از سوخت چیز زیادی نمی گویند. اجبار کمی شفافیت بیشتر ضرری ندارد.

xx

xx

xx

با این سرعت، ورود شرکت راه آهن بزرگ بریتانیا به عنوان تنظیم کننده ناظر، با خروج بزرگ شرکت های انگلیسی از راه آهن همراه خواهد بود. Go-Ahead که فرنچایزهای Thameslink و Southern را اداره می‌کند، آخرین موردی است که علاقه‌مندی‌های پیشنهادی را به خود جلب کرده است و مالکان احتمالی، ناگزیر از خارج از کشور هستند.

پیشنهادی به ارزش 15 پوند به ازای هر سهم یا 648 میلیون پوند، از سوی کنسرسیومی متشکل از Kinetic، یک شرکت استرالیایی، و Globalvia Inversiones، از اسپانیا ارائه می‌شود. هیئت مدیره Go-Ahead آن را توصیه می کند – جای تعجب نیست زیرا قیمت سهام در ابتدای سال جاری به 600p کاهش یافته بود، زمانی که گروه پس از یک رسوایی حسابداری از حق امتیاز جنوب شرقی خود محروم شد.

در همین حال، FirstGroup – که شامل آوانتی در ساحل غربی، راه‌آهن بزرگ غربی، راه‌آهن جنوب غربی و TransPennine Express است – تنها اپراتور ریلی دیگر متعلق به بریتانیا است. این در حال تلاش برای دفع منافع یک شرکت سهام خصوصی ایالات متحده است، حماسه ای که ممکن است هنوز تمام نشده باشد.

باید گفت که علاقه به Go-Ahead احتمالاً عمدتاً ناشی از عملکرد اتوبوس لندن است که بیشترین درآمد را دارد. اما این به توسعه موازی در صنعت اتوبوس بریتانیا اشاره می کند، جایی که Stagecoach توسط یک صندوق زیرساخت آلمانی تصاحب می شود.

از دیدگاه مسافران، کیفیت خدمات احتمالاً مهمتر از مالکیت است. با این حال، در بحبوحه صحبت‌های کنونی در مورد «تغییر مدل‌ها» و احیای حمل‌ونقل عمومی (با وجود اعتصاب‌ها)، ناامیدکننده است که حامل پرچم بریتانیا در راه‌آهن می‌تواند به زودی هلدینگ DfT OLR، اپراتور خط اصلی ساحل شرقی و شمال باشد. ریل. به یاد داشته باشید، این نهاد دولتی است که وقتی شرکت های بخش خصوصی شکست می خورند، قطعات را برمی دارد. سه دهه پس از خصوصی‌سازی راه‌آهن، فریاد زدن چندانی نیست.