ایده بزرگ: چرا ما نباید سطح را بالا ببریم | کتاب های سیاسی

الدر پاییز، بوریس جانسون وزارت افزایش سطح، مسکن و جوامع را به وجود آورد. به نظر می رسد نامگذاری یک وزارتخانه بر اساس یک عبارت کلیدی با عصر لفاظی ما به عنوان سیاست مطابقت دارد. چه مدت قبل از اینکه ما یک دپارتمان برای سوار شدن بر دوچرخه خود یا یک دپارتمان برای آزادسازی روحیه کارآفرینی بریتانیایی ببینیم؟

ابتکار تسطیح از پیروزی محافظه‌کاران در انتخابات 2019 متولد شد، که در آن بسیاری از حوزه‌های سابق حزب کارگر در شمال و میدلندز – به اصطلاح “دیوار قرمز” – تغییر سمت دادند. تصور این بود که این خریدها، ثمرات جنگ بر سر برگزیت، پس از «انجام برگزیت» نمی‌توانند حفظ شوند مگر اینکه به نیازهای آن‌ها رسیدگی شود. ایده تراز کردن – یافتن سیاست‌هایی برای معکوس کردن شکاف‌های منطقه‌ای در درآمد، بهداشت، آموزش و مشاغل – بخشی از یک روایت گسترده‌تر از “همسویی مجدد” بود، حرکت به سمت چپ در اقتصاد، سمت راست در مورد مسائل مربوط به سیاست اجتماعی. این راهی بود برای تحکیم ائتلافی که برگزیت گرد هم آورده بود تا زندگی فراتر از خود برگزیت داشته باشد.

مشکل این است که ارتقاء سطح با مشکلاتی روبرو است و به نظر می رسد که به جایی نمی رسد. برای شروع، حواس دولت هم به خاطر پارتی گیت و هم حمله روسیه به اوکراین پرت شده است. در حالی که این حواس پرتی ممکن است موقتی باشد، موانع دیگر باقی خواهند ماند. جناح ایالت کوچک و آزادیخواه حزب محافظه کار، که خواهان مالیات کم و دولتی است که از اقتصاد دور بماند، طرفدار نیست. آنهایی که در “دیوار آبی” هستند نیز نیستند: نمایندگان مجلس از حوزه های سنتی حزب محافظه کار که نمی خواهند بودجه خود را برای مناطق محروم تر از دست بدهند. جدای از مخالفت های داخلی، فشار برای پایین نگه داشتن مالیات ها تا حد امکان، و درخواست های دیگر از دولت، نقدینگی موجود را به شدت محدود می کند تا سطح بندی را به واقعیت تبدیل کند.

اما اگر این سیاست شکست خورد، نباید در گذشت آن عزادار باشیم. چرا؟ به احتمال زیاد کارساز نیست، و ابتکاراتی وجود دارد که مستحق پول هستند که احتمالاً این کار را خواهند کرد.

تشخیص نارسایی‌هایی که نابرابری‌های منطقه‌ای را ایجاد می‌کنند، دشوار است. آنها می توانند ریشه در مردم یک مکان خاص داشته باشند یا در اثر یک حادثه تاریخی ایجاد شوند. ممکن است به تعداد افراد یا شرکت ها در یک مکان خاص علت وجود داشته باشد. حوادث تاریخ نیز نقش دارند. چیزهایی مانند امکانات رفاهی یا زیرساخت های شیک ممکن است بخشی از دلایل موفقیت یک شهر باشند، یا می توانند ثمره آن (یا هر دو) باشند. این مشکل در تشخیص علل ریشه ای بخشی از دلیلی است که چرا نابرابری منطقه ای تا این حد ریشه دوانده است. همچنین به همین دلیل است که شکاف های درآمدی بین کشورها در سراسر جهان بسیار دشوار است.

اگر با اطمینان نمی دانید که چرا یک مکان موفق است و مکان دیگری موفق نیست، احتمالاً با ساختن پل ها یا خطوط حمل و نقلی که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، یا تولید مسکن یا شهرک های صنعتی که ناخواسته هستند، پول را هدر خواهید داد.

به نظر من، هیچ دفاع اخلاقی از نابرابری در درآمدها و شانس های زندگی که نیروهای بازار به ایجاد آن کمک می کنند وجود ندارد. در یک دنیای ایده آل، آنها وجود ندارند. اما سیستم‌های سوسیالیستی ناب که می‌کوشند از آن‌ها جلوگیری کنند، دارای چنان عوارض جانبی بدی هستند – محرک‌ها و آزادی‌های شخصی و آسیب‌پذیر بودن در برابر استثمار اعضای قدرتمند سلسله مراتب حزبی – که چاره‌ای جز تحمل سطح معینی از نابرابری نداریم. آنچه برای مردم صدق می کند در شهرها، شهرها و مناطق نیز صدق می کند. بخشی از مشکل این است که مردم به دلیل اینکه چه کسی قرار است در آنجا باشد به مکانی برای تجارت کشیده می‌شوند. با این حال، چه کسی قرار است آنجا باشد، بر اساس آنچه که آنها فکر می کنند دیگران انجام خواهند داد، تعیین می شود، و وضعیت مرغ و تخم مرغ را ایجاد می کنند. دولت‌ها می‌توانند با ارائه جاذبه‌های خوب، امکانات رفاهی، یا یک دانشگاه یا یک گره حمل‌ونقل، مردم را متقاعد کنند که مکان مناسبی است. اما زیست‌پذیری یک شهر می‌تواند به سرعت و به‌طور غیرقابل پیش‌بینی آشکار شود، همانطور که در دیترویت دیده می‌شود، که از حدود 1.85 میلیون نفر در سال 1950، تقریباً دو سوم جمعیت خود را از دست داد.

علاقه مندان به ارتقاء سطح، واگذاری منطقه ای را راهی برای کمک به رفع این مشکلات تشخیص و تجویز می دانند. اما تفویض اختیار خطرات خود را به همراه دارد. واگذاری مالیات و مخارج امکان توزیع مجدد از مناطق ثروتمندتر به مناطق فقیرتر را محدود می کند. اتحادیه مالی را از هم باز می کند و صحنه را برای انواع مشکلاتی که منطقه یورو پس از سقوط مالی تجربه کرد، آماده می کند. علاوه بر این، سیاست های محلی در برابر فساد آسیب پذیرتر است. سیاستمداران محلی منافع ملی را در دل نخواهند داشت، بنابراین ممکن است صرفاً برای انتقال فعالیت های اقتصادی از مکانی به مکان دیگر درگیر جنگ های غیرمولد شوند.

هیچ یک از اینها به این معنی نیست که هر ابتکار ارتقاء سطح ایده بدی است. اما در حال حاضر، بسیاری از کارهای دیگر وجود دارد که دولت ها می توانند انجام دهند که ارزش پولی بهتری دارند. ما باید با انتقال پول از کسانی که می توانند پرداخت کنند به کسانی که در سختی هستند، با بحران هزینه زندگی مقابله کنیم. ما باید به میراث کووید از لیست‌های انتظار طولانی NHS رسیدگی کنیم و این سرویس را برای مقابله با بیماری‌های همه‌گیر آینده و سایر چالش‌ها روی بستری انعطاف‌پذیرتر قرار دهیم. دولت باید با بحران در مراقبت های اجتماعی مقابله کند. شکاف بین بودجه واقعی سرانه در مدارس دولتی و خصوصی در حال افزایش است. و ما باید خود را از سوخت‌های فسیلی کنار بگذاریم، چیزی که با اجتناب از شیر گرفتن خود ضروری‌تر می‌شود. روسی سوخت های فسیلی. کارهای دیگری نیز در زمینه گسترش دسترسی به اینترنت پرسرعت و انعطاف پذیرتر کردن غذا و سایر شبکه های توزیع وجود دارد.

این فهرست بلندبالایی از سیاست‌هایی است که پرهزینه اما ضروری هستند و ظرفیت دولت و تحمل رای‌دهندگان در قبال مالیات را تا حد خود افزایش می‌دهند. بسیاری از آنها، اگر کار کنند، به مجموعه وسیعی از اهدافی که در سطلی با علامت “همسطح کردن” مشخص شده است، کمک خواهند کرد. به عنوان مثال، بودجه بهتر برای NHS و مراقبت های اجتماعی به بستن یکی از بدترین جنبه های نابرابری، یعنی شکاف در امید به زندگی بین فقیر و غنی کمک می کند.

حتی در بهترین زمان، ما باید محدودیت های یک حالت سخاوتمندانه و عضلانی را بشناسیم. ارائه این فرصت به همه افراد برای انجام کار دلخواه با دستمزد یکسان در هر کجا که زندگی می کنند بسیار فراتر از این محدودیت ها است. ارائه آموزش مناسب، مراقبت های بهداشتی و اجتماعی و انرژی سبز نیست – و ما باید به جای آن بر روی آن چیزها تمرکز کنیم.

تونی یتس، استاد سابق اقتصاد و رئیس استراتژی سیاست پولی در بانک انگلستان است.

بیشتر خواندن

نابرابری، چه می توان کرد؟ توسط آنتونی بی اتکینسون (هاروارد، 16.95 پوند)

Brexitland: Identity, Diversity and the Reshaping of British Politics اثر راب فورد و ماریا سوبولوسکا (کمبریج، 15.99 پوند)

اقتصاد ضعیف: بازاندیشی رادیکال در مورد راه مبارزه با فقر جهانی توسط آبهیجیت بانرجی و استر دوفلو (پنگوئن، 9.99 پوند)