“زندگی که بود”: کارشناسان کنیسه های تاریخی را در اولین محله یهودی نشین اروپا بازسازی کردند

محله یهودی نشین ونیز که اولین محله یهودی نشین در اروپا و یکی از اولین ها در جهان محسوب می شود، شاهد تلاش جدیدی برای حفظ کنیسه های قرن شانزدهمی خود برای مومنان باقی مانده و همچنین گردشگرانی است که از آن بازدید می کنند.

دیوید لاندو، مورخ هنر، گفت: نزدیک به دو سال است که مرمت‌گران مشغول کندن رنگ و کشف پایه‌های اصلی سه کنیسه یهودی‌نشین – که گمان می‌رود تنها کنیسه‌های دوره رنسانس هستند که هنوز استفاده می‌شوند، هستند.

لاندو در تلاش برای جمع‌آوری کمک مالی برای بازسازی کنیسه‌ها و ساختمان‌های مجاور، هم برای جامعه کوچک یهودی ونیز که حدود 450 نفر است و هم برای گردشگرانی که می‌توانند در یک تور با راهنما از موزه یهودی ونیز بازدید کنند، است.

لاندو، متخصص دوره رنسانس که 12 سال پیش خانه ای در ونیز خرید، گفت: «من واقعاً از وضعیت کنیسه ها آزرده شدم. “احساس کردم که کنیسه ها در وضعیت بسیار بدی هستند.”

“آنها در طول قرن ها فراتر از شناخت تغییر یافته بودند و نیاز به مراقبت و دوست داشتن داشتند.”

لاندو تا به امروز حدود 5 میلیون یورو تضمین کرده است و انتظار دارد که کارگران بتوانند در صورت تامین بقیه بودجه، تا پایان سال 2023 روند بازسازی را تکمیل کنند، اگرچه هزینه های اولیه به دلیل افزایش هزینه های ساختمان یک میلیون بیشتر افزایش یافته است.

“شاهدی از زندگی که بود”

قدمت محله یهودی نشین ونیز به سال 1516 برمی گردد، زمانی که جمهوری قوانین سختگیرانه ای وضع کرد که تعداد فزاینده ای از مومنان یهودی را مجبور به انزوا در منطقه ای کرد که کارخانه های ریخته گری قدیمی، یا به قول آنها «گتی» در آن قرار داشتند.

این منطقه که در شب قفل شده بود، به اولین محله یهودی نشین اروپا تبدیل شد و همچنان مرکز جامعه یهودی ونیز در منطقه Cannaregio است.

اولین کنیسه مربوط به سال 1528 است و توسط ساکنان یهودی اشکنازی آلمان ساخته شده است. برخی دیگر گروه های مختلف را دنبال کردند و به آنها خدمت کردند، از جمله معبدی برای ایمانداران اسپانیایی سفاردی و معبدی برای ایتالیایی ها.

هیچ کدام از خیابان قابل رویت نیستند، زیرا قوانین سختگیرانه ای که توسط حاکمان ونیز وضع شده بود به افراد متعلق به جامعه یهودی اجازه نمی داد که به طور آشکار به ایمان خود عمل کنند.

کنیسه‌ها در طبقات بالای ساختمان‌های به ظاهر معمولی پنهان شده‌اند که در سطوح پایینی فضاهای زندگی تنگ برای خانواده‌های یهودی را در خود جای داده بودند.

کنیسه ها از زمان باز بوده اند، به جز جنگ جهانی دوم، زمانی که قوانین نژادی فاشیستی به شکار مستقیم اعضای جامعه تبدیل شد، زیرا اکثر آنها قبل از تبعید به اردوگاه های مرگ نازی ها، معمولاً به آشویتس، در اردوگاه کار اجباری فوسولی نگهداری می شوند.

تنها هشت نفر از ساکنان یهودی ونیز تا پایان جنگ از اردوگاه های مرگ جان سالم به در بردند.

رئیس جامعه یهودیان ونیز، داریو کالیمانی، گفت که پروژه مرمت هم برای حفظ حیات مذهبی و فرهنگی یهودیان امروز ونیز و هم برای حفظ تاریخ جامعه ضروری است.

او گفت: «آنها گواه زندگی ای هستند که آن زمان بود، برای تاریخ جامعه ما، جامعه کوچک.