دفن دسته جمعی قورباغه کارشناسان را در سایت عصر آهن در نزدیکی کمبریج گیج می کند | باستان شناسی

باستان شناسانی که در نزدیکی محل خانه ای از عصر آهن در نزدیکی کمبریج کار می کردند، هنگامی که گنجینه عظیمی از اسکلت قورباغه را کشف کردند، متحیر شدند. اینکه چرا بیش از 8000 استخوان روی هم انباشته شده و حفظ شده است، یک راز ماقبل تاریخ است.

همه آنها از یک خندق به طول 14 متر، درست در کنار محل یک خانه گرد عصر آهن در تپه بار، جایی که در دوران میانی و اواخر عصر آهن (400 قبل از میلاد تا 43 پس از میلاد) سکونتگاهی وجود داشت، بازیابی شدند. این کشف توسط موزه باستان شناسی لندن (Mola) Headland Infrastructure انجام شد و حفاری هایی را به عنوان بخشی از طرح بهبود جاده بزرگراه های ملی A14 کمبریج به هانتینگدون انجام داد.

اگرچه یافتن استخوان‌های قورباغه در مکان‌های باستانی غیرعادی نیست، باستان‌شناسان از تعداد زیاد آن‌هایی که در بار تپه کشف شده‌اند گیج شده‌اند.

دکتر ویکی اونز، باستان شناس ارشد مولا – متخصص استخوان های باستانی حیوانات – به مشاهده کننده: «طبق تجربه‌ام، که عمدتاً در سایت‌هایی از لندن کار می‌کنم، آنقدر قورباغه نداریم. داشتن این همه استخوان از یک گودال خارق‌العاده است.»

او با اشاره به اینکه این استخوان‌ها عمدتاً متعلق به قورباغه معمولی و وزغ معمولی هستند، گونه‌هایی که در حوضچه‌های باغ در سراسر کشور یافت می‌شوند، گفت: «ما همچنین شواهد احتمالی از قورباغه استخری داشته‌ایم که هیجان‌انگیز است… این چیزی نیست که معمولاً از نظر باستان‌شناسی پیدا کنیم. .

“در تحقیقاتم، من فقط دو محل ساکسون با استخوان های تکی در هر کدام پیدا کردم. آنها قورباغه ای هستند که فقط در شرق آنگلیا یافت شد و در دهه 1990 احتمالاً به دلیل از بین رفتن زیستگاه از بین رفت، اما اخیراً دوباره معرفی شده است.

از آنجایی که این مربوط به ماقبل تاریخ است، یافتن توضیحی دشوار است، اگرچه تمدن های باستانی – از جمله مصریان، بین النهرین، یونانی ها و رومی ها – همگی قورباغه را نمادی از باروری در میان سایر انجمن ها می دانستند.

بعید است که این دوزیستان توسط مردم ساکن در شهرک خورده شده باشند. باستان شناسان می گویند، در حالی که شواهدی از مصرف دوزیستان در بریتانیا مربوط به عصر حجر وجود دارد، اما این استخوان ها هیچ بریدگی یا سوختگی ندارند. با این حال، اگر قورباغه ها آب پز شده بودند، ممکن است اثری از آن باقی نماند.

شواهدی از دانه‌های زغالی یافت شده در نزدیکی این مکان نشان می‌دهد که ساکنان آن در حال فرآوری محصولاتی بودند که آفاتی مانند سوسک‌ها و شته‌ها را که قورباغه‌ها می‌خورند جذب می‌کردند. بنابراین باستان شناسان پیشنهاد می کنند که شاید قورباغه ها با وعده غذا به این منطقه کشیده شده اند.

سایر توضیحات بالقوه عبارتند از “تراژدی قورباغه ماقبل تاریخ”. باستان شناسان می گویند که قورباغه ها در بهار به تعداد زیادی در جستجوی آب های پرورشی حرکت می کنند و ممکن است در گودال افتاده و به دام افتاده باشند.

بر اساس یک فرضیه، تعداد غیرمعمول مرگ و میر ممکن است ناشی از سختی زمستان باشد. در حالی که قورباغه های خواب زمستانی گاهی در گل و لای پنهان می شوند، سرمای شدید می تواند آنها را بکشد و شاید آنها قربانی زمستانی شدید شوند.

از طرف دیگر، آنها ممکن است دچار بیماری شده باشند، درست مانند دهه 1980، زمانی که قورباغه های بریتانیا توسط یک راناویروس ویران شدند.

مشخص نیست عمق خندق چقدر بوده است. تیم میدانی برای رسیدن به آن حدود یک متر خاک سطحی و زیرزمینی را حفر کردند. فقط مقادیر کمی زباله خانگی در این سایت یافت شد که شامل تکه‌هایی از سفال‌های عصر آهن بود.

استخوان‌های دوزیستان در میان انبوهی از یافته‌ها، از مصنوعات گرفته تا بقایای انسان، طی حدود 40 حفاری که بین سال‌های 2016 تا 2018 در منطقه‌ای به وسعت 234 هکتار انجام شد، بودند. با وجود اینکه کاوش ها اکنون به نتیجه رسیده اند، تحلیل ها همچنان ادامه دارد.

ایونز دو سال گذشته را صرف مطالعه استخوان های حیوانات از جمله گاو کرده است. هنگامی که همه مطالعات گرد هم آمدند، امید است که آنها نور جدیدی را بر زندگی هزاران سال پیش روشن کنند و دلیل مرگ بسیاری از دوزیستان را کشف کنند.