میمون هیبریدی مرموز مالزی ممکن است نتیجه از دست دادن زیستگاه باشد | جانور شناسی

به گفته محققی که این حیوان را مورد مطالعه قرار داده است، ظهور یک «میمون مرموز» که تصور می‌شود ترکیبی نادر از دو نخستی‌های دوردست است، اهمیت حفاظت از اتصال عادت را نشان می‌دهد.

این میمون ماده برای اولین بار در سال 2017 توجه ها را به خود جلب کرد، زمانی که عکس های گرفته شده از آن در امتداد رودخانه Kinabatangan در صباح، مالزی، در گروه های عکاسی حیات وحش رسانه های اجتماعی آپلود شد.

محققان عکس‌های مختلف گرفته شده از میمون را مطالعه کردند و به رنگ‌آمیزی و نسبت‌های آن نگاه کردند و به این نتیجه رسیدند که احتمالاً از نسل یک میمون پروبوسیس نر است.لارو ناسالیس) و یک لنگور نقره ای ماده (تراکی پیتکوس کریستاتوس).

آنها مشاهده کردند که صورت میمون به صورت یک میمون پروبوسیس نزدیکتر از لنگور نقره ای است، اگرچه بینی آن در حالی که تلفظ می شد به اندازه ای بلند نبود و پوستش خاکستری بود. موهای بلند و متراکم آن شبیه موهای لانگور نقره‌ای بود، اگرچه مانند گونه‌های معمولی یال کناری نداشت و رنگ آن الگوهای معمولی برای میمون پروبوسیس را نشان می‌داد.

ناظران به محققان گفتند که گروه های گونه های مختلط را در این منطقه دیده اند و از جفت گیری بین گونه ای عکس گرفته شده است.

محققان می گویند که این مورد ممکن است مربوط به از دست دادن زیستگاه و تکه تکه شدن آن باشد زیرا مزارع نخل های روغنی گسترش یافته اند و این دو گونه والد احتمالی را به بخش های باریک جنگلی رودخانه ای در امتداد Kinabatangan محدود کرده است.

نادین روپرت، نخستی شناس و مدرس ارشد در دانشگاه ساینس مالزی، که یکی از نویسندگان مطالعه روی این حیوان است، گفت: جفت گیری بین گونه ها ممکن است رخ دهد اگر گروه های هر دو گونه والد در یک فضای کوچک محصور شوند. آوریل، اگرچه او گفت که تحقیقات بیشتری برای بررسی محدوده خانه هر دو گونه والد مورد نیاز است.

ارزیابی اینکه آیا این گروه‌ها در داخل این تکه تکه تکه شده زیستگاهی که توسط رودخانه و نخل روغنی احاطه شده است، «به دام افتاده‌اند» سخت است. [plantations] و شهرک ها [and] جاده‌ها، یا اگر می‌توانند بیشتر از رودخانه به جنگل دست نخورده نزدیک پراکنده شوند.»

وی در عین حال افزود: از دست دادن زیستگاه و به طور کلی تکه تکه شدن آنها همیشه تهدیدی برای جمعیت حیات وحش است و همیشه باید کاهش یا اجتناب شود.

مطالعه قبلی کاهش چشمگیر پوشش جنگلی در این منطقه را در دهه های اخیر نشان داد: صباح 39.5 درصد از مساحت جنگلی خود را بین سال های 1973 و 2010 از دست داد.

راپرت گفت: اگر واقعاً تخریب زیستگاه مقصر باشد، این می تواند به این معنی باشد که نرهای بالغ میمون های پروبوسیس نمی توانند به مناطق دیگر پراکنده شوند تا شریک جفت گیری گونه خود را پیدا کنند و در عوض حرمسراهای نقره ای لانگور را تصاحب کنند. “پس احتمالاً یک گونه ممکن است به صورت محلی در این تکه های با کیفیت زیستگاه پایین جابجا شود، زیرا توسط گونه های غالب تر رقابت خواهد کرد.”

راپرت گفت که سازمان های محلی و سازمان های غیردولتی در حال حاضر فعالانه در حال کار بر روی برقراری مجدد اتصال زیستگاهی هستند. این شامل ساختن پل‌های تاج‌دار است که در ابتدا برای اورانگوتان‌ها طراحی شده بود، اما توسط گونه‌های مختلف درختی استفاده می‌شد، و کاشت درختان جنگلی در سراسر مزارع نخل روغنی-مناظر جنگلی که به‌عنوان دالان حیات‌وحش، به‌ویژه برای فیل‌ها عمل می‌کند.

این پروژه‌های احیای زیستگاه برای بسیاری از گونه‌های در معرض خطر از اهمیت بالایی برخوردار است و اگر تکه تکه شدن زیستگاه کاهش نیابد و بدتر شود، می‌توان انتظار داشت که بسیاری از گونه‌های کاریزماتیک به صورت محلی در آینده منقرض شوند، همانطور که مورد کرگدن سوماترایی در این منطقه نشان داد. راپرت گفت. او افزود: «من فکر می‌کنم که این مورد باید اهمیت اتصال زیستگاه به مردم و دولت‌ها را برجسته کند.

این هیبرید فرضی، اکنون یک ماده بالغ است و آخرین بار در سپتامبر 2020 با یک نوزاد عکس گرفته شده است.