“دانشجوی سرعت” جانی می به انگلیس بازگشت و مشتاق رفتن است | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

جیاونی می روحیه بالایی دارد، آفتاب خاموش است و پس از نزدیک به پنج ماه حضور در لیست مصدومیت پس از عمل جراحی زانو، به تیم ملی انگلیس بازگشت. او در مورد طلسم خود در حاشیه، چیزی که او آن را یک خطر شغلی می‌داند، خوش‌بین است و خود را خوش‌بخت می‌داند که تعداد کمی در حرفه‌اش داشته است.

او مثل همیشه دوست‌داشتنی است – ادی جونز، سرمربی تیم ملی انگلیس، بدون شک او را پس از 25 دقیقه راگبی برای گلوستر به خاطر کارهایی که از زمین بیرون می‌آورد و همچنین در آن، به کمپ بازگرداند – و تمایل او به وقتی دوباره اخراجش را زنده می‌کند، روی مماس‌های جذابی که می‌گذرد، تصویری گرد می‌دهد از این که چگونه یک ورزشکار حرفه‌ای که وسواس زیادی برای تقویت هنر خود دارد، با ناتوانی در انجام این کار کنار می‌آید.

به راحتی می توان بازیکنان راگبی را به گونه ای متفاوت دید. بدون شک میانگین آستانه درد به طور قابل توجهی بالاتر از بقیه است و به وضوح پشتیبانی پزشکی ارائه شده کمک قابل توجهی است. به همان اندازه، ماهیت این ورزش به این معنی است که کسانی وجود خواهند داشت که نشان دادن یا صحبت کردن در مورد درد برایشان نشانه ضعف است، بنابراین شنیدن جزییات درد و رنج او باعث طراوت می شود.

او می‌گوید: «دلیل اینکه الان روحیه‌ام خوب است این است که فکر نمی‌کردم شش هفته پیش اینجا باشم». “من از سختی هایم عبور می کردم، خوب می دویدم و امتیازهای خوبی می گرفتم، اما هنوز خیلی دردناک بود. وقتی این منحنی را بشکنید، دوباره احساس شادی بیشتری می کنید، زیرا درد و ناراحتی مزمن می تواند شما را پایین بیاورد.”

می به طور طولانی در مورد اینکه چقدر برای خاموش کردن آن سخت است صحبت کرده است و این تنها زمانی افزایش می یابد که او مصدوم باشد. او می گوید: “این کار من است.” او خود را “دانشجوی بازی، دانش آموز سرعت” می نامد، بنابراین ایده فراموش کردن راگبی، پذیرایی از خود با آفتاب زمستانی، هرگز به ذهنش خطور نکرد.

من خیلی از آن متنفرم و خیلی مشتاقم که به سرعت بازگردم و بازی کنم، نمی توانستم یک هفته به تعطیلات بروم – این تصور من از جهنم بود. ترجیح می‌دهم سینک آشپزخانه را به سمت آن پرتاب کنم، زیرا این تنها راه خروج از آن است.»

بازی شطرنج کمک می کند و تماشای فیلم های مستند، خواندن کتاب و مدیتیشن همگی ذهن مشغول او را فعال نگه می دارند، اما تماشاگر بودن تنها به شکلی متفاوت از رنج منجر می شود. زمانی که در اوایل دوران آسیب دیدگی هستید، این افکار را در ذهن دارید که به این صورت هستند: “جهنم خونین، چگونه می توانم به این کار برگردم؟” شما آن را تماشا می کنید و فکر می کنید: “عیسی”.

من مینیسکم را ترمیم کردم، این جراحی بسیار معمولی بود، اما مشکل آن این است که پروتکل آن برای یک ماه وزن را تحمل نمی کند. وقتی روی یک پا ایستاده‌اید در حال تماشای بازی‌های راگبی هستید – به این فکر می‌کنید: “چطور می‌خواهم دوباره روی این بپرم، چه رسد به اینکه بپرم و قدم بزنم؟”

این مصدومیت پس از یک برخورد بی‌خطر با هم تیمی‌اش روآن آکرمن در جریان پیروزی گلاستر در لیگ برتر در ساراسنس در ژانویه رخ داد. در ابتدا، می امیدوار بود که این جزئی است، که به زودی به انگلیس در اردوی پیش از شش ملت در برایتون ملحق خواهد شد، اما پیش‌آگهی بدتر شد.

اگر در نظر گرفتن کسی با سرعت و تلاش می برای تهدید گلزنی نابهنگام بود که شش ملت ناامیدکننده دیگر را برای انگلیس از دست داد، او و شریک زندگی اش سوفی که در شرف تغییر خانه بودند، بیشتر از این اتفاق افتاد. پروتکل این است که اگر پزشک به شما زنگ بزند، خبر بدی است، اگر به شما پیام بدهد خیلی بد نیست. بنابراین تلفن در حال چرخش زنگ می‌زند، همیشه درست قبل از اینکه بخواهم به رختخواب بروم این کار را انجام می‌دهد – شما بعد از آن تماس‌های تلفنی خوب نمی‌خوابید.

من جراحی کردم و به خانه رفتم و آن روز سوفی مجبور شد خانه را عوض کند زیرا وزنم را تحمل نمی کردم. او درخشان بود.

بلند می‌شدم و برای خودم یک فنجان قهوه درست می‌کردم و بعد فکر می‌کردم: چگونه فنجان قهوه‌ام را به مبل برگردانم؟ این برای شما چند هفته راگبی است، ماهیت کار همین است.»

برای یک شفا دهنده بی حوصله، می آگاه است که هنوز زمان می برد تا او واقعاً به تسمه های خود ضربه بزند. او این تصور را ایجاد می کند که هنوز مطمئن نیست که آیا به سطح فرم و آمادگی لازم برای تور انگلیس در استرالیا خواهد رسید یا خیر. اما اکنون بدون درد، می ترجیح می دهد تصویر بزرگتر را ببیند.

من چند هفته پیش با ادی آشنا شدم. من گفتم هنوز 100% نیستم اما در حال جمع شدن است و من آنجا خواهم بود یا آنجا. می‌توانم بگویم هنوز در شکل زندگی‌ام نیستم، آنقدر که می‌خواهم تیزبین باشم یا به PB ضربه بزنم. من مارکرهای خوبی می زنم، خوشحالم که دوباره بدون درد هستم، فقط به یک یا دو بازی و چند هفته نیاز دارم.

من احتمالاً در سه ماهه آخر کارم هستم و هدف این است که به کاوش ادامه دهم، کنجکاو باشم و سعی کنم بیشتر از خودم لذت ببرم. شادتر باش، از آن لذت ببر و به بهترین شکلی که می توانم باشم.”