صندوق نیویورک به خاطر نقشش در مطالعه سیفلیس تاسکگی عذرخواهی کرد

بیرمنگام، آلا. – برای تقریباً 40 سال از دهه 1930، زمانی که محققان دولتی عمداً اجازه دادند صدها مرد سیاهپوست بر اثر سیفلیس در آلاباما بمیرند تا بتوانند بیماری را مطالعه کنند، بنیادی در نیویورک هزینه های تشییع جنازه متوفی را پوشش می داد. پرداخت ها برای بازماندگان قربانیان در زمان و مکانی که توسط فقر و نژادپرستی ویران شده بود، حیاتی بود.

هرچقدر نوع دوستانه به نظر برسند، چک ها – حداکثر 100 دلار – یک عمل ساده خیریه نبود: آنها بخشی از یک طرح تقریبا غیرقابل تصور بودند. برای دریافت این پول، بیوه‌ها یا سایر عزیزان باید رضایت می‌دادند که به پزشکان اجازه می‌دادند اجساد مرده‌ها را برای کالبد شکافی برش دهند که به جزئیات ویرانی‌های بیماری که به قربانیان گفته می‌شد «خون بد» است، بپردازند.

پنجاه سال پس از فاش شدن و توقف مطالعه بدنام سیفلیس تاسکگی، سازمانی که این پرداخت‌های مراسم تشییع جنازه را انجام داده است، صندوق یادبود Milbank، علناً از فرزندان به خاطر نقش خود عذرخواهی می‌کند. این اقدام ریشه در محاسبات نژادی آمریکا پس از قتل جورج فلوید توسط پلیس در سال 2020 دارد.

عذرخواهی و کمک مالی همراه آن به یک گروه فرزندان، بنیاد صدای پدران ما، روز شنبه در تاسکگی طی گردهمایی کودکان و سایر بستگان مردانی که بخشی از این مطالعه بودند، ارائه خواهد شد.

این صندوق که در سال 1905 توسط الیزابت میلبانک اندرسون، بخشی از یک خانواده ثروتمند و با ارتباط نیویورکی وقف شد، یکی از اولین بنیادهای خصوصی کشور بود. طبق سوابق مالیاتی، این موسسه خیریه غیرانتفاعی در سال 2019 حدود 90 میلیون دلار دارایی داشت و یک دفتر در خیابان مدیسون در منهتن داشت. با تمرکز اولیه بر رفاه کودکان و بهداشت عمومی، امروزه بر سیاست های بهداشتی در سطح ایالت تمرکز دارد.

رئیس فعلی این صندوق، کریستوفر اف. کولر، گفت که هیچ راه آسانی برای توضیح این که رهبران آن در دهه 1930 چگونه تصمیم گرفتند پرداخت ها را انجام دهند، یا توجیه آنچه اتفاق افتاد وجود ندارد. چند نسل بعد، برخی از سیاهپوستان در ایالات متحده هنوز به دلیل آنچه “اثر تاسکگی” نامیده می شود، از مراقبت های بهداشتی دولتی می ترسند.

کولر در مصاحبه ای به آسوشیتدپرس گفت: “نتیجه این یک آسیب واقعی بود. این یکی دیگر از روش هایی بود که مردان در این مطالعه فریب خوردند. و ما به عنوان افراد، به عنوان یک منطقه، به عنوان یک کشور برخورد می کنیم. با تأثیر آن فریب».

فردی لی تایسون، پدر فقید لیلی تایسون هد، بخشی از این مطالعه بود. او اکنون رئیس گروه صدای پدران ما است. او عذرخواهی را «یک حرکت فوق‌العاده و یک چیز شگفت‌انگیز» خواند، حتی اگر 25 سال پس از عذرخواهی دولت ایالات متحده به خاطر این مطالعه از بازماندگان نهایی آن، که همه از آن زمان مرده‌اند، عذرخواهی کرد.

هد گفت: «این واقعاً چیزی است که می‌توان از آن به عنوان نمونه‌ای استفاده کرد که نشان می‌دهد چگونه عذرخواهی می‌تواند در واقعی کردن غرامت و عدالت ترمیمی مؤثر باشد.

علیرغم رهبری گروه نوادگان، هد گفت که حتی از نقش میلبانک در این مطالعه اطلاعی نداشت تا اینکه پاییز گذشته یک روز با او تماس گرفت. او گفت که پرداخت ها در مطالعات دانشگاهی و چند کتاب مورد بحث قرار گرفته است، اما فرزندان از آن بی اطلاع بودند.

او گفت: «این واقعاً چیزی بود که مرا غافلگیر کرد. او گفت که پدر هد پس از مشکوک شدن به تحقیق، سال ها قبل از پایان آن، مطالعه را ترک کرد و هیچ یک از پول میلبانک را دریافت نکرد، اما صدها نفر دیگر دریافت کردند.

سایر سازمان های برجسته، دانشگاه ها از جمله هاروارد و جورج تاون و ایالت کالیفرنیا به ارتباط خود با نژادپرستی و برده داری اذعان کرده اند. سوزان ام. ریوربی، مورخ، که کتابی درباره این مطالعه نوشت، به درخواست این صندوق درباره مشارکت صندوق Milbank تحقیق کرد. او گفت که عذرخواهی آن می تواند نمونه ای برای سایر گروه هایی باشد که با نژادپرستی سیستماتیک ارتباط دارند.

او گفت: «این واقعاً مهم است زیرا در زمانی که ملت بسیار تقسیم شده است، نحوه کنار آمدن ما با نژادپرستی بسیار پیچیده است. «مقابله با آن دشوار است و آنها مجبور نبودند این کار را انجام دهند. من فکر می کنم که این یک نمونه واقعا خوب از تاریخ به عنوان عدالت ترمیمی است.»

از سال 1932، کارکنان پزشکی دولتی در روستایی آلاباما از درمان مردان سیاه پوست آلوده به سیفلیس خودداری کردند تا پزشکان بتوانند بیماری را ردیابی کرده و بدن آنها را تشریح کنند. حدود 620 مرد مورد مطالعه قرار گرفتند و تقریباً 430 نفر از آنها سیفلیس داشتند. مطالعه Reverby نشان داد که Milbank در مجموع 20150 دلار برای حدود 234 کالبد شکافی داده است.

در سال 1972 توسط آسوشیتدپرس فاش شد، این مطالعه پایان یافت و مردان شکایت کردند، که منجر به تسویه حساب 9 میلیون دلاری شد که فرزندان هنوز به دنبال باقی مانده وجوه هستند، که در سوابق دادگاه به عنوان “نسبتا ناچیز” توصیف شده است.

ریوربی متوجه شد که صندوق یادبود میلبانک در سال 1935 پس از اینکه جراح عمومی ایالات متحده در آن زمان، هیو کامینگ، به دنبال پولی بود که برای متقاعد کردن خانواده ها برای موافقت با کالبد شکافی بسیار مهم بود، درگیر شد. کولر گفت، تصمیم برای تصویب این بودجه توسط گروهی از مردان سفیدپوست با روابط نزدیک با مقامات بهداشتی فدرال گرفته شد، اما درک کمی از شرایط آلاباما یا هنجارهای فرهنگی سیاهپوستان جنوبی، که تدفین آبرومندانه برای آنها بسیار مهم بود، گرفته شد.

کولر گفت: «یکی از درس‌هایی که برای ما می‌آموزد این است که اگر … دیدگاه‌های شما متفاوت نباشد و به تضاد منافع توجه نکنید، تصمیم‌های بدی می‌گیرید».

ریوربی گفت که با پایان رکود اقتصادی و تعداد بیشتری از خانواده های سیاه پوست می توانند بیمه کفن و دفن را بپردازند، پرداخت ها اهمیت کمتری پیدا کرد. میلبانک که در ابتدا به عنوان متهم معرفی شد، به عنوان هدف شکایت مردان رد شد و سازمان این قسمت را پشت سر گذاشت.

سال‌ها بعد، کتاب‌هایی از جمله “بررسی تاسکگی، مطالعه بدنام سیفلیس و میراث آن” اثر ریوربی که در سال 2009 منتشر شد، جزئیات مشارکت این صندوق را شرح داد. کولر گفت، اما تنها پس از مرگ فلوید به دست پلیس مینیاپولیس بود که بحث‌ها در میان کارکنان میل‌بانک – که اکنون بسیار متنوع‌تر است – باعث شد تا رهبران صندوق نقش آن را دوباره بررسی کنند.

او گفت: «هم کارکنان و هم هیئت مدیره احساس می‌کردند که باید به گونه‌ای با این موضوع روبرو شویم که قبلاً چنین نبوده است».

کولر گفت، علاوه بر عذرخواهی عمومی از جمعی از فرزندان، صندوق تصمیم گرفت مبلغ نامعلومی را به بنیاد میراث پدران ما اهدا کند.

هد گفت که این پول بورسیه های تحصیلی را در اختیار فرزندان قرار می دهد. این گروه همچنین یک بنای یادبود را در دانشگاه توسکگی برنامه ریزی می کند که به عنوان مجرای پرداخت ها عمل می کرد و محل بیمارستانی بود که کارکنان پزشکی مردان را می دیدند.

در حالی که از زمان تصویب اولین پرداخت های دفن در حدود 100 سال پیش، زمان تغییر کرده است، Reverby همچنین گفت که هیچ راهی برای توجیه آنچه اتفاق افتاده وجود ندارد.

او گفت: “سوابق به وضوح نشان می دهد که سیفلیس درمان نشده است.” شما نیازی به دکترا ندارید. برای کشف آن، و آنها فقط سال به سال این کار را ادامه دادند.»

———

ریوز یکی از اعضای تیم نژاد و قومیت AP است.