کتاب جدید می گوید: بحران آب و هوا به اقتصاد ما ضربه می زند و تورم را تحریک می کند | تورم

اوکراین، ویروس کرونا، حرص و آز شرکت‌ها و «مسائل زنجیره تأمین» را فراموش کنید، وقتی نوبت به تورم می‌رسد، بر اساس کتابی جدید، بحران آب‌وهوایی نگرانی واقعی، پایدار و طولانی‌تر است و احتمالاً بدتر می‌شود.

Climatenomics، توسط خبرنگار سابق کاخ سفید و مدیر کارآفرینان محیطی (E2) باب کیف، روایتی است از اینکه چگونه بحران آب و هوا اساساً نه تنها ایالات متحده بلکه اقتصادهای جهانی را تغییر می دهد.

کیف در صفحات خود آنچه را که به نظر او انتخاب نادرست بین ایجاد شغل و محرک رشد اقتصادی و حفاظت از کره زمین است، و اینکه چگونه “اختلال در زنجیره تامین” به تعبیری برای تأثیرات تغییرات آب و هوایی تبدیل شده است، بیان می کند.

کیف می‌گوید: «فکر نمی‌کنم مردم در حال حاضر متوجه شده باشند که تغییر آب و هوا یک مسئله اقتصادی است، زیرا همیشه به عنوان یک موضوع زیست‌محیطی، بهداشتی یا اجتماعی تلقی می‌شود. واقعیت این است که تغییرات آب و هوایی به اقتصاد ما ضربه می زند.

رهبران سیاست پولی و سیاسی در این هفته پس از اینکه جانت یلن، وزیر خزانه داری آمریکا اذعان کرد که تورم به بالاترین حد “غیرقابل قبول” رسیده است، اشاره کردند که در سال منتهی به پایان ماه مه به بالاترین میزان در 40 سال گذشته یعنی 8.6 درصد رسید. دو روز بعد کاخ سفید پیش از اجلاس جو بایدن در قاره آمریکا در لس آنجلس گفت: نیمکره ما با تأثیرات و هزینه های ویرانگر تغییرات آب و هوایی مواجه است.

ارزیابی نقش تغییرات آب و هوایی بر اقتصادها یک چیز است، اما در حال حاضر، بیشتر مدل‌ها صرفاً هزینه بلایای مرتبط با آب و هوا را ارزیابی می‌کنند، نه تأثیر اساسی آنها بر تورم.

به گفته Keefe، با استناد به ارقام اداره ملی اقیانوسی و جوی (Noaa)، بلایای آب و هوایی مرتبط با آب و هوا بیش از 145 میلیارد دلار در سال 2021 به اقتصاد ایالات متحده خسارت وارد کرده است که افزایشی نزدیک به 50 درصد نسبت به سال گذشته است. طی پنج سال گذشته، آنها 750 میلیارد دلار هزینه داشته اند. از سال 1980، 323 بلایای آب و هوایی و آب و هوایی یک میلیارد دلار یا بیشتر هزینه داشته است، هزینه کل این رویدادها بیش از 2.195 تریلیون دلار است.

علاوه بر این، طبق گزارشی از شرکت بیمه اتکایی Swiss Re در سال گذشته، بلایای آب و هوایی ممکن است تا سال 2050 10 درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) – که وسیع‌ترین معیار سلامت اقتصادی است – به اقتصاد ایالات متحده خسارت وارد کند. این رقم در سطح جهانی به 18 درصد افزایش می‌یابد. . ارزیابی ملی آب و هوا (NCA) در سال 2018 پیش‌بینی می‌کند که افزایش دما و گرمای شدید تا سال 2090 باعث کاهش 221 میلیارد دلاری بهره‌وری کارگران در سال می‌شود و پیش‌بینی می‌شود که بلایای آب‌وهوای مرتبط با آب‌وهوایی 500 میلیارد دلار در سال هزینه داشته باشد.

مطالعه دیگری که در جولای سال گذشته در Environmental Research Letters منتشر شد، نشان داد که گرمایش طولانی مدت 27 میلیارد دلار به خسارات تحت پوشش برنامه بیمه محصولات کشاورزی ایالات متحده از سال 1991 تا 2017 یا کمی بیش از 19 درصد از کل کمک کرده است. در سال 2102 که پرهزینه‌ترین سال بود، افزایش دما تقریباً نیمی از خسارات به ارزش 18.6 میلیارد دلار را به همراه داشت.

در حالی که هر یک از این موارد به تولید ناخالص داخلی و بهره وری مربوط می شود، هیچ کدام به طور خاص به تورم و فشار تورمی اشاره نمی کنند – قیمت ها در طول زمان افزایش می یابند – و در آمار رسمی دولتی منتشر شده توسط شاخص قیمت مصرف کننده دفتر کار، که قیمت های متغیر یک سبد را اندازه گیری می کند، لحاظ نمی شوند. از کالاها و خدمات

یلن و جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، به دلیل توصیف اولیه تورم به عنوان یک مشکل “گذرا” که خود به خود حل می شود، با انتقاد مواجه شده اند. یلن اعتراف کرده است که ارزیابی اولیه‌اش از اقتصاد «اشتباه» بوده و او و پاول «می‌توانستند از اصطلاحی بهتر از گذرا استفاده کنند». او گفت که “بخش عمده تورم” مربوط به عدم تعادل در عرضه و تقاضا است.

دیوید سوپر، استاد حقوق و اقتصاد در دانشگاه جورج تاون، می‌گوید که این نیز دارای مؤلفه‌های اقلیمی است، که استدلال می‌کند که تغییرات آب‌وهوایی به‌عنوان یک محرک تورم تا حد زیادی نادیده گرفته می‌شود، تا حدی به این دلیل که به‌عنوان یک مشکل جهانی در راه‌های آشکار و پنهان ظاهر می‌شود. که ارزیابی اثر تورمی مستقیم را سخت می کند.

«تأثیر آن گسترده و سیستماتیک است، بنابراین هیچ موردی در CPI وجود ندارد که بتوان گفت منعکس کننده تغییرات آب و هوا باشد. ما می‌توانیم بگوییم که هزینه‌های غلات و نفت گاز منعکس‌کننده جنگ اوکراین است، اما شما نمی‌توانید این کار را با تغییرات اقلیمی انجام دهید، زیرا بر چیزهای زیادی تأثیر می‌گذارد.

از دست دادن الوار و خانه‌ها به دلیل آتش‌سوزی‌های جنگلی در غرب ممکن است در هزینه‌های ساخت مسکن یا هزینه‌های مقاوم‌سازی خانه‌ها برای محافظت در برابر فرسایش ساحلی و سیل ظاهر شود. سوپر خاطرنشان می‌کند: «در اینجا شما چندین چیز دارید که یا تقاضا را افزایش می‌دهند یا عرضه را تضعیف می‌کنند. “و این فقط یک بخش کوچک از آن است.”

به طور مشابه، مسائل زنجیره تامین که اغلب به عنوان تورم ذکر می‌شوند، ممکن است صرفاً مسائل مربوط به قرنطینه‌های کووید در چین نباشد که بر تولید تأثیر می‌گذارد، بلکه مجموعه‌ای از مسائل از شسته شدن جاده‌ها یا از دست دادن محصولات به دلیل رویدادهای شدید آب و هوایی و تغییر الگوهای آب و هوایی باشد.

CPI بر نتایج متمرکز است نه علل. مسئولیت ارزیابی علل بر عهده شورای مشاوران اقتصادی کاخ سفید یا شورای ملی اقتصادی است. ارگان هایی که تلاش کرده اند برآوردهایی را ارائه دهند که با چالش هایی برای داده های آنها توسط انکارکنندگان آب و هوا مواجه شده و منجر به فلج شدن آنها شده است.

سوپر می‌گوید: «این منجر به اشتیاق کمتر برای انجام تخمین‌ها در مناطقی شده است که تخمین‌های زیادی باید انجام شود، زیرا تمایل بسیار کمی برای فرض اینکه این تخمین‌ها با حسن نیت انجام می‌شوند، وجود دارد. در مواجهه با یک صنعت منکر آب و هوا با بودجه خوب، برآوردها به یک نمایش فرعی تبدیل می‌شوند.»

تغییر بحران آب و هوا از یک موضوع زیست محیطی به یک موضوع اقتصادی در مرکز آنچه اقلیم شناسی ارائه می کند است. کیف می‌گوید آنچه مورد نیاز است، تلاشی مشابه در مقیاس تغییر از صنعت به عصر اطلاعات به انرژی‌های تجدیدپذیر و همراه با آن، مقرراتی برای مقابله با اختلالات فزاینده تغییرات آب و هوایی است.

کیف می‌گوید: «آنچه می‌دانیم این است که هزینه‌های اقتصادی تغییرات آب‌وهوایی، هم ناشی از بلایای آب‌وهوا و هم هزینه‌های کالاها، تلفات فزاینده‌ای بر اقتصادها وارد می‌کند.

اما اگر یکی از عوامل اصلی تورم آب و هوا باشد، نمی توان آن را صرفاً با تعدیل نرخ های بهره توسط بانک های مرکزی حل کرد.

به گفته سوپر، دیدن تغییر اقلیم به عنوان یک موضوع زیست محیطی – که هست – اما نه به عنوان یک موضوع اقتصادی، که مطمئناً همینطور است، اکنون در حال تغییر است. او می‌گوید: «دور تورم فعلی چشم مردم را به سمت آن باز کرده است.

مطمئناً، همه‌گیری و جنگ در اوکراین بخشی از آن هستند، اما من فکر می‌کنم این لحظه قابل آموزش است که به مردم این امکان را می‌دهد تا ببینند که تغییرات اقلیمی چقدر بر نحوه زندگی ما تأثیر می‌گذارد. ما نگرانی آب و هوا را به روش‌های بسیار محدودی ترسیم کرده‌ایم – هرگز ایده خوبی با یک پدیده اجتماعی پیچیده یا با چیزی به این همه‌جانبه نیست.