نیوزیلند یونجه درست می کند در حالی که انگلیس از برد خوب برای باخت رنج می برد | تیم کریکت انگلیس

تیدر اینجا یک راز شمنیستی برای خواندن یک ویکت وجود دارد. بسیاری از بازیکنان باتجربه اذعان دارند که این چیزی است که در آن خوب نیستند، مهارتی عرفانی که هرگز در آنها ثابت نشده است، به طور مبهم شبیه به تفسیر برگ های چای و تجسم بینایی از توپ های کریستالی است. و پل ترنت یک پازل واقعی ساخته بود.

بازیکن زمین که بیشتر از بقیه در مورد این ویکت می دانست، قبل از بازی هشدار داد که این بازی برای از دست دادن ضربه خوبی خواهد بود. با وجود چمن در زمین و ابرها در آسمان، تصمیم بدیهی این بود که کاسه بازی کنیم – کاری که بن استوکس به درستی انجام داد – اما هیچ شیطانی در آنجا وجود نداشت. ظاهر جدید رهبری انگلیس کاملاً انگیزه بود و هیچ فالگیری نداشت.

جان لوئیس، مربی بولینگ انگلیس، گفت: “من فکر می کنم پرتاب چیز بسیار جالبی در کریکت است – شما تصمیم می گیرید، اما نباید انتظار داشته باشید که اتفاقاتی بیفتد، این فقط همان چیزی است که امیدوارید ممکن است رخ دهد.” مهمترین چیز این بود که بازی تهاجمی بود: ما بیرون می آمدیم تا نیوزلند را بیرون بیاوریم. و من فکر می کردم تمام روز تهدید وجود دارد. من فکر می‌کردم که می‌توانیم به راحتی آنها را برای 250 بولینگ بیرون بیاوریم و در موقعیت بسیار متفاوتی قرار می‌گیریم.”

موقعیتی که عمدتاً به دلیل عدم گره خوردن کامل به واقعیت، برای همه فرصت‌هایی که انگلیس از دست داد، متفاوت بود. اما تصمیم استوکس با قصد عمومی او برای کشف وحشی‌ترین افراط‌های مثبت‌گرایی سازگار بود.

بولینگ همیشه انتخاب مثبت تر به نظر می رسد، در حالی که ضربه زدن لزوما واکنشی است. در وضعیت ضعیف برخی از اعضای رده بالای نیوزلند، غیبت کین ویلیامسون و هنری نیکولز در حال انزوا برای اولین بار در تور و بولینگ، ایده خوبی به نظر می رسید.

برای کیوی ها ثابت شد، بله، بازی خوبی برای از دست دادن است. دوون کانوی گفت: “اگر ما بازی پرتاب را می بردیم، احتمالاً ابتدا بولینگ می زدیم، زیرا بالای آن کمی سبز به نظر می رسید.” اما ما طرز فکر خود را تغییر دادیم تا بگوییم، بیایید زیاد به سطح فکر نکنیم و فقط به بولینگ واکنش نشان دهیم. ماهیت ویکت به آن بدی نبود که به نظر می‌رسید و ما سعی کردیم فشار را بر روی توپ‌گیران بازگردانیم.»

این به سرعت محقق شد. 10 اور اول 25 دویدن دقیق و شواهد کمی از هر نوع شیطانی مرتبط با زمین به همراه داشت. 10 مورد بعدی 51 و اولین درخواست از چندین درخواست انگلیس برای تغییر توپ بود. اما در فاصله دو توپ بازی تغییر کرد. استوکس لبه ویل یانگ را پیدا کرد و از لغزش دوم، زک کرولی شیرجه زد تا یک شکار خوب انجام دهد، سپس داریل میچل یک تحویل بسیار معمولی جیمی اندرسون را به مت پاتس در میدیک انجام داد. ناگهان انگلیس امیدوار شد.

اما این لحظات قرار بود عواقبی داشته باشد. کراولی که از این شکار تشویق شد، بعداً در جو روت شیرجه رفت و نیکولز را رها کرد. شاید از آن لحظه که تام بلوندل در پایان روز بین او و جانی بیرستو قرار گرفت، دلسرد شده بود. لوئیس گفت: “وقتی در لغزش ها قرار می گیرید و فرصتی پیش می آید، فکر نمی کنم زمانی برای فکر کردن در مورد اعتماد به نفس خود نداشته باشید.” “شما واقعا وقت ندارید که فکر کنید.”

انگلستان سرانجام پس از ناهار توپ را به حرکت درآورد، دوره ای پر از هیجان و خوش بینی که زمانی به پایان رسید که میچل تحویل جک لیچ را به سکوها برد، جایی که در یک پیمانه سیدر شخصی فرود آمد. دیگر هرگز نوسان نکرد و نیوزلند از 206-4 112 ران دیگر بدون باخت به ثمر رساند.

کانوی گفت: “ما کاملاً شوکه شدیم که آنها توپ را عوض نکردند.” «با همه پروتکل‌هایی که این روزها به اجرا گذاشته شد، فکر کردیم که ممکن است به دنبال تغییر آن باشند. بعد از آن آنقدر نوسان نداشت. این یک قسمت بازی خنده دار بود.» و یکی که حتی بااستعدادترین خوانندگان هم نمی توانستند شاهد آمدن آن باشند.