فرار مغزها از روسیه: جنگ با اوکراین ده ها هزار نفر را به فرار به خارج از کشور وادار می کند

قبل از جنگ روسیه با اوکراین، کارگردان آنا دمیدوا یک شرکت تئاتر مستقل را در مسکو اداره می کرد. اما به اصطلاح “عملیات نظامی ویژه” کرملین همه اینها را تغییر داد. در آغاز ماه مارس، او تصمیم گرفت روسیه را در اعتراض به تهاجم ترک کند.

آنا در مورد نقش اجتماعی و سیاسی که هنر می تواند ایفا کند متقاعد شده است. من او را در منطقه مرکزی برلین، میته، جایی که اخیراً به امید شروعی تازه نقل مکان کرده بود، ملاقات کردم. او برای من توضیح داد که خانواده‌اش از ترس امنیت او، او را تحت فشار قرار دادند تا روسیه را به دنبال شرکت مکرر او در تظاهرات ضد جنگ در داخل کشور ترک کند.

“قبل از اینکه پوتین این جنگ را آغاز کند، من به عنوان یک فرد، به عنوان یک شهروند و همچنین به عنوان یک هنرمند تلاش می‌کردم تمام تلاشم را بکنم تا به مردم بفهمانم که ما به مسئولیت بیشتری نیاز داریم و باید در زندگی سیاسی خود مشارکت کنیم. زیرا مردم این کار را انجام می‌دهند. آنها سیاست را نمی فهمند. آنها علاقه ای ندارند. آنها درباره آنچه در روسیه می گذرد اظهار نظر نمی کنند.”

در سطح شخصی، آنا به من گفت که تهاجم پایان همه چیز را نشان می‌دهد و باعث می‌شود او احساس کند تمام آنچه برای دستیابی به آن تلاش کرده بود بی‌معنی است.

“یک قسمت من نمی توانست بفهمد چه اتفاقی دارد می افتد، اما بخش دیگر من نیز می فهمد که این ادامه منطقی کاری است که پوتین در 20 سال گذشته انجام داده است. کشور ما نظامی تر شد. پدربزرگ من و همه من اقوام می‌گفتند که جنگ نباید دوباره تکرار شود. شعار جشن‌های پایان جنگ جهانی دوم «دیگر هرگز» بود. اما در مقطعی پوتین آن را به «ما می‌توانیم آن را تکرار کنیم» تغییر داد. دیوانه.”

سرکوب آزادی بیان در داخل روسیه نیز منجر به فرار بسیاری از روزنامه نگاران از کشور شده است. ملاقات با همکاران حرفه ای که مجبور به ترک شدند، احساسات زیادی را در من برانگیخت.

کار ما، به عنوان روزنامه نگار، شامل شاهد بودن برای مردم از طریق تابش نور بر جامعه و رویدادها است. این هنوز هم هر ساله به قیمت جان افراد زیادی تمام می شود. بر اساس گزارش یونسکو، 55 روزنامه نگار در سال 2021 کشته شدند. بسیاری از روزنامه نگاران در اوکراین کشته شده اند و همچنان ادامه دارند، در حالی که خبرنگاران در داخل روسیه نیز در معرض خطر هستند.

آنجلینا داویدوا، روزنامه‌نگار معروف محیط‌زیست از سن پترزبورگ، یک هفته وقت صرف کرد تا دنیای خود را در یک چمدان ببندد.

“من فهمیدم که اگر بخواهم به کارم ادامه دهم و اگر بخواهم افکارم را در رسانه ها و همچنین در شبکه های اجتماعی خود به طور علنی بیان کنم، باید تصمیم بگیرم. یا در کشور بمانم و سکوت کنم، یا در کشور بمانم و اگر به صحبت های عمومی ادامه دهم یا کشور را ترک کنم همیشه ترس دارم – و تصمیم گرفتم کشور را ترک کنم.”

من همیشه فکر می‌کردم حتی زمانی که روندهای سیاسی منفی داشتیم، باز هم فضا برای انجام کاری وجود داشت. چیزی که اکنون می‌بینم این است که بسیاری از این اقدامات ملموس و مشخص با این تصمیم بسیار عالی سیاسی درهم شکسته شده است. [going to war]که واقعاً هیچ ربطی به زندگی مردم در کشور یا رفاه یا آینده آنها ندارد.”

چه روزنامه‌نگاران و هنرمندانی که محدودیت‌های آزادی بیان در روسیه را محکوم می‌کنند، چه متخصصانی که از مهارت‌های خود برای دادن فضای آنلاین به مخالفان استفاده می‌کنند، همه کسانی که ملاقات کردم مصمم هستند از مهارت‌های خود برای ترویج تغییر از خارج استفاده کنند.