دیدگاه گاردین در مورد لغو معاهده برگزیت: یک ننگ ملی | سرمقاله

تیدر اینجا دلیل خوبی برای خرابکاری بریتانیا در روابط با همسایگان اروپایی خود وجود ندارد، اما انجام این کار برای کسب امتیاز ایدئولوژیک با جناح کوچکی از حامیان نخست وزیر، قضاوت فوق العاده ضعیفی است. با این حال، این همان چیزی است که بوریس جانسون قصد دارد با قوانینی که اکنون گفته می‌شود قرار است هفته آینده منتشر شود، انجام دهد تا پروتکل ایرلند شمالی از توافق برگزیت را که در سال 2019 امضا کرد، لغو کند.

محرک ظاهری فروپاشی تقسیم قدرت در استورمونت است که ناشی از امتناع حزب اتحادیه دموکرات از تشکیل دولتی با سین فین است. DUP با اساس پروتکل – الزام برای بررسی گمرکی کالاهایی که از دریای ایرلند عبور می کنند – مخالف است و خواهان بازنویسی آن است. اتحادیه اروپا تغییراتی را در نحوه اجرای این معاهده ارائه می‌کند و می‌گوید بررسی‌ها برای جلوگیری از تبدیل شدن ایرلند شمالی به یک درب پشتی غیرقانونی به بازار واحد ضروری است.

آقای جانسون هنگام انجام این معامله دیدگاه بروکسل را پذیرفت، سپس لحن خود را تغییر داد. او اکنون بین درجات مختلف وندالیسم دیپلماتیک ابهام دارد. تندروهای محافظه کار، که در کابینه توسط لیز تراس، وزیر خارجه نمایندگی می شوند، قانونی را پیش بینی می کنند که این پروتکل را لغو کند. یک نوع کمتر افراطی می‌تواند یک مکانیسم لغو ایجاد کند، اما آن را در حالت ذخیره نگه می‌دارد، تا نتیجه مذاکرات در بروکسل به پایان برسد. DUP گزینه شدیدتر را ترجیح می دهد، زیرا می ترسد که قدرت های ذخیره شده بلااستفاده بمانند. هر یک از این دو نسخه، توهین به قوانین بین‌المللی و لکه‌ای بر اعتبار بریتانیا به‌عنوان یک مجری حکومت‌داری مسئولانه خواهد بود. جای تعجب نیست که اتحادیه اروپا کمتر تمایل به مصالحه دارد.

مشکلات عملی ناشی از بررسی های گمرکی دریای ایرلند بیش از حد بیان شده است. کسب و کارها در حال سازگاری هستند. داده های منتشر شده توسط دفتر آمار ملی در هفته گذشته نشان می دهد که ایرلند شمالی تنها بخشی از بریتانیا خارج از لندن است که در سه ماهه اول سال جاری از رشد مثبت برخوردار است. این نشان دهنده موقعیت ممتاز در بازار واحد است.

به عبارت دیگر، پروتکل بیش از آنکه ضرر داشته باشد، سود اقتصادی دارد. از نظر سیاسی سمی است زیرا روش های دوگانه آقای جانسون باعث شده است. یک نخست وزیر مسئول به جای انکار معاهده ای که نام خود را بر آن نهاده دفاع می کرد و به جای برانگیختن خشم فرقه ای، ناامیدی اتحادیه گرایان را با امتیازات واقع بینانه مدیریت می کرد. اولتراهای محافظه‌کار که خواستار رادیکال‌ترین رویارویی با بروکسل هستند، با نکاتی از الهیات برگزیت متحرک هستند که مماس با موضوع گمرک هستند و حتی یک نگرانی اولویت‌دار برای DUP نیستند.

کنار گذاشتن یکجانبه از یک معاهده در بهترین مواقع بی پروا خواهد بود. زمینه بین المللی آن را مذموم می کند. دموکراسی های اروپایی در رویارویی اخلاقی با روسیه هستند که توسط جنگ تجاوزکارانه ولادیمیر پوتین علیه اوکراین تحریک شده است. آقای جانسون در حمایت خود از کیف ثابت قدم بوده و بر این اساس برای خود به عنوان قهرمان اتحاد غرب مدعی است. این افتخار با خرابکاری او برای همبستگی قاره ای نزدیک به خانه تضعیف می شود. مایکل مارتین، وزیر امور خارجه ایرلندی، این هفته حق داشت که به همتای بریتانیایی خود در مورد اقداماتی که نشان دهنده «بی توجهی به اصول اساسی قوانین، که پایه و اساس روابط بین‌الملل هستند» هشدار داد.

اجرای مجدد نبردهای قدیمی برگزیت در داخل یا خارج از کشور هیچ فایده ای ندارد. تنها هدف این است که درگیری به‌خاطر خود به‌عنوان وسیله‌ای برای جان بخشیدن به یک روحیه متعصب متعصب اروپاست که آقای جانسون میل دارد زیرا حمایت او در جاهای دیگر از بین رفته است. با این کار، نخست وزیر نه تنها رسوایی خود را طولانی می کند، بلکه از آن برای آلوده کردن وجهه بین المللی بریتانیا استفاده می کند.