دانشمندان می گویند تیرانوزاروس رکس ممکن است سه گونه بوده باشد | دایناسورها

Tyrannosaurus rex با اندازه بسیار زیاد، دندان های خنجر مانند و چنگال های تیزش، شکارچی ترسناکی بود که زمانی آمریکای شمالی را به وحشت انداخت. اکنون محققانی که فسیل‌های آن را مطالعه می‌کنند نشان داده‌اند که این جانور ممکن است تنها گونه تیرانوزاروس نبوده باشد.

کارشناسانی که بر روی بقایایی که تصور می شود متعلق به T rex هستند مطالعه می کنند، پیشنهاد کرده اند که تنوع آنها شواهدی از نه یک گونه بلکه سه گونه را نشان می دهد.

نویسنده اصلی این تحقیق، گرگوری پل، که متخصص دایناسورها در فیلم پارک ژوراسیک بود، گفت که این یافته ها پیامدهای متعددی داشت و اشاره کرد که قبلاً کارشناسان رشد T rex را با استفاده از بقایای لایه های سنگی مختلف مورد مطالعه قرار داده بودند.

“این ممکن است ایده خوبی برای انجام این کار نباشد، زیرا ممکن است شما اینطور باشید [looking at] گونه های مختلف.»

این تیم می‌گوید که انتظار می‌رود بیش از یک گونه تیرانوسوروس در طول میلیون‌ها سال زندگی خود روی زمین تکامل یافته باشد، همانطور که برای دایناسورهای دیگری که در همان زمان زندگی می‌کردند، مانند تری سراتوپ‌ها، یافت شد.

پاول و همکارانش در مجله Evolutionary Biology گزارش دادند که چگونه کار قبلی نشان داده است که استخوان‌های فسیل‌شده که از T rex نام‌گذاری شده‌اند، از نظر ساختار قوی یا «استحکام» متفاوت هستند، و نمونه‌های مختلف یک یا دو جفت ثنایای پایینی داشتند. دندان ها

پل و همکارانش در مجموع 37 نمونه منسوب به تی رکس را مطالعه کردند، به ویژه به طول و دور استخوان های ران که برای حدود دو سوم نمونه ها در دسترس بودند، برای ارزیابی استحکام آنها.

این تیم می‌گوید یافته‌های آنها نشان می‌دهد که تفاوت در استحکام استخوان‌های ران بعید است که به تغییرات فردی مربوط باشد.

پل گفت: “ما دریافتیم که استحکام در نمونه ای که از تیرانوزاروس داریم، تنوع استخوان ران بیشتر از سایر تیرانوسوریدها است که در طی 10 میلیون سال تکامل ترکیب شده اند.” “شما نمی توانید فقط به آن توجه نکنید.”

این تیم می‌گوید که به نظر نمی‌رسد این تغییرات به اندازه کلی نمونه یا میزان بالغ بودن حیوان هنگام مرگ مرتبط باشد، در حالی که عوامل دیگر – مانند نسبت ناهموار استخوان‌های قوی‌تر به استخوان‌هایی که باریک‌تر بودند، یا « gracile” – نشان می دهد که بعید است که چنین تنوعی به جنسیت جانوران مرتبط باشد.

علاوه بر این، فسیل‌هایی با استخوان‌های ظریف‌تر فقط در لایه‌های بالاتر رسوب یافت شدند، و این و نمونه‌های قوی‌تر که در کنار آن‌ها یافت شد، بر خلاف نمونه‌های قوی در لایه‌های پایین، تنها یک دندان ثنایا مانند در فک پایین داشتند.

در حالی که تیم می گویند نمی توانند توضیحات دیگری را برای این یافته ها رد کنند، آنها پیشنهاد می کنند که نمونه هایی که در لایه های پایین تر یافت می شوند احتمالاً از گونه ای هستند که آنها نامیده اند. امپراتور تیرانوزاروس، یا سوسمار ظالم امپراطور; نمونه‌های متأخر با استخوان‌های تنومند از آن‌ها هستند تیرانوزاروس رکس؛ و نمونه های استخوانی باریک از گونه سومی هستند که تیم آنها را نامیده است تیرانوسوروس رجینا، یا ملکه مارمولک ظالم

پروفسور استیو بروسات، دیرینه شناس دانشگاه ادینبورگ که در این کار دخالتی نداشت، گفت که متقاعد نشده است.

من وسوسه تقسیم تی رکس به گونه‌های مختلف را درک می‌کنم، زیرا تغییراتی در استخوان‌های فسیلی ما وجود دارد. اما در نهایت، برای من، این تنوع بسیار جزئی است و نشان‌دهنده جدایی بیولوژیکی معنی‌دار گونه‌های متمایز نیست که می‌توان بر اساس تفاوت‌های واضح، صریح و ثابت تعریف کرد.»

پروفسور توماس کار، کارشناس T rex در کالج Carthage در ایالات متحده نیز نتایج را رد کرد و گفت که تعاریف گونه های مختلف ارائه شده توسط تیم مبهم بود و یافته ها با کار خود او که در آن تغییرات را تجزیه و تحلیل می کرد در تضاد بود. در 1850 ویژگی مختلف در 31 نمونه. من هیچ مدرکی از بیش از یک گونه پیدا نکردم. و اگر آن سیگنال در داده‌ها بود، من آن را دریافت می‌کردم.»

کار گفت نگرانی دیگر این بود که این مطالعه شامل نمونه‌هایی از شرکت‌های خصوصی یا تجاری است که بر توانایی محققان برای بازتولید نتایج تأثیر می‌گذارد.

با این وجود، پل گفت که چندین دهه طول می کشد تا نمونه های موزه ای کافی برای انجام یک تحلیل آماری وجود داشته باشد. او گفت که این تغییرات قابل توجه است. او گفت: «دیگر گونه‌های دایناسورها با داده‌های کمتری نام‌گذاری شده‌اند.