کارشناسان می گویند قیمت انرژی و جنگ اوکراین بهانه ای برای عدم اقدام اقلیمی نیست | بحران آب و هوا

کارشناسان و دیپلمات‌ها هشدار دادند که دولت‌ها نمی‌توانند از تنش‌های ژئوپلیتیکی و افزایش قیمت انرژی به‌عنوان بهانه‌ای برای عقب‌ماندن از تعهدات خود در زمینه آب‌وهوایی استفاده کنند.

این اولین مذاکرات اقلیمی سازمان ملل از زمان حمله روسیه به اوکراین است و اولین مذاکرات پس از نشست Cop26 در گلاسکو در نوامبر است که کشورها متعهد شدند که در سال جاری با تقویت تعهدات خود در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای دوباره گرد هم آیند.

پاتریشیا اسپینوزا، رئیس اقلیم سازمان ملل متحد، هشدار داد: «تغییر آب و هوا برنامه‌ای نیست که بتوانیم برنامه جهانی خود را به عقب برگردانیم. ما اکنون به تصمیمات و اقدامات نیاز داریم و پیشرفت در بن بر عهده همه کشورهاست.

در حالی که کمتر از شش ماه تا Cop27 در مصر در نوامبر امسال باقی مانده است، کشورهای کمی هنوز برنامه‌ریزی می‌کنند تا برنامه‌های خود را در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای – که به عنوان مشارکت‌های تعیین‌شده ملی (NDCs) شناخته می‌شوند – در راستای هدف محدود کردن افزایش دمای جهانی به 1.5 درجه سانتی‌گراد به‌روزرسانی کنند. سطوح ماقبل صنعتی، همانطور که در گلاسکو توافق کردند.

آرتور رانگ متزگر، مذاکره‌کننده ارشد سابق اتحادیه اروپا، که اکنون یکی از همکاران موسسه تحقیقاتی مرکاتور در زمینه عوام جهانی و تغییرات آب و هوایی در برلین است، به آبان نیوز گفت: «کشورها از بن برای نشان دادن جایگاه خود و اولویت‌هایشان در مقابل Cop27 استفاده خواهند کرد. و آنها باید شکاف جاه طلبی را برطرف کنند [between the pledges made at Cop26 and those needed to hold to 1.5C].

همه می‌دانند که با خروج از گلاسکو، هدف 1.5 درجه سانتی‌گراد 100٪ محقق نشد – این یک گام بزرگ به جلو بود، اما هنوز یک شکاف باقی مانده است.

در صورت تحقق، تعهدات مربوط به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای منجر به افزایش دمای کمتر از 2 درجه سانتیگراد می شود که اولین باری است که به این نقطه عطف رسیده است. با این حال، این هنوز فاصله زیادی با آستانه 1.5 درجه سانتیگراد دارد که کشورهای مورد نظر برای هدف گذاری موافقت کرده اند. تحلیلگران گفتند که به تعهدات سخت تری نیاز فوری است.

بیل هیر، مدیر اجرایی Climate Analytics هشدار داد: «به نظر می‌رسد دنیا در خواب راه می‌رود تا فاجعه پیش برود. به نظر می رسد که دولت ها فکر می کنند اقدام بیشتر بسیار سخت است. آنچه دشوارتر خواهد بود، برخورد با دنیای 3C است. قبلاً در سال جاری، ما شاهد تأثیرات وحشتناکی مانند موج گرما در هند و پاکستان و سیل در همان منطقه بودیم. این تازه شروع کار است.”

بسیاری از کشورها می‌توانند اقدامات بیشتری را انجام دهند، به‌ویژه که افزایش قیمت‌های انرژی آنها را مجبور کرده است تا در امنیت انرژی خود تجدیدنظر کنند. نیکلاس هونه، از مؤسسه NewClimate، گفت: «اتحادیه اروپا می‌تواند رهبری را بر عهده بگیرد، زیرا در حال حاضر قرار است به اهداف انرژی‌های تجدیدپذیر خود دست یابد. خوب است که حداقل یک قطره چکان بزرگ را ببینیم و … دیگران را همراهی کنیم.»

با توجه به سیاست‌ها و اقدامات فعلی، دمای جهان حداقل به 2.7 درجه سانتیگراد و بالقوه 3.6 درجه سانتیگراد خواهد رسید. سه رؤسای سابق اقلیم سازمان ملل متحد هفته گذشته بیانیه مشترک نادری را در آبان نیوز بیان کردند و به این «شکاف اجرایی» اشاره کردند و از کشورها به دلیل کوتاهی در تبدیل وعده‌هایشان به سیاست انتقاد کردند.

اسپینوزا همچنین خواستار اقدام در بن شد. «Cop27 در مصر باید روی اجرا تمرکز کند. کشورها باید نشان دهند که چگونه از طریق قوانین، سیاست‌ها و برنامه‌ها، و در تمامی حوزه‌های قضایی و بخش‌ها، شروع به اجرای قانون خواهند کرد. [2015] توافق پاریس برای کار در کشورهای خود.”

مذاکرات دو هفته ای بن بعید به نظر می رسد که هیچ پیشرفت یا قطعنامه قاطعی را به همراه داشته باشد، اما فرصتی برای کشورها است تا جزئیات باقی مانده در گلاسکو را بررسی کنند و برنامه هایی را در مورد اولویت های کلیدی خود برای Cop27 در شرم الشیخ تنظیم کنند.

ناظران برای قضاوت درباره جو مذاکرات و اینکه آیا کشورها با وجود تشدید تنش‌های ژئوپلیتیکی پیرامون جنگ اوکراین، بی‌ثباتی اقتصادی و اجتماعی در نتیجه همه‌گیری کووید-19، انرژی و مواد غذایی بالا، مایل به همکاری هستند یا خیر، به شدت تماشا خواهند کرد. قیمت.

در گلاسکو، مذاکره کنندگان سرانجام بر کتاب قوانین پاریس، مجموعه دستورالعمل ها و توافقات مورد نیاز برای عملیاتی کردن توافق 2015 مهر زدند. آن مسائل فنی پیچیده، که شامل معماهای سیاسی دشواری نیز می شود، مانند اینکه آیا به کشورها اجازه داده شود از تجارت کربن برای دستیابی به اهداف انتشار گازهای گلخانه ای خود استفاده کنند، هزاران ساعت زمان مذاکره را اشغال کرده است. در حال حاضر، حداقل از نظر تئوری، کشورها باید فضای بسیار بیشتری را در بن و مصر در اختیار مذاکره‌کنندگان قرار می‌دادند تا با مسائل اساسی، مانند کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای دست و پنجه نرم کنند.

با این حال، مشکلات خاردار باقی مانده است، از جمله حفاظت از جنگل های جهان، ابزار تامین مالی برای کشورهای فقیر برای انطباق با تاثیرات فروپاشی آب و هوا، و مسئله آزاردهنده از دست دادن و خسارت، که به انواع آسیب های فاجعه آمیز اشاره دارد که نمی تواند. با آن سازگار شوند و کشورهای فقیر برای آن به کمک خاصی نیاز دارند.