جو روت تضمین می کند که وحشت و احتیاط جای خود را به احساس ناشناخته می دهد | انگلیس – نیوزلند 2022

دبلیوهنگامی که لوله Jubilee Line در چند ایستگاه سنت جانز وود در تعطیلات آخر هفته لرد قرار دارد، احتمالاً لحظه ای غیر قابل تشخیص وجود دارد که پرسنل کاملاً تغییر می کنند. اگر برای کسری بیش از حد در گوشی خود رانده شوید، ممکن است به پشت سر نگاه کنید و انبوه مردم با مردانی با کت و شلوارهای خاص جایگزین شوند، یک بازوی خود را به ریل گرفته اند، به چشمان یکدیگر خیره شده اند، قصد شبکه سازی دارند. در زیر درخشش کمین کرده است امسال هواداران نیوزلند نیز در آنجا حضور دارند، با پیراهن‌های 20 ساله کلاه سیاه، به نشانه صلح و آرامش، همراه با بقیه افراد متفرقه کریکتینگ.

در این قطار صبح یکشنبه، از آنجایی که گپ خاموش به تدریج با زمزمه تعیین کننده روز چهارم مطابقت دارد، تنش غیرعادی وارد می شود. مثل اینکه بخواهیم به صراحت آن را نشان دهیم، زنبوری که به دام افتاده است به طرز دیوانه‌واری از چراغ‌ها می‌پرد و از ریل به ریل برای هر شکلی فرار می‌کند. بدجوری از یک جهت منحرف می‌شود، زیرا کت و شلوارها و کلاه‌های مشکی و خانم‌هایی با جوراب و صندل، طفره می‌روند و می‌بافند و نیمه تکان می‌دهند. آنها سپس فاصله را حفظ می کنند و با احتیاط مسیر آن را دنبال می کنند.

این احساس وحشت و احتیاط مرزی است که Lord’s تمایل دارد هر چه به زمین در چنین روزهایی نزدیکتر می شوید به طور تصاعدی ایجاد کند. فضایی از انقباض در شل‌ترین زمان‌ها، تهدید آزمونی که انگلیس برای از دست دادن آن است، انتهای دیگر سفر است. همه ما می دانیم که این روند چگونه پیش می رود. در حالی که جمعیت وارد می شود و پوسته تخم مرغ راه می رود تا مزاحمتی ایجاد نکند، لردز در برابر آسمان خاکستری و به طرز شومی قرار گرفته است که به قدری بی بعد است که به نظر می رسد خطوط بیرونی غرفه ها به رنگ سبز دیده می شود. آن را در هر نقطه از تاریخ اخیر. برای مثال، هدینگلی 1998، جایی که انگلستان در یک جلسه صبح سرد کریکت، یک برد سری را تعقیب کرد.

دو جلسه اول این بوم خالی (رژیم دیگر این را به عنوان «بازنشانی توپ قرمز» ثبت نمی‌کند و بیشتر به «برنامه‌ریزی به گونه‌ای که گویی تا ابد زندگی می‌کنی» می‌پردازد)، توطئه کردند که این بار واقعیت و قصد ممکن است به نحوی بدون زحمت تراز کنید.

انگلستان – با یک تیم نیوزلند ارائه شد که حس کوچکی از “بعدش چیست؟” از آنجایی که تاج آزمایشی جهانی آنها – با پایان یافتن آنها شروع شد، خود را دوباره با خود آشنا کردند، اما با یک خوش بینی ساده. جیمی اندرسون بازگشت خود را با توپی آغاز کرد که کسری حرکت کرد و چوب بیرونی تام لاتهام را کوبید، به عقب نگاه کرد و با کاپیتان جدیدش لبخند زد و کاپیتان سابق خود را با صدای گرم تمجید کرد.

نیم ساعت بعد او دو ویکت برای چهار اور بدون دویدن داشت که بیان خنده‌داری مختصر از تمام مهارت‌های او بود. این فقط بعداً برای بازگشت به بولینگ کوتاهی که او 15 سال پیش می‌فرستاد، کاهش یافت، گویی می‌خواهد این نکته را بیان کند که او واقعاً برای مدت طولانی چنین کارهایی را انجام داده است.

استوارت برود، که به طور مشابه شناور بود، دو روز بعد یک لحظه هذیانی تحمیلی را طراحی کرد و یک هت تریک تیمی انجام داد – یکی از آنها فراری عجیب از فریاد سنگین وزن بود که حتی در حین درخواست ندید – تا خودش را بسازد. نقطه، بیش از حد. ضربه زدن انگلستان، انگار می‌خواهد وظیفه‌آمیز خود را با این دو نفر معرفی کند، ترفند قدیمی خود را برای ایجاد حفره‌هایی در داخل سوراخ‌هایی که قبلاً در آن‌ها بودند، به کار بردند تا بیشتر کارهای خوب را در اولین بار از بین ببرند. تقریباً شیرین بود.

در میان همه این‌ها، سه روز هیجان‌انگیز رفت و برگشت پوچ‌گرایانه بود که همه را به اینجا کشاند. به اندازه کافی منتظر یک ساعت دیگر از آن در صبح یکشنبه باشید. و با این حال، جو روت و بن فوکس به راحتی به خفاش می پردازند. آن‌ها بدون هیچ هشداری، دویدن‌های مورد نیاز را قطع می‌کنند، هدف به آرامی هر بار نزدیک می‌شود، و نه احساس وحشت و احتیاط آموخته‌شده، بلکه از خزش‌های ناآشنا در جایگاه‌ها.

صرف نظر از این که نتیجه گیری واضح باشد یا خیر، هیچ کس برای این امر آماده نیست. رئیس امنیت ناگهان جرأت می‌یابد تا با صدایی دیوانه‌وار در اطراف کانکس بدود و از یک جهت منحرف شود و به تیم خود هشدار دهد که “در ۱۵ دور مانده به پایان، ما می‌خواهیم اطراف را زنگ بزنیم”. یکی از اعضای کارمند او این اطلاعات را دریافت می کند، چهره اش سوسو می زند و احتمال اینکه هیچ یک از این خانواده ها یا زوج های پیر، در بهترین حالت یک قهوه با خوشحالی روی زمین دویده باشند، بسیار کم است. او آن را در نظر می‌گیرد، ترجیح می‌دهد پاسخ ندهد، و با یک وظیفه مدنی سر تکان می‌دهد.

پشت او از اکشن برگردانده شده است – مانند کاری که برود انجام داده بود – وقتی روت تیم ساوتی را از میان لغزش ها بالشتک می اندازد، یک شات هدفمند و قطعی که یک روز قرقره هایی از آن وجود خواهد داشت، سپس بلافاصله پس از آن او را به پایین زمین می راند و برود و اندرسون را با هم تطبیق می دهد. “بهترین” خود او در یک آزمون افتتاحیه مجدد گردآوری شد.

مهمتر از همه، هر چند – پس از یک هفته که قیمت‌های تورم بلیت بر گفتگوها غالب شد – او به موقع به ران‌های برنده می‌رسد تا اطمینان حاصل کند که بازی آنقدر کم بوده است که همه افراد حاضر حق بازپرداخت کامل را داشته باشند. تقریباً انگار وحشت کافی برای آن وجود نداشت که بتوان آن را ارزش مناسبی برای پول در نظر گرفت.