ائتلاف در زمان حضورش در زمینه انرژی هسته ای کار زیادی انجام نداد. چرا الان در مورد آن صحبت می کنند؟ | قدرت هسته ای

هفته گذشته، دیوید لیتلپراد، رهبر جدید ناسیونال ها، گفت که زمان آن فرا رسیده است که استرالیا یک گفتگوی “بالغ” در مورد انرژی هسته ای داشته باشد، در حالی که سلف او، بارنابی جویس، خواستار لغو یک تعلیق ملی شد و استدلال کرد که انرژی هسته ای “منبع” خواهد بود. واقعاً مهم است» اگر کشور در رسیدن به انتشار خالص صفر جدی بود.

روز یکشنبه، تد اوبراین، مدافع انرژی هسته ای به عنوان سخنگوی ائتلاف تغییرات آب و هوایی و انرژی منصوب شد. پیتر داتون، رهبر اپوزیسیون در مصاحبه با رادیو ملی ABC گفت که او “از بحث در مورد هسته ای نمی ترسد” زیرا کشور نباید از “صحبت در مورد هر فناوری که توانایی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را دارد” هراس داشته باشد. و قیمت برق».

او پیشنهاد کرد که هسته ای منتفی شده است، زیرا صحبت در مورد آن “غیر مد” است.

پس چرا ائتلاف دوباره از انرژی هسته ای صحبت می کند؟

از آنجا که ائتلاف علیرغم تلاش جدی برای راه اندازی صنعت برق هسته ای در 9 سال حضور خود در دولت، تصمیم گرفته است بلافاصله پس از از دست دادن قدرت، برای آن بحث کند.

در همین حال، مؤسسه روابط عمومی، یک گروه دست راستی با سابقه انکار علم آب و هوا که توسط منابع سوخت فسیلی و معادن تامین می شود، آنچه را به عنوان نظرسنجی توصیف می کند منتشر کرد که نشان می دهد مردم نسبت به ایده انرژی هسته ای باز هستند. روزنامه های News Corp استدلال های خود را بدون انتقاد ارائه کردند.

آیا در زمانی که ائتلاف در دولت بود، اتفاقی افتاد؟

پرس و جو بود. در سال 2019، آنگوس تیلور، وزیر سابق کاهش گازهای گلخانه‌ای و انرژی، این موضوع را به یک کمیته پارلمانی ارجاع داد. اوبرایان صندلی بود.

او و سایر نمایندگان ائتلاف در گزارشی با عنوان «نه بدون تأیید شما»، با ابراز امیدواری از اینکه آنچه به عنوان راکتورهای کوچک مدولار (SMR) شناخته می شود، آینده ای داشته باشد، به دولت توصیه کردند تا حدی تحریم «فناوری های هسته ای جدید و نوظهور» را لغو کند. . هیچ اشتیاقی برای اجازه دادن به نیروگاه های هسته ای بزرگی که مترادف با حوادث فاجعه بار در فوکوشیما و چرنوبیل شده اند وجود نداشت.

اوبراین استدلال کرد که توسعه یک صنعت هسته ای بالقوه زمان می برد و باید مشروط به ارزیابی دولت از فناوری و رضایت آگاهانه جوامع محلی باشد.

در حالی که این امر با حمایت سایر نمایندگان ائتلاف مواجه شد، اسکات موریسون گفت که موضع کشور در مورد انرژی هسته ای بدون حمایت دو حزب تغییر نخواهد کرد. حزب کارگر این امر را به دلایل اقتصادی و ایمنی رد کرده است.

آیا پرونده هسته ای از سال 2019 تغییر کرده است؟

قابل توجه نیست. مدافعان اذعان کرده‌اند که انرژی هسته‌ای سرمایه‌برترین فناوری انرژی است، طولانی‌ترین زمان برای جبران سرمایه‌گذاری می‌گیرد و از صرفه‌جویی در مقیاس تجربه شده در انرژی خورشیدی و بادی بهره‌ای نبرده است. با پیشرفت تکنولوژی هزینه ها افزایش یافته است.

علیرغم فشارهای جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، صنعت انرژی هسته ای در مقیاس بزرگ رو به عقب است. تعداد واحدهایی که در سال 2020 بسته شدند، بیشتر از افتتاح شد. چهار مورد از آن ها در چین بود که در حال سرمایه گذاری در انواع انرژی است. بدون احتساب چین، تولید اتمی جهان در پایین ترین سطح خود در 27 سال گذشته است.

معدود نیروگاه های اصلی در حال ساخت در کشورهای دموکراسی توسعه یافته، سال ها از تاخیر و افزایش هزینه ها متحمل شده اند. در بریتانیا، ایستگاه Hinkley Point C – اولین نیروگاه هسته‌ای جدید این کشور در دهه‌ها – 10 سال عقب‌تر از برنامه زمان‌بندی کار می‌کند و انتظار می‌رود حداقل 45 میلیارد دلار استرالیا هزینه داشته باشد که تقریباً 50 درصد بیشتر از انتظار اولیه است.

در مورد SMR ها چطور؟

در این مرحله آنها به سختی وجود دارند.

SMR ها 60 و حدود 200 مگاوات پیشنهاد می شوند که کسری از اندازه نیروگاه هسته ای سنتی است. طرفداران می‌گویند که از فناوری مشابهی که در زیردریایی‌های هسته‌ای و یخ‌شکن‌ها استفاده می‌شود استفاده می‌کنند و ایمن نگه‌داشتن آنها از نیروگاه‌های بزرگ‌تر آسان‌تر است.

اما گزارش صنعت هسته‌ای جهانی در سال گذشته نشان داد که صحبت‌ها و پوشش رسانه‌ای در مورد SMR‌ها “توسط هیچ دستاورد صنعتی بزرگی در زمین منعکس نشده است”.

این گزارش گفت که SMR ها در چین و آرژانتین با تاخیر مواجه شده اند. هیچ گام مشخصی برای ساخت و ساز در هیچ جای دیگری به جز روسیه – که مدلی را دنبال می کند که به سختی به عنوان SMR واجد شرایط است، سال ها عقب تر از برنامه است و روند نظارتی مورد انتظار در کشورهای توسعه یافته را ندارد، انجام نشده است.

در کره جنوبی، یک مدل SMR در سال 2012 تأیید شد، اما هیچ سفارشی وجود نداشت زیرا هزینه آن بسیار زیاد است. طرح ها در ایالات متحده متوقف شده بود. یک مدل تحت حمایت دولت توسط شرکت NuScale توسط تنظیم کننده ایمنی مورد تایید قرار گرفت، اما بعداً طرح تغییر کرد و چندین شهرداری طرح میزبانی آنها را کنار گذاشتند. حامیان موافق هستند که پیش از سال 2029 هیچ راکتوری پیش بینی نمی شود.

گزارش صنعت به این نتیجه رسید که شواهد فزاینده‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه «SMRها، مانند رآکتورهای بزرگ، همچنان در معرض تأخیر و افزایش هزینه‌ها قرار خواهند داشت و این احتمال وجود دارد که حتی در مطلوب‌ترین شرایط اقتصادی نباشند».

آیا انرژی هسته ای در استرالیا مورد نیاز است؟

در برخی از کشورهای دیگر داستان متفاوت است، اما تحلیل های زیادی وجود دارد که می گوید با توجه به طیف وسیعی از گزینه های انرژی موجود، هسته ای در اینجا ضروری نیست.

برای مثال، طرح سیستم یکپارچه اپراتور بازار انرژی استرالیا – طرحی برای یک شبکه بهینه آینده – چشم‌اندازی را ارائه می‌کند که بر اساس آن کشور به طور عمده از انرژی خورشیدی و بادی استفاده می‌کند، که توسط پیوندهای انتقال بهتر پشتیبانی می‌شود و با پشتوانه ظرفیت «محکم» که می‌تواند در صورت نیاز استفاده شود: باتری، هیدرولیک پمپاژ شده، مقداری گاز (حداقل در ابتدا) و مدیریت تقاضا.

هزینه مسئله کلیدی است. در حالی که تخمین ها دشوار است، آخرین تحلیل CSIRO از هزینه های مختلف انرژی نشان داد که SMR ها بسیار گران تر از انرژی خورشیدی و بادی و حداقل به اندازه انرژی سوخت فسیلی با جذب و ذخیره کربن گران هستند، که از نظر اقتصادی به صرفه نبوده است.

چرا پرونده انرژی هسته ای همچنان ادامه دارد؟

برخی از افراد، از جمله نمایندگان ائتلاف، تصور می کنند که انرژی های تجدیدپذیر نمی توانند این کار را انجام دهند، علی رغم توصیه های کارشناسی که خلاف این را می گوید. این نقدها به ندرت به این توصیه ها توجه می کنند.

اما همچنین سابقه طولانی در مورد استفاده از انرژی هسته ای به عنوان یک تاکتیک تاخیری برای اقدام در مورد تغییرات آب و هوا در استرالیا، از جمله توسط منافع سوخت های فسیلی وجود دارد.

این امکان وجود دارد که SMR ها بعد از سال 2030 در سطح جهانی نقشی ایفا کنند، اما از هر کسی که در استرالیا برای آنها بحث می کند باید پرسید که چرا با طرفداران هسته ای که خلاف این را می گویند مخالف هستند – و چرا تلاش های آنها بهتر به سمت حمایت از فناوری های بدون آلایندگی هدایت نمی شود. در حال حاضر مقرون به صرفه و در دسترس هستند.