بایدن «تنها گزینه‌های بد» برای کاهش قیمت نفت دارد

هیوستون – وقتی پرزیدنت بایدن در عربستان سعودی با محمد بن سلمان ولیعهد دیدار می کند، راه روسای جمهوری مانند جیمی کارتر را دنبال خواهد کرد که در سال 1977 برای تبادل نان نان با شاه ایران در شب سال نو به تهران رفت.

شاه نیز مانند شاهزاده یک پادشاه غیرمنتخب با سابقه حقوق بشری خدشه دار بود. اما آقای کارتر موظف بود با او جشن بگیرد به دلیلی که برای مردم در خانه بسیار مورد توجه بود: بنزین ارزان تر و تامین نفت مطمئن.

همانطور که آقای کارتر و دیگر روسای جمهور دریافتند، آقای بایدن ابزارهای کمی برای کاهش هزینه های پمپ دارد، به ویژه زمانی که روسیه، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان انرژی جهان، جنگی غیرقابل تحریک علیه همسایه کوچکتر آغاز کرده است. در زمان آقای کارتر، منابع نفتی مورد نیاز کشورهای غربی توسط انقلاب های خاورمیانه مورد تهدید قرار گرفت.

در طول مبارزات انتخاباتی سال 2020، آقای بایدن متعهد شد که عربستان سعودی را به یک “پریا” تبدیل کند. اما مقامات هفته گذشته گفتند که او قصد دارد تابستان امسال از پادشاهی دیدن کند. این تنها آخرین نشانه ای بود که نشان می دهد نفت دوباره مرکزیت خود را در ژئوپلیتیک بازیافته است.

همین چند سال پیش، بسیاری از قانون‌گذاران در واشنگتن و مدیران نفت و گاز در تگزاس برای رونق انرژی که ایالات متحده را به صادرکننده خالص نفت و فرآورده‌های نفتی تبدیل کرده بود و آن را مستقل‌تر از انرژی کرده بود، دست می‌زدند. با افزایش قیمت ها، این دستاورد اکنون توهمی به نظر می رسد.

ایالات متحده بزرگترین تولید کننده نفت و گاز طبیعی در جهان است، اما تنها حدود 12 درصد از عرضه جهانی نفت را به خود اختصاص داده است. قیمت نفت، هزینه اصلی بنزین، همچنان می تواند بسته به رویدادهای نیمه راه در سراسر جهان بالا برود یا کاهش یابد. و هیچ رئیس‌جمهوری، مهم نیست که چقدر قدرتمند یا شایسته باشد، نمی‌تواند کار زیادی برای کنترل آن انجام دهد.

این حقایق برای آمریکایی‌هایی که متوجه می‌شوند یک توقف در پمپ بنزین به راحتی صد دلار هزینه دارد، بسیار بیشتر از یک سال قبل است. وقتی قیمت سوخت افزایش می‌یابد، مصرف‌کنندگان خواستار اقدام هستند و می‌توانند علیه روسای جمهوری که به نظر نمی‌خواهند یا قادر به عقب‌نشینی آنها نیستند، روی بیاورند.

رؤسای جمهور با نگاهی به انتخابات بعدی که شغلشان یا قدرت حزبشان در خطر است، ممکن نیست که سعی نکنند از تولیدکنندگان نفت خارجی و داخلی برای حفاری و پمپاژ نفت بیشتر و سریع‌تر درخواست نکنند.

بیل ریچاردسون، وزیر انرژی در دولت کلینتون گفت: «یک رئیس جمهور باید تلاش کند. “متاسفانه، تنها گزینه های بد وجود دارد. و هر گزینه جایگزین احتمالا بدتر از درخواست از سعودی ها برای افزایش تولید است.

دو کشور تولیدکننده نفت دیگر که می‌توانند تولید خود را افزایش دهند – ایران و ونزوئلا – دشمنان آمریکا هستند که تحریم‌های غرب تا حد زیادی از بازار جهانی خارج شده‌اند. انعقاد هرگونه معامله با رهبران آنها بدون کسب امتیازات عمده در موضوعاتی مانند غنی سازی هسته ای و اصلاحات دموکراتیک برای آقای بایدن از نظر سیاسی خطرناک خواهد بود.

کارشناسان انرژی می گویند حتی عربستان سعودی که به طور گسترده در نظر گرفته می شود که مازادترین ظرفیت تولید را برای استفاده دارد، نمی تواند به تنهایی قیمت ها را به سرعت کاهش دهد. این به این دلیل است که تولید روسیه در حال کاهش است و ممکن است با کاهش خرید کشورهای اروپایی از این کشور، بسیار بیشتر کاهش یابد.

چیس آنترمایر، سفیر ایالات متحده در قطر در دولت جورج دبلیو بوش، گفت: “رئیس جمهور ممکن است قدرتمندترین چهره در دولت آمریکا باشند، اما نمی توانند قیمت نفت را در پمپ کنترل کنند.” حتی اگر قیمت ها به دلایلی خارج از کنترل او کاهش یابد، رئیس جمهور بایدن نیز احتمالاً اعتبار زیادی برای آن نخواهد داشت.»

برخی از قانونگذاران جمهوری‌خواه و مدیران نفتی استدلال کرده‌اند که آقای بایدن می‌تواند با باز کردن زمین‌ها و آب‌های فدرال بیشتر برای حفاری نفت در مکان‌هایی مانند آلاسکا و خلیج مکزیک، کارهای بیشتری برای افزایش تولید نفت و گاز داخلی انجام دهد. او همچنین می‌تواند مقررات مربوط به ساخت خط لوله را کاهش دهد تا تولیدکنندگان کانادایی بتوانند نفت بیشتری را به جنوب بفرستند.

اما حتی آن طرح‌ها – که طرفداران محیط‌زیست و بسیاری از دموکرات‌ها با آن‌ها مخالف هستند، زیرا تلاش‌ها برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی را به تعویق می‌اندازند – تأثیر فوری کمی خواهند داشت زیرا ماه‌ها طول می‌کشد تا چاه‌های نفت جدید شروع به تولید کنند و ساخت خطوط لوله ممکن است سال‌ها طول بکشد.

جیسون بوردوف، مدیر مرکز انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا، گفت: «اگر دولت به تمام جنبه‌های فهرست خواسته‌های صنعت بپیوندد، این امر تأثیر کمی بر قیمت‌های امروزی خواهد داشت، زیرا بیشتر در مورد تولید در آینده است. سیاست و مشاور رئیس جمهور باراک اوباما بود. و از نظر سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی با معایب قابل توجهی همراه خواهد بود.

آقای بایدن و دستیارانش به مدیران نفتی ایالات متحده فشار آورده اند تا نفت بیشتری را با موفقیت کمی تولید کنند. بیشتر شرکت‌های نفتی تمایلی به توسعه تولید ندارند، زیرا می‌ترسند که حفاری بیشتر در حال حاضر منجر به اشباع شود که قیمت‌ها را پایین بیاورد. آنها به یاد می آورند زمانی که قیمت نفت در آغاز همه گیری به زیر صفر رسید. شرکت‌های بزرگی مانند اکسون موبیل، شورون، بریتیش پترولیوم و شل تا حد زیادی به بودجه‌های سرمایه‌گذاری خود در سال گذشته قبل از حمله روسیه به اوکراین پایبند بوده‌اند.

تاجران انرژی چنان متقاعد شده اند که عرضه محدود باقی خواهد ماند که پس از انتشار اخباری مبنی بر برنامه ریزی آقای بایدن برای سفر به عربستان سعودی، قیمت معیارهای نفت آمریکا و جهانی افزایش یافت. قیمت نفت در روز جمعه به حدود 120 دلار در هر بشکه افزایش یافت و بر اساس گزارش AAA، میانگین ملی قیمت هر گالن بنزین معمولی در روز یکشنبه 4.85 دلار بود که بیش از 20 سنت بیشتر از یک هفته قبل و 1.80 دلار بالاتر از یک سال قبل است.

یکی دیگر از تلاش‌های دولت بایدن که به نظر می‌رسد بی‌سابقه است، تصمیم برای آزادسازی روزانه یک میلیون بشکه نفت از ذخایر استراتژیک نفت است. تحلیلگران گفتند که تشخیص تأثیر این انتشارات دشوار است.

تیم بایدن همچنین در حال مذاکره با ونزوئلا و ایران بوده است، اما پیشرفت ها متوقف شده است.

دولت اخیرا مجوزی را تمدید کرد که تا حدی شورون را از تحریم های ایالات متحده با هدف فلج کردن صنعت نفت در ونزوئلا معاف می کند. در ماه مارس، سه مقام دولت به کاراکاس سفر کردند تا نیکلاس مادورو را به مذاکره با مخالفان سیاسی بکشانند.

رویترز روز یکشنبه گزارش داد که در کاهش دیگر تحریم‌ها، رپسول اسپانیا و انی ایتالیا ممکن است طی چند هفته آینده مقادیر کمی نفت از ونزوئلا به اروپا را آغاز کنند.

ونزوئلا که زمانی صادرکننده بزرگ به ایالات متحده بود، بزرگترین ذخایر نفت جهان را دارد. اما صنعت نفت آن چنان فلج شده است که ممکن است ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد تا این کشور صادرات را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

با ایران، آقای بایدن به دنبال احیای توافق هسته ای 2015 است که رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ از آن خارج شد. یک توافق می تواند ایران را آزاد کند تا بیش از 500 هزار بشکه نفت در روز صادر کند و بحران عرضه جهانی را کاهش دهد و بخشی از بشکه هایی را که روسیه نمی فروشد جبران کند. ایران همچنین تقریباً 100 میلیون بشکه ذخایر دارد که به طور بالقوه می تواند به سرعت آزاد شود.

اما به نظر می رسد مذاکرات هسته ای در میان اختلاف نظرها فرو رفته است و انتظار نمی رود به زودی به ثمر بنشیند.

البته، هرگونه معامله با ونزوئلا یا ایران می تواند خود به تعهدات سیاسی آقای بایدن تبدیل شود، زیرا اکثر جمهوری خواهان و حتی برخی از دموکرات ها مخالف سازش با رهبران آن کشورها هستند.

بن کیهیل، کارشناس انرژی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در واشنگتن، درباره یکی از نقاط معترض مذاکرات با ایران گفت: «هیچ رئیس‌جمهوری نمی‌خواهد سپاه پاسداران ایران را از لیست تروریستی حذف کند». رئیس‌جمهور نسبت به هرگونه اقدامی که به نظر می‌رسد قربانی سیاسی می‌کند و پیروزی را به دست دشمنان آمریکا می‌دهد، محتاط هستند.

کارشناسان سیاست خارجی می گویند که در حالی که بحران های انرژی در طول جنگ اجتناب ناپذیر است، به نظر می رسد که همیشه دولت ها را غافلگیر می کند که عموماً برای بحران بعدی آماده نیستند. آقای بوردوف، مشاور اوباما، پیشنهاد کرد که این کشور بیشتر روی ماشین‌های الکتریکی و کامیون‌ها سرمایه‌گذاری کند و کارآیی و صرفه‌جویی بیشتر را برای کاهش تقاضای انرژی تشویق کند.

آقای بوردوف گفت: “تاریخ بحران های نفتی نشان می دهد که وقتی یک بحران وجود دارد، سیاستمداران مانند مرغ هایی با سرهای بریده به اطراف می دوند و سعی می کنند بفهمند چه کاری می توانند انجام دهند تا به مصرف کنندگان کمک فوری کنند.” وی افزود که رهبران ایالات متحده باید بهتر کشور را برای “دفعه بعدی که یک بحران نفتی اجتناب ناپذیر وجود دارد” آماده کنند.