بی وفا، بیش از حد قابل توجه… چرا همسر ویلیام موریس از جنبش هنر و صنایع دستی خارج شد | ویلیام موریس

ویلیام موریس که به دلیل منسوجات، هنر و سوسیالیسم خود مورد احترام است، رهبر مشهور جنبش هنر و صنایع دستی است، یک روشنفکر مشهور که هنر تزئینی و طراحی را در بریتانیا متحول کرد. در همین حال، همسر او، جین، به مقام یک میز خاموش تنزل یافته است.

اکنون، اولین بیوگرافی مشترک این زوج نوری بر مشارکت شخصی و خلاقانه آنها می تاباند و جایگاه واقعی جین موریس – یک گلدوزی ماهر و طراح با استعداد – را در کتاب های تاریخ دوباره تثبیت می کند.

سوزان فاگنس کوپر، نویسنده بیوگرافی پیش رو گفت: «کار جین کم ارزش بوده و به طور کلی نادیده گرفته شده است. چگونه ما ممکن است زندگی کنیم. او فقط به عنوان یک چهره دیده می شود و نه به عنوان سازنده ای با ایده های خود.

این کتاب توضیح خواهد داد که جین موریس که برای همیشه در نقاشی‌های پیش از رافائلی معشوق وسواسی خود دانته گابریل روستی جاودانه شده بود، برای ایجاد و موفقیت شرکت هنرهای تزئینی همسرش، موریس و شرکت، در سال 1861 ضروری بود.

فاگنس کوپر گفت: “آنها به مهارت های نرم و مهارت های گلدوزی او و تمایل او برای تبدیل شدن به چهره قبل از رافائلی برند شرکت موریس نیاز داشتند.”

کوپر فکر می‌کند که مشارکت‌های هنری جین نادیده گرفته شده است، تا حدی به این دلیل که او زیبایی مشهوری بود که به‌طور بدنامی به همسرش با دوستش روستی و دیگران خیانت می‌کرد. من فکر می‌کنم در این مورد احتیاط وجود دارد. این او را به چهره ای پیچیده تر تبدیل کرده است.

جین به‌عنوان دختر طبقه‌ی کارگر یک پیش‌فروش و یک لباس‌شوی، هیچ تحصیلات رسمی نداشت و به‌عنوان نابسامان – و نابرابر با – نبوغ ثروتمند و طبقه متوسط ​​شوهرش در نظر گرفته می‌شود: «مردم می‌خواهند ویلیام موریس را بر روی پایه بگذارند. دکتر یوهانا آموس، از دانشگاه کوئینز در انتاریو گفت. این دیدگاه از جین به عنوان کسی که به این شیر صحنه هنر بریتانیا در قرن نوزدهم خیانت کرده است وجود دارد. و من فکر می کنم که این به اعتبار او لطمه زد.»

فاجنس کوپر می‌گوید، اما بدون مهارت‌های خانه‌داری و شبکه‌سازی جین، Morris & Co ممکن بود شکل نگیرد: “این اساساً در اطراف میز ناهارخوری او در خانه قرمز در کنت نصب شده بود.”

یکی از اولین تزییناتی که ویلیام موریس ساخت، دیواری با طرح گل مروارید برای خانه قرمز بود که از آن زمان به شهرت او به عنوان یک پیشگام در طراحی تثبیت شد. جین بعداً در نامه‌ای به دخترش می می‌گوید که پارچه‌ها را برای این کار انتخاب کرده است. و او و موریس با هم نشستند، بررسی کردند که چه الگوی ممکن است و سپس آن را به هم دوختند.»

این زوج از دوستان هنرمند خود، از جمله ادوارد برن جونز و روستی، دعوت کردند تا به آنها کمک کنند تا دکوراسیون خانه قرمز را به پایان برسانند – و زمانی که اولین بحث ها در مورد موریس و شرکت بین مردان انجام شد، به احتمال زیاد جین در آن حضور داشت. فاگنس کوپر فکر می کند که درگیر است. آنها در حال طراحی برای خانه قرمز بودند و اولین طراحی ها در آنجا اتفاق افتاد. اما بعد تصمیم گرفتند آن را بزرگتر کنند و شروع به فروش آن طرح ها کنند.»

به ویژه، او فکر می کند که جین ایده هایی را در مورد گلدوزی هایی که می توانند بفروشند ارائه می دهد. او در تهیه مواد و انتخاب پارچه مناسب، نخ‌های گلدوزی و ابریشم مشارکت داشت. او برای ساخت محصولات و همچنین جمع آوری افراد برای شروع فرآیند تاسیس Morris & Co کاملا ضروری است.

برای بیش از 20 سال، او سپس بخش گلدوزی را اداره کرد که به گفته فاگنس کوپر، “بسیار مهم” شد.

او افزود: “او بر دوخت تمام زنان نظارت می کرد، زیرا آنها طرح های مردانه را به آویزها و تزئینات زیبا تبدیل کردند.”

آموس گفت: “او احتمالاً در مورد رنگ، انتخاب بخیه ها، در مورد نحوه شکل گرفتن کار انتخاب کرده است.” اما مهارت او در این که بتواند آن تصمیمات را بگیرد و عقاید شوهرش را تفسیر کند، به طور سنتی به عنوان کار خلاقانه «طراحی» شناخته نشده است.

از آنجایی که تمام کار جین بدون دستمزد بود و بر خلاف بنیانگذاران مردش، او پولی برای سرمایه گذاری در شرکت نداشت، نام او در حساب های شرکت دیده نمی شود. فاگنس کوپر گفت، تنها در سال 2012، زمانی که نامه های جین کشف و منتشر شد، کار “نامرئی” او روی طرح های Morris & Co برای دانشگاهیان شناخته شد.

بیوگرافی که در 9 ژوئن منتشر شد، همچنین نشان می دهد که جین در فرآیند هنری روستی درگیر بوده است. لباس ابریشمی آبی، نقاشی او از او، در سال 1868.

فاگنس کوپر گفت، جین خودش لباسی را که در آن نشسته بود، درست کرد، و در نامه‌های او و روستی در مورد اینکه چه شکلی باید باشد، چه احساسی باید داشت، رفت و آمدهای زیادی وجود داشت. و روستی واقعاً به تخصص خود تعظیم می کند.”

فاگنس کوپر گفت، اما جین فقط در کتاب‌های کوچکی که برای دوستانش ساخته است، این فرصت را دارد که طرح‌های «واقعاً متمایز» خود را به نمایش بگذارد. آنها بسیار هندسی هستند و بسیار به تضادهای قرمز و مشکی متکی هستند و تمام پس‌زمینه‌ها با خطوط کوچکی که تقریباً شبیه بخیه‌های گلدوزی هستند، سایه می‌زنند.

آنها بیشتر شبیه کارهای ونسا بل هستند – آنها یک احساس اولیه بلومزبری دارند. این با آنچه ویلیام موریس می ساخت بسیار متفاوت است.”