آب و هوای بریتانیا روز به روز شدیدتر می شود. چرا ما در آماده سازی شکست می خوریم؟ | جان کربس و جولیا براون

آrwen، Barra، Malik، Corrie، Dudley، Eunice، Franklin. طوفان هایی که از اواخر نوامبر 2021 بر بریتانیا وارد شده است، اختلالات بزرگی را ایجاد کرده است. ما فقط دو ماه به سال 2022 رسیده‌ایم و قبل از پایان سال ممکن است مجبور شویم یک یا چند طوفان گلدیس، هرمان، ایمانی و جک را که نام‌های بعدی فهرست Met Office هستند، تحمل کنیم.

این فصل به هیچ وجه منحصر به فرد نیست. در زمستان 2019-2020، طوفان‌های سیارا، دنیس و خورخه تقریباً 800 میلیون پوند برای صنایع بیمه و بیمه اتکایی هزینه داشت که عمدتاً در نتیجه سیل‌های فاجعه‌بار بود. در طول دهه گذشته، طوفان‌های زمستانی و سیلاب‌ها و همچنین گرما و خشکسالی به یک امر عادی تبدیل شده‌اند. به عنوان مثال، در سال 2012، یک خشکسالی زمستانی رخ داد و به دنبال آن مرطوب ترین اوایل ژوئن در 150 سال گذشته و سیل و خسارت باد گسترده در پاییز رخ داد.

آیا این آب و هوای شدید اخیر یک ضربه موقت است یا بخشی از یک الگوی بلندمدت است – و اگر چنین است آیا ما به اندازه کافی برای انعطاف پذیری بیشتر برای آب و هوای آینده انجام می دهیم؟ پاسخ به این دو سوال «تقریباً قطعاً بله» و «مسلماً خیر» است.

«تقریباً مطمئناً بله» از مدل‌سازی آب و هوا ناشی می‌شود. اگرچه دانشمندان اقلیم زمانی که می‌خواهند رویدادهای جوی فردی را به گرمایش جهانی نسبت دهند، محدودیت‌های مدل‌های خود را افزایش می‌دهند، توافق کلی وجود دارد که احتمالاً هوای شدید با گرم شدن هوا رایج‌تر می‌شود. به زبان ساده، این به این دلیل است که هوای گرمتر انرژی و رطوبت بیشتری را در خود نگه می دارد: دو عنصر کلیدی طوفان های شدید. اما شرایط شدید آب و هوای بریتانیا نه تنها شامل طوفان و سیل می شود، بلکه موج گرما و دوره های خشکسالی را نیز شامل می شود.

ژوئن گذشته، بریتیش کلمبیا با یک موج گرما با دمای بیش از 49.6 درجه سانتیگراد مواجه شد و به دنبال آن سیل های فاجعه بار در نوامبر رخ داد که تمام مسیرهای حمل و نقل به ونکوور از شرق را قطع کرد. بریتانیا نیز در آینده به احتمال زیاد چنین افراطی‌هایی را تجربه خواهد کرد. چند سال پیش، هانتر لوینز، محیط‌بان آمریکایی، اصطلاح «عجیب جهانی» را ابداع کرد تا این واقعیت را نشان دهد که تغییرات اقلیمی تنها به گرم شدن جهان نیست، بلکه شدیدتر می‌شود.

«مطمئناً نه» از سوی نهاد مشورتی قانونی بریتانیا، کمیته انطباق (AC)، کمیته خواهر کمیته تغییرات آب و هوا (CCC) آمده است. AC توصیه می‌کند و به پارلمان گزارش می‌دهد که چگونه کشور می‌تواند تاب‌آوری ایجاد کند و ما را در برابر تأثیرات احتمالی تغییرات آب و هوایی محافظت کند. در گزارش اخیر، بر اساس کار بیش از 450 کارشناس و شامل بیش از 1500 صفحه شواهد و تجزیه و تحلیل، نتیجه گیری ها واضح است.

اقدام سازگاری نتوانسته است با واقعیت بدتر خطر آب و هوا همگام شود و بنابراین شکاف بین خطر و آمادگی افزایش یافته است. بریتانیا ظرفیت و منابع لازم برای انطباق را دارد اما دولت به اندازه کافی انجام نمی دهد. این گزارش همچنین نتیجه می گیرد که اقدام در حال حاضر ارزان تر از انتظار برای مقابله با عواقب آن خواهد بود.

پس به چه اقدامی نیاز داریم؟ توصیه AC هشت خطر اصلی را که دولت باید در دو سال آینده شروع به مقابله با آنها کند، برجسته می کند. اینها شامل خطرات برای تامین برق، خاک، تولید غذا و درختان و زنجیره تامین، و همچنین خطرات گرمای بیش از حد در ساختمان ها می شود. علاوه بر آماده شدن برای این خطرات، دولت باید چشم انداز خود را برای اینکه بریتانیای سازگار و انعطاف پذیر چگونه خواهد بود و یک نقشه مسیر روشن برای آینده مشخص کند. تاکنون موفق به انجام این کار نشده است. این چشم انداز باید سازگاری را در تمام جنبه های سیاست ادغام کند. به عنوان مثال، ما هنوز در حال ساختن صدها هزار خانه هستیم که در عرض چند دهه برای زندگی مناسب نخواهند بود، یا به این دلیل که در مکان‌هایی هستند که سیل می‌آیند، یا به این دلیل که برای مقابله با تابستان‌های «موج گرما» طراحی نشده‌اند. تا سال 2050 عادی شود.

انطباق باید در “تراز کردن” یکپارچه باشد، زیرا تاثیرات تغییرات آب و هوایی نابرابری ها را افزایش می دهد. خانوارهای فقیرتر به شدت تحت تأثیر پیامدهای مالی و سلامتی سیل و سایر موارد افراطی قرار دارند.

دولت حقایق و نتایج را پذیرفته است، اما عمل به آنها سخت است. این شامل بسیاری از ادارات دولتی مختلف است، که هر کدام اولویت های خاص خود را دارند، که ممکن است با دیدگاهی گسترده تر در تضاد باشد. علاوه بر این، سازگاری به سرمایه گذاری اولیه برای سود طولانی مدت نیاز دارد. به عنوان مثال، سرمایه گذاری در حال حاضر در بهره وری آب و برنامه ریزی موج گرما، طبق گزارش ریسک آب و هوای AC، بیش از 10 پوند برای هر 1 پوند هزینه شده است، اما این مزیت در آینده حاصل می شود و هزینه آن امروز است. فقدان اقدام در حال حاضر مشکلات و هزینه هایی را برای نسل های آینده ذخیره می کند: آنها باید تاوان سهل انگاری ما را بپردازند.