دست از پارک ما بردارید: شروسبری شورای خود را به دادگاه عالی می برد | فضای سبز

در زمین تفریحی گرین فیلدز در شروسبری، یک کلاس یوگا در حال پایان است در حالی که در همان نزدیکی، مردم سگ های خود را راه می زنند و بچه ها قبل از مدرسه بازی می کنند. این یک صحنه صلح آمیز است … اما دور از پارک نبرد شدیدی بین ساکنان و شورا در گرفته است و اکنون به سمت دادگاه عالی می رود.

در سال 2017، بخشی از پارک توسط شورای شهر شروزبری به یک توسعه‌دهنده برای مسکن گران‌قیمت فروخته شد، اما بدون مشورت با جامعه یا حتی تبلیغ فروش پیشنهادی، علی‌رغم وجود الزام قانونی برای انجام این کار.

ماریون کورتیس، بخشی از گروه اجتماعی گرین فیلدز که متشکل از 300 نفر است، می گوید: «مثل این است که کسی بیاید و بخشی از باغ شما را بفروشد تا بسازد و بررسی نکند که آیا این باغ متعلق به اوست که بفروشد یا از شما در مورد آن سوال بپرسد. ساکنان. “این چیزی است که من را واقعا عصبانی کرد.”

جلسه دادگاه عالی در ماه دسامبر همچنین می تواند بر مقامات محلی در سراسر کشور تأثیر بگذارد. شوراها کمبود بودجه دولت را جبران می‌کنند – و تلاش می‌کنند تا تقاضای خانه‌های جدید را با فروش زمین‌هایی که برای عموم مردم در نظر گرفته شده است به توسعه‌دهندگان پاسخ دهند. این اتفاق با سرعت نگران کننده ای در حال وقوع است: تخمین زده می شود که تقریباً نیمی از زمین های عمومی در بریتانیا از دهه 1970 فروخته شده است و بیش از 4000 مکان عمومی و ساختمان تنها در انگلیس هر سال فروخته می شود.

زمین گرین فیلدز برای اولین بار توسط مقامات محلی در سال 1926 به قیمت 1000 پوند خریداری شد و به صورت امانی برای استفاده جامعه نگهداری شد. از طریق درخواست آزادی اطلاعات، پیتر دی، که رهبری کمپین را بر عهده داشت، توانست اسناد پارک را به دست آورد.

اسناد، که توسط دیده شده است مشاهده کننده، نشان می دهد که منطقه مورد نظر بخشی از پارک وسیع تر بوده است – به جای “زمین مجاور”، که شورا این منطقه را توصیف می کند. در سال 2010 در جریان سازماندهی مجدد مقامات محلی به شورای شهر شروزبری منتقل شد.

در طول جنگ جهانی دوم، این منطقه برای کمپین Dig For Victory مورد استفاده قرار گرفت و به بخش های موقت تبدیل شد. پس از آن، این منطقه به سادگی هرگز به پارک اصلی بازنگشت و به حالت وحشی رها شد.

در سال 2019، یک بررسی قضایی نشان داد که مقامات محلی «اقدامات معقولی را انجام نداده اند» تا قبل از فروش مشخص کند که آیا این سایت بخشی از زمین تفریحی است یا خیر، که «به احتمال زیاد» چنین بوده است. با این وجود، خانم جاستیس لانگ به این نتیجه رسید که حقوق عمومی در مورد سایت نمی تواند بر روی توسعه دهنده اعمال شود.

در سال 2020، حسابرس خارجی PKF Littlejohn Ltd متوجه “شکست های جدی حاکمیتی” در فروش فضای عمومی شد. آماندا اسپنسر، معاون منشی شهر شورا، گفت که شورای شهر شروسبری این موضوع را بسیار جدی می‌گیرد. شورا تحقیقات مستقلی را به رهبری مایکل ردفرن QC در مورد فروش زمین راه اندازی کرد.

این گزارش که ماه گذشته منتشر شد، خواندن آن را برای شورا ناراحت می کند. ردفرن شواهدی «قوی و غیرقابل انکار» یافت که نشان می‌دهد منطقه فروخته شده همیشه بخشی از پارک بوده است. او گفت که شورای شهر “پل متحرک را بالا برد و سنگر کرد”، از تعامل با ساکنان و جستجوی پناهگاه با این باور اشتباه که این منطقه “فراتر از هر دوره ای که احتمالاً منطقی تلقی شود” بخشی از پارک نیست، خودداری کرد.

اسپنسر گفت: «تا زمانی که یافته‌های آن را به دقت بررسی نکنیم، نمی‌توانیم درباره جزئیات اظهارنظر کنیم. قرار است جلسه علنی روز چهارشنبه برگزار شود.

دی می گوید که برای رسیدن به این مرحله مبارزه «دیوید و جالوت» بوده است، اما این کمپین اکنون از آنها بزرگتر است. او می‌گوید: «هر ماه، ایمیل‌هایی از گروه‌هایی از بالا و پایین کشور دریافت می‌کنم که نبردهای مشابهی را آغاز می‌کنند و می‌خواهند بدانند که تا آنجایی که ما رسیده‌ایم چطور پیش رفته‌ایم.

«پرونده ما می تواند یک سابقه ملی ایجاد کند، به هر شکلی. یا شکست می‌خوریم، و مقامات محلی می‌بینند که فروش پارک‌ها یا بخش‌هایی از پارک‌ها اشکالی ندارد – یا، اگر برنده شویم، شوراها ممکن است در برنامه‌هایی که باید برای فروش جیب‌های مشابه از زمین‌های عمومی تجدیدنظر کنند. این چیزی است که در خطر است. این دیگر فقط مربوط به جامعه محلی ما نیست.»