خشم در فرانسه در حالی که هرج و مرج فینال لیگ قهرمانان وجهه جهانی این کشور را خدشه دار می کند | فرانسه

هنگامی که پاریس برای میزبانی فینال لیگ قهرمانان اروپا، بزرگترین بازی فوتبال بین المللی پس از فینال جام جهانی، وارد عمل شد، مقامات فرانسوی فرصتی را دیدند تا نشان دهند این کشور مکان ایده آلی برای برگزاری رویدادهای ورزشی جهانی است.

به نظر می رسد که این امیدها از بین رفته اند زیرا نظرسنجی های فرانسوی نشان می دهد که نارضایتی گسترده ای از هرج و مرج ایجاد شده در بحبوحه انتقادات فزاینده از سیاستمداران و پلیس را نشان می دهد.

بر خلاف بریتانیا که سال گذشته شاهد خشونت هواداران در یورو 2020 به تعویق افتاد، یا کشورهای مستبدی مانند روسیه و چین که به ترتیب میزبان جام جهانی و المپیک زمستانی بودند، فرانسه مطمئن بود که نمایشی مناسب – ایمن – برگزار خواهد کرد. .

با جام جهانی راگبی در فرانسه در سال آینده و بازی های المپیک در پاریس در سال 2024، فینال لیگ قهرمانان اروپا – که پاریس پس از اینکه یوفا متوجه شد که ورزشگاه گازپروم در سن پترزبورگ دیگر مکان مناسبی نیست، میزبانی آن را پیشنهاد داد – بهترین بازی خواهد بود. تا دو سال تعالی سازمانی فرانسوی.

چیزی که آنها انتظارش را نداشتند، یک هفته تیتر خبری بود که پلیس فرانسه به کودکان گاز اشک آور و فلفل پاشید.

هفت روز بعد، مقامات فرانسوی تحت فشار فزاینده ای قرار دارند تا آنچه را که مطبوعات این کشور به عنوان “یک شکست” توصیف کرده اند، به طور کامل بررسی کنند.

جرالد دارونین، وزیر کشور فرانسه، اصرار خود را مبنی بر اینکه طرفداران لیورپول که بیش از 40000 بلیت جعلی به صدا درآورده‌اند، مقصر هستند، دوچندان کرد که باعث انتقاد در داخل و خارج از کشور شد.

بررسی‌های اولیه حاکی از آن است که تعداد بلیت‌های تقلبی اسکن‌شده در گردان‌ها کمتر از 3000 بلیط بوده است، در حالی که طرفداران خاطرنشان کرده‌اند که حتی این ممکن است اغراق آمیز باشد پس از اینکه بسیاری با بلیط‌های معتبر دریافتند که اسکنرها آنها را نپذیرفته‌اند.

در حالی که تنها یک هفته به دور اول انتخابات پارلمانی باقی مانده بود، الیزه امیدوار بود که این اختلاف تا کنون به پایان رسیده باشد. اما یک نظرسنجی توسط Odoxa-Backbone Consulting نشان داد که 76 درصد از فرانسوی‌ها نسخه Darmanin از رویدادهای آخر هفته گذشته در Stade de France را باور ندارند. تنها 33 درصد از پرسش شوندگان معتقد بودند که هواداران لیورپول مقصر این هرج و مرج هستند و 53 درصد نیز گفتند که نگران برگزاری جام جهانی راگبی و المپیک هستند.

اگر دولت فرانسه امیدوار بود که بتوان اتهامات خشونت پلیس را رد کرد و سپس آن را خنثی کرد، به نظر می‌رسد که خشم خارج از کشور و در داخل آن را از پا درآورده است.

دارمنین 39 ساله که در سمت راست حزب حاکم امانوئل ماکرون قرار دارد، در مواجهه با فیلم‌های ویدئویی و اظهارات ده‌ها هوادار فوتبال حاضر، مجبور شد از موضع خود عقب‌نشینی کند. او که توسط سنات، مجلس عالی پارلمان مورد بررسی قرار گرفت، اعتراف کرد که “کارها می توانستند بهتر سازماندهی شوند… واضح است که این رویداد بزرگ ورزشی خراب شد”.

با گزارش‌هایی مبنی بر عصبانیت ماکرون از این اتفاق، دارونین همچنین «بسیار صمیمانه» به خاطر آنچه «استفاده نامتناسب» از گاز اشک‌آور نامید، عذرخواهی کرد که به گفته او «مشکلات جدی به‌ویژه برای کودکان» ایجاد کرده است.

فابریس آرفی از وب‌سایت تحقیقاتی Mediapart گفت که تعجب‌آور است که فشار هواداران لیورپول و رسانه‌های بریتانیایی برای عذرخواهی وزیر مورد نیاز است.

دارونین در گذشته قادر به تشخیص خشونت پلیس نبوده است. بنابراین ما در فرانسه به این عادت کرده ایم. آرفی می گوید فرانسوی ها هرگز از او عذرخواهی نکرده اند.

همه در خارج از فرانسه از دیدن رفتار پلیس فرانسه شوکه شده اند، اما برای ما چیز جدیدی نیست. با این حال، هفته گذشته درمانین همچنان اصرار داشت که بیش از 40000 هوادار فوتبال انگلیسی بدون بلیت یا با بلیط جعلی در مسابقه حاضر شدند، که او آن را “کلاهبرداری گسترده، صنعتی و سازمان یافته” توصیف کرد.

جهان Mea culpa درمانین را “ترس” توصیف کرد و گفت: “در اعماق وجود هیچ تغییری ایجاد نشد”.

لیبهوادهی تصویری از درمانین با بینی پینوکیو منتشر کرد. این روزنامه در سرمقاله ای نوشت که وزیر کشور به “افسانه ای که پلیس را پاک می کند” پایبند است و بهانه های او ضعیف و “مرز با استکبار” است.

فرانسه فرصتی را از دست داد تا ثابت کند هنوز می داند چگونه یک رویداد جهانی را بدون مشکل سازماندهی کند: اکنون باید ثابت کند که می داند چگونه از شکست های خود درس بگیرد.

هرج و مرج با حملات اراذل و اوباش محلی به هواداران تشدید شد که به هواداران لیورپول و رئال مادرید حمله کردند در حالی که پلیس قادر به متوقف کردن آنها نبود.

سباستین روشه، کارشناس پلیس فرانسه از Sciences Po در گرنوبل، پیشنهاد کرد که برخلاف پلیس بریتانیا، نیروی فرانسوی با رضایت عمومی عمل نمی کند.

انتظار نمی رود پلیس فرانسه با مردم صحبت کند. آنها آموزش ندیده اند تا اطلاعات را به مافوق خود ارسال کنند تا برنامه ها را مطابق با تحولات روی زمین تغییر دهند. آنها در توضیح دادن به عموم مردم ضعیف هستند که چه کاری انجام می دهند و چرا انجام می دهند جهان.

رویدادهای ورزشگاه دو فرانس کانون توجه بین المللی را به گوشه تاریک پلیس فرانسه معطوف کرده است: در حالی که خارجی ها شوکه شده اند، فرانسوی ها به استفاده پلیس از گاز اشک آور، اسپری فلفل، توپ آب و حتی گلوله های لاستیکی “فلش بال” برای کنترل عادت کرده اند. جمعیت

در طول جلیقه های زرد در اعتراضات (جلیقه زردها)، چندین نفر دچار جراحات فاجعه بار از جمله از دست دادن چشم و دست شدند. حتی ناظران غیر معترض نیز قربانی شده‌اند: زینب ردوآن 80 ساله، در حین تظاهرات در حال بستن کرکره‌های خود در آپارتمانش در مارسی بود که در دسامبر 2020 با یک نارنجک گاز اشک‌آور که با سرعت تخمینی 60 مایل در ساعت حرکت می‌کرد، برخورد کرد. گزارش بعدی پلیس را از شر عمل اشتباه

در سال 2018، در اوج جلیقه های زرد در تظاهرات، خبرنگاران بدون مرز و اتحادیه ملی روزنامه نگاران از هدف قرار دادن روزنامه نگاران توسط پلیس در تظاهرات شکایت کردند، علیرغم اینکه آنها به راحتی به عنوان اعضای مطبوعات شناخته می شدند.

پس از آن، ژاک دو میلار، محقق متخصص در مسائل پلیس و مدیر مرکز تحقیقات جامعه‌شناسی حقوق و نهادهای کیفری، به فرانس 24 گفت: «مشکلات ساختاری از نظر استخدام، آموزش، فلسفه و مدیریت» پلیس وجود دارد. زور.

ارفی گفت که سیاستمداران فرانسوی در مواجهه با خشونت پلیس با مشکل مواجه هستند. «حفظ نظم در فرانسه بسیار سیاسی است. واکنش غریزی سیاستمداران در فرانسه پاسخ دادن نیست، بلکه انکار است و این انکار احساس معافیت از مجازات را ایجاد می کند.

«دارمانین و ماکرون به سادگی قادر به تشخیص یا قبول وجود چیزی به نام خشونت پلیس نیستند. حالا مردم خارج از فرانسه آن را دیده اند، چه کسی می داند.