نقشه برداری دیجیتال نشان می دهد که شبکه ای از سکونتگاه ها در آمازون قبل از کلمبیا رشد کرده است باستان شناسی

باستان شناسان ویرانه های شبکه وسیعی از سکونتگاه ها را کشف کرده اند که در زیر درختان آمازون بولیوی پنهان شده است، چیزی که به عنوان واضح ترین نمونه تاکنون از جوامع پیچیده ای که در منطقه ای که زمانی به عنوان بیابان بکر شناخته می شد، رشد می کردند، کشف کردند.

سیستم مراکز یادبود، شهرها و روستاها صدها، اگر نگوییم هزاران کیلومتر مربع از منطقه Llanos de Mojos، یک ساوانای استوایی در حوضه آمازون را در بر می گیرد.

تپه های اسرارآمیز برای اولین بار بیش از 100 سال پیش توسط باستان شناسان در این منطقه مشاهده شد.

از آن زمان، کاوش‌ها شواهدی از فرهنگ کاسارابه را کشف کردند که از 500 پس از میلاد تا 1400 در این منطقه توسعه یافت.

سنجش از دور وجود احتمالی صدها شهرک را آشکار کرده بود. اما مشکلات کار در مناطق استوایی – و پوشش ضخیم از پوشش گیاهی – وسعت و الگوی واقعی مکان ها را پنهان کرد.

در سال 2019، هایکو پرومرز باستان شناس و تیمش با هلیکوپتر پرواز بر فراز منطقه را آغاز کردند و با لیزر از زمین زیر آنها نقشه برداری کردند. سپس آنها توانستند به صورت دیجیتالی پوشش گیاهی را از بین ببرند و توپوگرافی زمین زیر آن را آشکار کنند.

در مقاله‌ای که در نیچر منتشر شده است، آنها اکنون برای اولین بار مجموعه‌ای از مکان‌های سکونتگاهی را با جزئیات ثبت کرده‌اند – و بسیاری از مکان‌های ناشناخته را کشف کرده‌اند.

در بزرگ‌ترین مکان‌ها، سکوها و اهرام عظیمی به ارتفاع حدود 20 متر (65 فوت) یافتند. سکونتگاه‌های کوچک‌تر، شهرک‌های بزرگ‌تر را احاطه کرده‌اند، که توسط راهروهایی به طول کیلومترها به هم متصل شده‌اند. کانال ها و مخازن نشان می دهند که چگونه کاسارابه ها زمین را برای کشاورزی و آبزی پروری شکل داده اند.

نویسندگان آن را به عنوان شکل جدیدی از شهرسازی در آمازون توصیف می کنند.

جوامع پیچیده دیگری در آمازون ونزوئلا و برزیل یافت شده است. مایکل هکن برگر، باستان‌شناسی که در آمازون برزیل کار می‌کند و در این پروژه شرکت نکرد، می‌گوید: «اما به نظر من این واضح‌ترین نمونه شهرسازی کم تراکم در آمازون است.

او افزود: «این مانند یک فسیل شاخص است که نشان می‌دهد شهرسازی تمام عیار آمازون ممکن است شبیه آن باشد. “آنها واقعاً نه آنچه باعث ظهور این جوامع شهری شده است، نه آنچه باعث فروپاشی آنها شده است – بلکه آنچه آنها در اوج خود بودند را کشف کردند.”

در بیشتر قرن بیستم، تصور می شد که آمازون برای سکونتگاه های دائمی بزرگ نامناسب است. برخی هنوز در برابر ایده جوامع شهری در آمازون مقاومت می کنند.

هکن برگر گفت: «موقعیت بسیار محکمی وجود دارد که آمازون قرار است در مورد طبیعت باشد، و اینکه ردپای انسان بسیار بسیار ناچیز است، تقریباً وجود ندارد.

اومبرتو لومباردو، باستان شناس دیگری که در Llanos de Mojos کار می کند اما در این پروژه مشارکت نداشت، گفت که یافته ها را قطعی می داند. “من فکر می کنم آن بحث قدیمی حل شده است. اکنون بحث این است که مردم تا چه اندازه آمازون را تغییر دادند.

بسیاری از آنچه که تصور می شد بیابان دست نخورده است در واقع ممکن است توسط فعالیت های فرهنگ هایی مانند Casarabe شکل گرفته باشد.

هکن برگر گفت: «تعداد بسیار کمی از آن منظره تحت تأثیر جوامع پیش از کلمبیا، اگر ساخته یا مدیریت نشده باشد، مستقیماً تحت تأثیر قرار نگرفته است». “اینها جنگل های طبیعی نبودند – آنها ترکیبی از ویژگی های طبیعی محیط استوایی و الگوهای فرهنگی مدیریت بودند.”

با توجه به مقیاس و پیچیدگی فرهنگ Casarabe که توسط این یافته‌ها آشکار شد، این سؤال مطرح می‌شود که چرا به نظر می‌رسد که سابقه باستان‌شناسی در حدود 1400 پس از میلاد متوقف شده است.

لومباردو گفت: «آنها 1000 سال در آنجا زندگی کردند، سپس ناپدید شدند. و ما واقعاً نمی دانیم چرا. اما به نظر می رسد که آنها قبل از ورود کلمب ناپدید شدند.

هکن برگر می‌گوید به‌طور گسترده‌تر، آمازون آخرین منطقه مهم جهان است که اسرار باستان‌شناسی «گذشته عمیق» خود را آشکار می‌کند.

در برخی موارد، باستان شناسان تنها به دلیل جنگل زدایی از مکان های سکونتگاهی آگاه شده اند. هکنبرگر گفت: «این یکی از این طنزهای غم انگیز است. ما به دلیل سنجش از دور مناطق جنگلی سابق، چیزهای بیشتری در مورد باستان شناسی این مناطق می دانیم.

اما واقعیت این است که اکثریت قریب به اتفاق آمازون ناشناس است.