سیل سیلیکس در کوارتر چهارم، وریرز را در بازی خود شکست داد | فینال NBA

گاهی اوقات یافتن کلمات مناسب، چه در رقابت در مسابقات ملی املا یا در مسابقه پرفشار دیگر پنجشنبه شب، اولین بازی فینال NBA، دشوار است.

آل هورفورد آن را ساده نگه داشته است. بدون عبارات فانتزی، بدون فشار برای معنی. هورفورد پس از نقش اصلی خود در پیروزی خیره کننده و عجیب 120-108 بوستون سلتیکس مقابل گلدن استیت وریرز در شبکه ABC گفت: “بچه هایم امشب مرا پیدا کردند و من آنها را زمین زدم.” “خیلی سرگرم کننده.”

مسابقه ای که با اضافه کاری خط تولید سه امتیازی استفن کوری آغاز شد، با نمایش بسیار کمتر قابل پیش بینی هورفورد که از راه دور به ثمر رساند و الهام بخش هم تیمی هایش بود تا همان کاری را انجام دهند که کسری 12 امتیازی را در کوارتر چهارم جبران کردند، به پایان رسید.

هورفورد کهنه‌کار 15 ساله NBA که یک روز قبل از تولد 36 سالگی‌اش برای اولین بار در فینال حضور پیدا کرد، با 26 امتیاز، از جمله 6 پرتاب سه امتیازی، بیشترین امتیاز را برای سلتیکس به دست آورد. در مشترک ترین سه ماهه در تاریخ فینال‌های NBA، سلتیک‌ها تا آخر کار بیداد می‌کردند و در راه رسیدن به امتیاز 9 بر 12، هفت سه امتیاز متوالی را از دست دادند.

در مجموع 40 پرتاب سه امتیازی ثبت شد: یک رکورد فینال. کری، بهترین تیرانداز خارج از قوس NBA که تا به حال شناخته شده است، تنها در کوارتر اول 6 نفر از آنها را به همراه داشت. این هم یک رکورد فینال بود. و در مرکز چیس و در مقابل افراد مشهور از جمله بری باندز غول‌های سانفرانسیسکو سابق، که یکی دو چیز در مورد رفتن طولانی می‌داند.

کری آنقدر در اوایل این بازی خوب بود که عجله به جلو و تصور اینکه او ممکن است در طول یک سری بازی که بسیاری از صاحب نظران برای دوام کامل فاصله هفت بازی به آن دست می‌یابند، چه کاری انجام دهد، احساس نمی‌کرد. اینکه این مرد 34 ساله اسکار دارد (به عنوان تهیه کننده اجرایی بهترین مستند کوتاه 2022، ملکه بسکتبال) اما جایزه MVP فینال NBA را ندارد.

اما سلتیکس خود را تطبیق داد و از عقب نشینی از کری دست کشید، گویی که او به جای بسکتبال، یک نارنجک دستی به کار می‌برد. او در کوارتر دوم هیچ امتیازی به دست نیاورد و تنها یک گل سه امتیازی دیگر به ثمر رساند و در نهایت با امتیاز 34 به پایان رسید.

یک امتیاز فشرده زبان بدن را در بیشتر زمان بازی نادیده گرفت: یک طرف نرم بود، طرف دیگر فشار می آورد، زیرا یک تیم با تجربه کمتر بوستون در تلاش بود تا با حریفانی که ششمین حضورشان در فینال را در هشت سال گذشته داشتند، پیش نرود.

واریورز تمام 9 بازی پس از فصل خانگی خود را که در بازی روز پنجشنبه برگزار می شد، برده بودند و کوارتر سوم بزرگ آنها به نظر می رسید که برای میهمان عذابی به همراه داشته باشد، به خصوص با مزیت سه روز استراحت اضافی.

گلدن استیت باید از کری به خاطر نزدیک نگه داشتن آنها در حالی که تیم ها مشت های مشت می زدند تشکر کند. نرخ گلزنی به قدری سریع بود که به سختی زمان کافی برای نفس کشیدن وجود داشت، چه رسد به اینکه فکری در این زمینه ایجاد کرد: هی، آیا قرار نبود این یک برخورد دو دفاع عالی باشد؟

سپس بوستون شکست خورد، با جیلن براون و هورفورد، به جای جیسون تیتوم، که هورفورد در عملکرد 30 امتیازی خود در پیروزی مقابل میلواکی باکس در اوایل مرحله پلی آف انجام داد. حتی با این وجود، گلزنی 17-0 در دوره پایانی 40-16 به نفع بوستون یک نتیجه غیرقابل تصور بود.

در حالی که یک دانش آموز کلاس هشتمی در مسابقه املا با “encomium” دست و پنجه نرم می کرد، استیو کر، سرمربی تیم رزمندگان، نمونه ای از کتاب درسی از تعریف آن ارائه کرد: بیان تحسین و تمجید بالا.

او به خبرنگاران گفت: “بوستون فقط یک کوارتر درخشان انجام داد.” به آنها اعتبار بدهید، منظورم این است که آنها 21 بازی سه گانه انجام دادند، توپ را خیلی خوب حرکت می دادند و ما را روی پاشنه هایمان نگه داشتند. آنها فشار خوبی برای شروع چهارمی انجام دادند و آن شتاب را حفظ کردند. شکست دادن بوستون سخت خواهد بود اگر آنها 21 بازی سه گانه انجام دهند و مجموعاً یک یازده از هورفورد و [Derrick] سفید.”

کری یک شب قدرتمند را پشت سر گذاشت و وریرز با سهولت نسبی خود را در موقعیت برد قرار داد – اما در نهایت در خانه به شدت شکست خوردند. با بازی 2 در سانفرانسیسکو در روز یکشنبه، این همه به چه معناست؟ دریموند گرین، فوران سه نقطه ای بوستون، گفت: “ما متوجه می شویم، فیلم را تماشا کنید.” “حالمان خوب خواهد شد.”

در حالی که نتیجه و فروپاشی برای گلدن استیت ناهنجار و گیج کننده بود، کار شبانه برای سلتیکس بیشتر شبیه تجارت معمول بود، سازگار و بدون تعظیم. ایمه اودوکا، سرمربی بوستون، گفت: «این چیزی است که ما در تمام سال بوده ایم. “سرسخت، آسیاب، یک گروه انعطاف پذیر.”