افغان‌هایی با پیوندهای غربی در میان تعداد فزاینده‌ای که تلاش می‌کنند از کانال کانال عبور کنند | پناهندگان

پناهندگانی که در کنار سازمان های بین المللی در افغانستان کار می کردند، از جمله تعداد فزاینده ای از پناهجویان افغان در کمپ های شمال فرانسه هستند که قصد دارند با قایق های کوچک از کانال مانش عبور کنند.

بر اساس آمار مهاجرتی که هفته گذشته منتشر شد، تعداد پناهجویان افغانستان که با قایق های کوچک از کانال مانش عبور می کنند، امسال پنج برابر افزایش یافته است، زیرا تعداد بیشتری از پناهجویان در پی تسلط طالبان فرار می کنند.

پناهجویان گفتند که می‌دانستند علیرغم کارکردن در ارتش افغانستان یا با سازمان‌های اروپایی، بعید است که واجد شرایط اسکان مجدد از طریق برنامه رسمی بریتانیا برای پناهندگان افغان باشند، به همین دلیل است که آماده هستند تا خطر سفر را بپذیرند. قایق های کوچک برای پیوستن به خانواده در بریتانیا.

شواهد کمی وجود داشت مبنی بر اینکه طرح جابجایی رواندا به عنوان یک عامل بازدارنده برای کسانی که قصد دارند با قایق راهی شوند، عمل می کند. چندین نفر نسبت به پیشنهادهای بریتانیا برای حذف پناهجویانی که با قایق به رواندا می‌رسند ابراز سردرگمی کردند و به نظر می‌رسید که متقاعد شده بودند که این طرح برای افرادی از افغانستان یا کسانی که خانواده در بریتانیا دارند اعمال نخواهد شد.

کفایت (که مانند سایر پناهجویانی که با آنها مصاحبه شد، خواست نام کامل خود را چاپ نکنند)، یک مهندس عمران 31 ساله از جلال آباد، در حال کار بر روی یک پروژه با بودجه اروپا برای ساخت یک مرکز تفریحی و پارک برای زنان بود. و کودکان در ولایت لغمان زمانی که طالبان 11 ماه پیش این منطقه را کنترل کردند.

او گفت که به مدت سه روز توسط گروهی از شبه نظامیان طالبان بازداشت شد و به او گفتند که اگر به کار روی پروژه ادامه دهد، کشته خواهد شد. پس از آزادی، تصمیم گرفت فوراً از کشور فرار کند و همسر و پسر چهار ساله خود را پشت سر بگذارد.

“من در مورد طرح رواندا شنیده ام، اما آنها مرا به آنجا نمی فرستند، درست است؟” او این هفته در یک نقطه توزیع مواد غذایی در دانکرک صحبت کرد، جایی که حدود 300 پناهجو، عمدتاً از عراق، ایران و افغانستان، در چادرها در امتداد زمین‌های بیابانی در کنار ساحل اقامت دارند. او امیدوار است که به اقوام خود در ساوتهمپتون بپیوندد. من سال ها با سازمان های اروپایی در افغانستان کار کردم. ماندن در آنجا بسیار خطرناک بود.»

پناهندگان پرسیدند که چرا افرادی که از افغانستان، عراق، سوریه، سودان و اریتره گریخته اند نسبت به کسانی که از جنگ در اوکراین فرار می کنند، رفتار مطلوب کمتری دارند. به پناهندگان اوکراینی غذا و اسکان رایگان در خوابگاه جوانان در کاله ارائه می شود، در حالی که پناهجویان از جاهای دیگر در چادرهای حومه شهر می خوابند.

عبدالرب، یک جوان 24 ساله فارغ التحصیل علوم کامپیوتر که در زمان سقوط کابل به عنوان مهندس کامپیوتر در ارتش افغانستان کار می کرد، اوت گذشته نیز بلافاصله کشور را ترک کرد. یک پسرعمو توسط طالبان دستگیر و کشته شده بود و او احساس می کرد که ماندن آن بسیار خطرناک است. هم او و هم کفایات هنگام سفر از افغانستان به فرانسه توسط پلیس در بلغارستان به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته بودند.

او گفت: «آنها می گویند همه انسان هستند، اما وقتی صحبت از پناهندگان می شود، با برخی از آنها بسیار بهتر از دیگران رفتار می شود. او امیدوار است که به اقوام خود در بریتانیا بپیوندد. بریتانیا به پناهندگان اوکراینی روادید آنلاین ارائه می‌کند، اما ما باید مسیر خطرناک‌تری را در پیش بگیریم. این خطر وجود دارد که با عبور از کانال بمیریم، اما من افغانستان را ترک کردم تا زنده بمانم.»

عارف الله 17 ساله در ماه اوت گذشته پس از دستگیری پدرش که توسط نیروهای ناتو آموزش دیده بود و نقشی ارشد در ارتش افغانستان داشت، از افغانستان گریخت. او در 10 ماه گذشته سفر کرده است و قصد دارد در چند روز آینده با قایق از کانال مانش عبور کند تا به اقوامش در بریتانیا بپیوندد. او که به زبان انگلیسی روان صحبت می کرد، گفت: «وضعیت بسیار بدی برای خانواده ما بود، بنابراین مادرم به من گفت که بروم. او از اینکه به عنوان یک خردسال که به تنهایی سفر می‌کرد، حمایت بیشتری از او نشده بود، ناامید بود، اگرچه در سرتاسر اروپا با پناهندگان اوکراینی هم سن و سال‌اش مواجه شده بود که به آنها مکان‌های مدرسه و نگهداری از خانواده‌ها پیشنهاد شده بود.

در یک ایستگاه قطار در بلژیک تابلویی وجود داشت که روی آن نوشته شده بود “ما از پناهندگان اوکراینی استقبال می کنیم!” باید گفته می شد که از همه پناهندگان استقبال می شود. به نظر می رسد هیچ کس به پناهندگان افغان اهمیت نمی دهد. او شرایط را در اردوگاه دانکرک – که در آن سرویس بهداشتی و آب جاری یا برق وجود ندارد – بسیار چالش برانگیز می یافت، اما سعی می کرد با فکر کردن به آینده مثبت بماند. او گفت که امیدوار است در بریتانیا در رشته مهندسی نرم افزار تحصیل کند: “من می خواهم ایلان ماسک بعدی باشم یا شرکتی مانند فیس بوک یا آمازون در انگلیس راه اندازی کنم.”

داده های مهاجرت منتشر شده در هفته گذشته نشان می دهد که در سه ماهه اول سال جاری، 1094 نفر از افغانستان برای درخواست پناهندگی در بریتانیا از کانال مانش عبور کرده اند، که حدود یک نفر از 4540 نفری است که این سفر را انجام داده اند و نماینده بزرگترین گروه ملیت هستند. در سال گذشته 1323 افغان از کانال مانش عبور کردند که از هر 20 گذرگاه یک نفر بود.

موسسات خیریه پناهجویان گفتند که این افزایش نتیجه اجتناب ناپذیر ماهیت محدود کننده طرح های اسکان مجدد در بریتانیا در افغانستان است که اکثریت قریب به اتفاق افغان ها واجد شرایط آن نیستند.

سخنگوی وزارت کشور گفت: هرکسی که با قایق کوچک وارد بریتانیا شده یا در پشت یک کامیون مخفی شده باشد، برای نقل مکان به رواندا در نظر گرفته می شود. سخنگوی بریتانیا گفت: “بریتانیا یکی از بزرگترین تعهدات خود را برای حمایت از پناهجویان افغان نسبت به هر کشوری انجام داده است و تا 20000 زن، کودک و سایرین را که در معرض خطر هستند، اسکان خواهد داد.”

افزایش گذرگاه های خطرناک کانال غیرقابل قبول است. قانون ملیت و مرزها باندهای شرور قاچاق انسان را که از قوانین مهاجرتی ما سوء استفاده می کنند، زندگی را به خطر می اندازند و مانع از توانایی ما برای کمک به مردم برای عبور از مسیرهای امن و قانونی می شوند، سرکوب خواهد کرد.