فرهنگ اعتماد، استعداد و پیوند به گریمزبی فرصت بازگشت به EFL | گریمزبی

افاوتبال کسب و کار ساخت حافظه است. این توانایی ایجاد آن لحظات نادر شادی را دارد که از زندگی روزمره ما فراتر می رود – که به گفته تی اس الیوت، “شما را با یک شادی دردناک ناگهانی سوراخ می کند”. امسال در گریمزبی، شاهد رشد فوق‌العاده‌ای در حضور و جامعه رو به رشد در منطقه هواداران تازه افتتاح شده بودیم.

اما فراتر از آن، برقراری ارتباط مجدد با شهری که دوستش دارم، به اشتراک گذاشتن لحظات شادی و ساختن خاطرات با خانواده و دوستانم (قدیمی و جدید) بوده است که بر من تاکید کرده است که واقعاً فوتبال چیست.

در آگوست سال گذشته، زمانی که کووید کنترل خود را در بریتانیا سست کرد، من با پسر 10 ساله‌ام، بالای غرفه‌ها در آفتاب اواخر تابستان در پارک بلوندل بودم و کشتی‌ها را در هامبر که آرام آرام به بندر می‌رفتند تماشا می‌کردم. زمانی که ما به پیروزی 1-0 مقابل ویموث رسیدیم. پسر من که در لندن به دنیا آمده است، هرگز در گریمسبی زندگی نکرده است و در دوران کودکی پدربزرگ حامی منچستر سیتی مدعی شد که به وسواس مادام العمر خود ادامه دهد.

وقتی بازی تمام شد، پسرم به سمت راست من خم شد، لبخند زد و زمزمه کرد: “بابا، فکر می کنم الان طرفدار گریمزبی هستم.” آن لحظه به تنهایی باعث موفقیت این فصل برای من شد.

ما می دانستیم که امسال یک فصل ساخت و ساز خواهد بود، فرصتی برای یادگیری و افزودن به هسته قوی که مدیر ما، پل هرست، جمع آوری کرده بود. ما بهترین شروع یک فصل را از سال 1982 تجربه کردیم و به دنبال آن یک 11 بازی متوالی با یک برد در تمام تورنمنت ها دنبال شد. در حالی که تعداد کمی از هواداران به رسانه های اجتماعی رفتند و خواستار شغل مدیر ما شدند، ما به داده ها نگاه کردیم و دوباره به ارزش های بلندمدت و فرهنگی که در باشگاه می خواستیم متعهد شدیم. همانطور که مایک اسمیت، مربی NFL می گوید: «فرهنگ انتظارات و باورها را هدایت می کند. انتظارات و باورها باعث رفتار می شوند. رفتار باعث ایجاد عادات می شود. و عادت ها آینده را می سازند. همه چیز با فرهنگ شروع می شود.»

به عنوان یک کارآفرین با سوابق مناسب در ساخت و خروج از مشاغل، اغلب در مورد راز موفقیت در تجارت از من سوال می شود. من به مردم می گویم هیچ رازی وجود ندارد، اما سرنخ هایی که به نظر می رسد شانس شما را بهبود می بخشد، همه در مورد فرهنگ هستند – بر ایجاد فرهنگ اعتماد بالا و ارزش‌های روشن تمرکز کنید، نگرش یادگیری مستمر را تقویت کنید و مهم‌تر از همه آماده باشید تا تلاش لازم را انجام دهید. یا به عبارت دیگر اعتماد، استعداد و پیوند.

این ارزش‌ها هرگز بیشتر از نوتس کانتی در 23 مه آشکار نشدند، زمانی که گاوان هولاهان، یکی از بازیکنانی که در پنجره ژانویه آورده شد، در دقیقه ششم وقت اضافه گلزنی کرد تا بازی به وقت اضافه کشیده شود و سپس امانوئل «مانی» دیزرووه. یک امضای دیگر در ژانویه، برنده را در وقت اضافه روی خط قرار داد. در هیجان مصاحبه پس از بازی، وقتی از او در مورد هدفش پرسیدند، این احساسات به طرز درخشانی خلاصه شد زیرا او گفت که او فقط “بدن من را به سمت آن پرتاب کرد”.

شش روز پس از برنده آخرین نفس خود، خود را در رکهام برای نیمه نهایی دیدیم. شریک تجاری من، اندرو پتیت، پسر قصاب، و من، بچه املاک شورایی در گریمزبی، در برابر خانواده سلطنتی هالیوود، رایان رینولدز و راب مک‌الهنی بودیم. تیم در حال تکامل ما متشکل از اختلاسگران در برابر تیم گران قیمت حمله مستقیم آنها، که توسط مستند نتفلیکس آنها و حمایت مالی TikTok تامین می شود. این یک بازی به قدری پر از درام بود که در بعضی مواقع احساس می شد که فیلمنامه خیلی دور از ذهن است و تقریباً هر حمله ای به نظر می رسد می تواند با یک گل تمام شود.

پس از گل انفرادی درخشان بازیکن فصل ما، جان مک‌آتی، و گل دیگری از رایان تیلور که همیشه عالی بود، در دقایقی مانده به پایان 4-3 عقب افتادیم.

در نهایت 5-4 پیروز شدیم. گل تعیین کننده از سنگ بنای دفاع ما، آبشار مهار نشدنی لوک به دست آمد. با تمام ظرافت و اراده ای که در طول فصل ما نشان داده است، با یک پرتاب بلند از جردن کراپر، یکی دیگر از خریدهای جدید ما، کاملاً ارتباط برقرار کرد. مردی که هر بار که توپ را برمی‌دارد، انتظارات را بالا می‌برد و یک سهمی کامل را به قلمرو حریف پرتاب می‌کند. در این موقعیت، هر دو بازیکن ما را وارد مداری احساسی می‌کنند که مطمئن نیستم هنوز از آن به زمین آمده‌ایم.

بنابراین، تا یکشنبه. یک سال پس از سقوط گریمسبی از لیگ فوتبال. یک سال از زمانی که من و اندرو متولی باشگاه شهر خود شدیم. و یک سال از زمانی که دبی کوک و کریستین گرین اولین اعضای هیئت مدیره زن در تاریخ 144 ساله باشگاه شدند. تیم ما در فینال پلی آف لیگ ملی با سولیهال مورز بازی می کند و نمی توانستیم مغرورتر از این باشیم.

همانطور که در دیگر بازی های پلی آف خود بودیم، به عنوان تیم های ضعیف به فینال خواهیم رفت. در ابتدای فصل، زمانی که هشت کارشناس BT Sport مدعیان خود در پلی آف را انتخاب کردند، تنها یک نفر، کریس هارگریوز، فکر کرد که ما ممکن است شانسی برای صعود داشته باشیم. و من مطمئن هستم که این فقط به این دلیل بود که او اصالتاً از گریمزبی است. فصل درخشان سولیهول، سوم شدن در رقابتی ترین سال لیگ ملی، یک دستاورد بزرگ است. پس از ملاقات با مالک، داریل ایلز، و مدیرانش در پارک بلوندل امسال، واضح است که آنها سعی می کنند به روشی درست بسازند و هیچ شرمی برای هیچ یک از طرفین در پایان بازی یکشنبه در صورت شکست وجود نخواهد داشت.

موفقیت یک مقصد نیست، یک فرآیند است. اطمینان از اینکه از لحظات مثبتی که آنها می آیند لذت می بریم و حمایت از یکدیگر در رکودهایمان چیزی است که ما را با هم بزرگتر می کند.

این همه آن تجربیات است که تار و پود اجتماعی را می بافد که ما را به هم پیوند می دهد.

با این حساب، ما امسال موفق بوده ایم و یکشنبه یک امتیاز است. من پایان هالیوود را به صاحبان Wrexham می سپارم. یک افسانه گریمزبی، بازگشت به EFL در اولین بار درخواست، باورنکردنی به نظر می رسد.

هر اتفاقی که بیفتد، می‌دانم که باشگاه ما افتخار و جایگاه خود را در مرکز جامعه ما بازیابی کرده است. این در حمایت و اتحاد باور نکردنی در شهر ما منعکس شده است. بازیکنان امسال برخی از باورنکردنی ترین خاطرات را برای ما به ارمغان آورده اند و من هم اکنون مشتاقانه منتظر اتفاقات بعدی هستم.