به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مناگر توپی که اولین گل رسمی اوکراین را به ثمر رساند، همچنان در حرکت بود، تعجب بزرگی نخواهد بود. آنها مقابل مجارستان در شهر غربی اوژهرود 3-0 شکست خوردند که تقریباً در آخرین بازی، ایوان هتسکو یک ضربه ایستگاهی را درست فراتر از لبه “D” خط زد و با چنان نیروی لرزانی به آن ضربه زد که مستقیماً ریباند کرد. خارج از شبکه این اعتصاب هیچ معنایی نداشت: 29 آوریل 1992 بود و اوکراین چند سال طول می کشید تا یک یازده نفر متعهد را در فروپاشی پس از اتحاد جماهیر شوروی جمع آوری کند، اما صاعقه هتسکو به آنها نوعی حرکت را داده بود.
مایرون مارکویچ که در آن زمان سرپرستی ولین لوتسک را در اولین دوره مسابقات قهرمانی اوکراین برعهده داشت و بعداً مدیریت تیم ملی را بر عهده داشت، میگوید: «در ابتدا برای ما بسیار سخت بود و فکر میکنم اکنون در موقعیتی مشابه هستیم. با این تفاوت که آن موقع باید از صفر شروع میکردیم و امروز اساساً از منفی دو شروع میکنیم.»
هنگامی که اوکراین در هامپدن پارک با اسکاتلند روبرو می شود، نه یک تولد دوباره است تا یادآوری این موضوع که روسیه ممکن است بخواهد هویت فرهنگی این کشور را از بین ببرد، میراث فوتبالی آن واقعاً زنده می ماند. بازی برای حضور در جام جهانی در چهارشنبه شب، و در طی پنج روز آینده اگر همه چیز خوب پیش برود، هم از سر نافرمانی است و هم انتظار می رود که با وجود همه چیز، چیزهای خوبی در راه است. اما مارکویچ درست میگوید: اوکراین در بهترین حالت از یک شروع ایستاده به تساوی نزدیک میشود و اگر یک تیم کمپخت، هر چند بسیار با استعداد، بتواند بر حریفان سرسخت در گلاسکو و کاردیف غلبه کند، یک موفقیت بزرگ خواهد بود.
آندری پیاتوف، دروازه بان کهنه کار، قبل از ترک اوکراین گفت: “تیم یک ماه اینجا تمرین کرده است و قبل از جنگ من در یک کمپ تمرینی با شاختار بودم، بنابراین این تصور را دارم که این یک اردوی تمرینی مداوم است.” تاسیساتی در اسلوونی که بسیاری از اعضای تیم از اوایل ماه مه در آن مشغول به کار بودند. کمی خستگی وجود دارد، اما همه می دانند که ما هدف بزرگی داریم.
اوکراین بازی های دوستانه ای با بوروسیا مونشن گلادباخ، امپولی و ریژکا انجام داده است، اما هیچ تیم ملی نمی تواند یک بازی گرم کننده ارائه دهد. قبل از تمرین در اسلوونی، بازیکنان شاختار و دیناموکیف آنها بازیهای خیریه در سراسر اروپا انجام داده بودند، اما همانطور که الکساندر پتراکوف مربی اشاره کرده است، هیچ چیزی برای رقابت با لبه فوتبال رقابتی وجود نداشته است. بازیکنانی مانند الکساندر زینچنکو، آندری یارمولنکو، ویتالی میکولنکو، رومن یارمچوک مهاجم بنفیکا و روسلان مالینوفسکی با استعداد آتالانتا، اکنون که فصل های داخلی آنها به پایان رسیده است، به آمادگی جسمانی خود کمک خواهند کرد. نمیتوان پیشبینی کرد که گروه چقدر تیز خواهد بود، حتی اگر حدود نیمی از آنها از مزایای زمان طولانی با هم بودن برخوردار باشند.
اما ذهن و بدن می توانند کارهای خارق العاده ای انجام دهند. مارکویچ می گوید: «آنها انگیزه خواهند داشت. “این در بالاترین سطح خواهد بود. بازیکنان شرایط را درک می کنند، آنها می دانند که این چقدر مهم است. چه برنده شویم یا نه، آنها تلاش خواهند کرد تا همه کارها را انجام دهند.” سربازانی که در خط مقدم خدمت می کنند، از طریق ارتباطات مکرر با تیم، به وضوح نشان داده اند که فوتبال به نوعی اهمیت دارد، حتی با وجود اینکه وحشت در مناطقی از کشور بسیار واقعی است. هر شانسی وجود دارد که آدرنالین و احساسات بر زنگ زدگی غلبه کنند. کلید نتیجه در چگونگی تحقق آن نهفته است.
چند روز پیش یارمچوک به خاطر عکس گرفتن در تابستان گذشته در کنار میکولنکو با یک خواننده رپ روسی که قبلاً در کریمه اشغالی برنامه اجرا کرده بود، عذرخواهی کرد. او توضیح داد که اکنون تیم ملی فقط به موسیقی اوکراینی گوش می دهد. “[The national team] از این جنبه تغییر کرده است، آنها کاملا میهن پرست شده اند.»
تلاش هماهنگی در میان تیم برای صحبت به زبان اوکراینی به جای روسی، زبان اول بسیاری از شرق و جنوب پرجمعیت صورت گرفته است. در سایر عرصههای جامعه، آغوش تسلیمناپذیر غرور و ارزشهای ملی، شاهکارهای شگفتانگیزی از مقاومت، شجاعت و نسبت به وضعیت وحشتناک، موفقیت به ارمغان آورده است. بازیکنان امیدوارند فوتبال بازتاب بعدی آن باشد.
بسیاری از آنها خاطراتی از پیروزی در همپدن دارند. یازده ماه پیش، آرتم داوبیک، مهاجم مورد علاقه دنیپرو، در اواخر وقت اضافه مقابل سوئد گلزنی کرد تا اوکراین به مرحله یک چهارم نهایی یورو 2020 راه یابد. این آشنایی چیز دیگری است که باید مهار شود و همینطور این واقعیت است که با نادیده گرفتن زمینه، این تیم معمولاً به عنوان یک مورد علاقه جزئی شروع می شود. مارکویچ می گوید: “اگر بازیکنان در شرایط خوبی باشند، ما شانس داریم.” ما بازیکنان خوبی داریم، شاید بهتر از اسکاتلند در برخی زمینه ها. ما به آنها ایمان داریم و آنها باید بهترین بازی، امیدوارم دو بازی، در دوران حرفه ای خود را انجام دهند.”
طلسم مارکویچ در سبیرنا هدایت، در سال 2010، به سرعت به پایان رسید، اما او نقش مهمی در صعود این کشور پس از استقلال به شهرت فوتبال داشت. تیم مهیج متالیست خارکف او در طول 9 سال هدایتش در لیگ اروپا مهره اصلی او بود و در سال 2015، دنیپرو را در فینال مقابل سویا به شکستی نزدیک برد. او با نوستالژیک از دوره بین آن زمان تا 1999 صحبت می کند، زمانی که تیم درخشان دیناموکیف به نیمه نهایی لیگ قهرمانان رسید. در میانه، اوکراین در یک چهارم نهایی جام جهانی 2006 بود.
او می گوید: «آنها دوران طلایی فوتبال اوکراین بودند. اکنون ما هر کاری برای بازگرداندن آنها انجام خواهیم داد.» اگر هر یک از تیم پتراکوف بتواند قدرت و دقتی را که هتسکو سه دهه پیش ارائه کرده بود، هدایت کند، بازگشت آنها ممکن است نزدیکتر از آن چیزی باشد که هر کسی انتظارش را داشت. با این حال، برای اوکراین، یک شکل از پیروزی در این واقعیت است که اصلاً اینجا هستم.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.