راه حل قانونی: مناقصه برای ساخت بهترین توالت عمومی استرالیا با نام “Cistern Chapel” با مشکل مواجه شد | کوئینزلند

بوی بدی بر سر یک توالت عمومی که بهترین توالت استرالیا نامیده می‌شود، می‌آید و تهدیدهای قانونی بین کمیته سفارش‌دهنده آن و نقاشی که دیوارهای آن را به‌زور تزیین کرده است، رد و بدل می‌شود.

«کلیسای سیسترن ماریبورو» در اواسط ماه مه با سر و صدای زیادی رونمایی شد، با نقاشی های دیواری عجیب و غریب و «تخت طلایی» آن که در سراسر صفحه تلویزیون در سراسر کشور پخش شد.

اما پنهان از پوشش درخشان پروژه ای که دو سال طول کشید و تکمیل آن ده ها هزار دلار هزینه داشت، رابطه سمی فزاینده بین سازمان دهندگان شهر کوچک و هنرمند پرشور مجارستانی بود که به تحقق رویای آنها کمک کرد.

نانسی بیتس، رئیس کمیته نمازخانه سیسترن، چهره عمومی مورد توجه رسانه‌ها بود و به برنامه صبحانه پرچمدار کانال 7، طلوع آفتاب، و ABC از “دیدگاه بزرگ” خود برای متحول کردن مرد 120 ساله “دور” گفت.

اما ادعای ناکامی او در به رسمیت شناختن علنی نقاش اصلی، آکوس جوهاس، در حالی که نقاش دیگری که در مقابل آثار آکوس با گروه های خبری مصاحبه شده بود، توسط این هنرمند به عنوان یک “انتقام” توصیف شده است. آکوس به دنبال مشاوره حقوقی در مورد اینکه آیا “نقض حقوق اخلاقی او” به عنوان یک هنرمند و همچنین نقض ادعایی قراردادش صورت گرفته است یا خیر.

کمیته نمازخانه سیسترن اصرار دارد که نقاش مصاحبه شده به صراحت گفته است که بیشتر کار توسط هنرمند دیگری انجام شده است، اما این نظرات در داستانی که پخش شد گنجانده نشده است. در همین حال، در مورد پست های رسانه های اجتماعی آکوس در مورد این موضوع نگرانی دارد و یک وکیل افترا را استخدام کرده است.

طرفین یکدیگر را به دلیل افزایش هزینه‌ها، تاخیرها و نقض قراردادها مقصر می‌دانند و هر یک اتهامات متعددی علیه دیگری دارند.

با این حال، آنچه آنها بر سر آن توافق دارند این است که تیرگی روابط – در اصل – ناشی از تفاوت بینش هنری برای نوسازی بلوک توالت است.

آکوس که در سال 2013 به استرالیا نقل مکان کرد، می‌گوید که انگیزه پولی ندارد، زیرا از یک «خانواده بسیار ثروتمند» در «قلعه‌ای بزرگ» دور شده و در عوض فقر و تعهد به آموزش هنری و تاریخ را در مدارس این کشور انتخاب کرده است. بوداپست

آکوس می گوید: «من یک هنرمند خیابانی نیستم، من یک هنرمند خوب هستم.

من هنرهای زیبا را به عنوان هنر عمومی انجام می دهم، و این بدان معناست که آثار هنری من همیشه دارای یک پیام، معانی و تاریخ بوده است.

آکوس می‌گوید که مهارت‌ها و آموزش‌هایش را برای «ایجاد کل جهان» کلیسای سیسترن به کار گرفته است.

با این وجود، او می‌گوید که سعی کرده است ایده‌های کمیته را بگنجاند، فقط به گونه‌ای که «کیفیت اثر هنری» را حفظ کند – «می‌دانی کجا می‌توانم نامم را روی آن بگذارم؟»

ژاکی السون-گرین، روزنامه‌نگار و عضو سابق کمیته ادعا می‌کند که آکوس در پیروی از دستورالعمل‌های کارفرمایان خود مشکل داشت.

او می‌گوید ادعای او مبنی بر اینکه او را به خاطر کارش نسبت نمی‌دادند «مسخره» بود.

او می گوید: «او 14 بار دیوار را امضا کرد.

السون-گرین می‌گوید که پوشش رسانه‌ای قبل از آماده شدن همه تابلوها و مطالب تبلیغاتی انجام شده است، و اینکه Akos به عنوان یک هنرمند در استوری‌بردها و مطالبی که اکنون منتشر می‌شوند، شناخته می‌شود.

بیتس با ادعای آکوس مبنی بر اینکه «کل جهان» توالت ساخته او بوده است مخالفت می‌کند و می‌گوید این کمیته‌ای بود – از جمله برخی از محترم‌ترین شهروندان شهر – که توالت عمومی را دوباره طراحی کردند، بودجه را جمع‌آوری کردند و درخواست کمک‌های بلاعوض کردند که آن را تغییر داد.

اگرچه این پروژه «خیلی خوب کنار هم قرار گرفت»، بیتس می‌گوید که بسیاری از آن‌ها به دلیل «جلوه‌های ویژه» مانند موسیقی، لوسترها، مینی بادکنک‌های هوای گرم و گل‌های تازه بود – «مطمئناً نه فقط نقاشی‌ها».

بیتس که به مدت 20 سال روزنامه محلی شهر را اداره می کرد – اولین سردبیر روزنامه زن در ایالت شد – مدال نشان استرالیا را دارد و از سوی نخست وزیر به عنوان “کوئینزلند بزرگ” معرفی شد.

او می‌گوید که ترجیح می‌دهد درباره نقاشی‌های دیواری آکوس اظهار نظر نکند، اما او و السون-گرین ادعا می‌کنند که کار با او دشوار بوده است.

با این حال، آکوس می گوید که بحث در مورد شخصیت او دور از اصل است.

او از سالوادور دالی مثال می‌زند، مردی که می‌گوید «یکی از بزرگ‌ترین احمق‌های جهان» است.

آکوس می‌پرسد: «آیا ما حق داریم امضای او را از روی آثار هنری‌اش پاک کنیم و نام دیگری روی آن بگذاریم و ادعا کنیم که او آن را نقاشی نکرده است، که دالی پدر مدرن‌سازی سوررئالیسم نبوده است؟»

حتی اگر من بزرگ‌ترین احمق دنیا باشم، آن نقاشی‌ها مال من هستند و من تمام این داستان و کل این جهان را خلق کردم.»