“این درباره عشق به منطقه ماست”: تغییر نام موزه سافولک باعث ایجاد ردیف | موزه ها

پس از اینکه موزه زندگی انگلیسی شرقی نام خود را به موزه غذا تغییر داد، کمپین‌ها از «از دست دادن هویت فرهنگی» در تلاش برای افزایش تعداد بازدیدکنندگان و ارتباط بیشتر موزه می‌ترسند.

این اقدام باعث ناراحتی برخی در منطقه محلی شده است که می ترسند “تنها موزه با تمرکز آشکار بر تاریخ، زندگی و مردم شرق آنگلیا” را از دست بدهند.

متیو آتوود، یک گردآورنده و نویسنده محلی که رهبری کمپین علیه تغییرات را بر عهده داشته است، گفت: «این برای ما که خویشاوندانی داریم که چیزهایی اهدا کرده‌اند، یا با دانستن و عشق به ارتباط با شرق آنگلیا بزرگ شده‌اند، بسیار ناراحت کننده است.

چیزی به نام هویت محلی وجود دارد. من فکر نمی کنم اگر هویت محلی ندارید واقعاً بتوانید از مردم در این منطقه استقبال کنید. این در مورد عشق به منطقه ما است. این درباره منفی گرایی یا مقاومت در برابر تغییر نیست.»

موزه غذا در استو مارکت، سافولک، گفت که این حرکت صرفاً یک تغییر نام بود و شرق آنگلیا، که به دلیل سابقه تولید گندم به «سبد نان بریتانیا» معروف است، «هنوز در قلب همه کارهای ما قرار دارد».

مدیر موزه، جنی، گفت: «معتمدین، کارکنان و بسیاری از داوطلبان ما از پتانسیل موزه برای ارتباط بازدیدکنندگان با نحوه رشد و تولید مواد غذایی هیجان‌زده هستند – یک مسئله کلیدی در عصری که امنیت غذایی و نگرانی‌های زیست‌محیطی در کانون توجه قرار دارند.» پسرعموها

بیش از 1000 نفر طوماری را امضا کرده اند که خواستار حفظ نام اصلی شده اند، در حالی که گروهی از دانشگاهیان، از جمله استاد آکسفورد دیارمید مک کالوچ، نامه سرگشاده ای را امضا کردند که در تایمز منتشر شد و گفت که این اقدام “هویت منطقه ای را به نفع یک کشور کاهش می دهد.” موضوع ملی عمومی».

آنها نوشتند: «ما عمیقاً نگران مراقبت از مصنوعات موجود و دستاوردهای آینده با ارزش مطالعات شرق انگلیس هستیم. «اگر ارتباط مردمی را از تاریخ آنها حذف کنید، دیگر تاریخ آنها نیست. ما از مدیر و متولیان درخواست می کنیم که استراتژی نادرست خود را متوقف کنند و یک مشورت قوی با کارشناسان و مردم در مورد مسیر موزه انجام دهند.

هیئت امنای موزه در پاسخ گفت که در طول مشاوره چهار ساله خود با مردم محلی بازخورد مثبتی دریافت کرده‌اند و تعداد بازدیدکنندگان اخیر از ارقام قبل از کووید فراتر رفته است.

آنها گفتند: “ما به 40000 شیء موجود در مجموعه هایمان متعهد هستیم.”

کازنز گفت که تغییر نام تجاری برای اطمینان از اینکه “ما پایدار، مرتبط و لذت بخش از بازدید باقی می مانند” بود و این موزه “هنوز میراث اجتماعی، فرهنگی، صنعتی و فناوری منطقه را در مجموعه ها و نمایش های ما نشان می دهد”.

نمایشگاه‌های کنونی شامل «داستان‌های غذایی» است که در حال بازدید از مناطق روستایی اطراف برای جمع‌آوری کلمات، خاطرات و دستور العمل‌های گویش محلی است. موزه همچنین در تابستان امسال بازسازی یک آسیاب آبی تاریخی را تکمیل می کند، همچنین در حال افتتاح پرچین، نمایشگاهی است که نقش مهم پرچین ها را بررسی می کند و صنایع دستی روستایی را جشن می گیرد.

کازنز گفت: «ما مردم را تشویق می‌کنیم که خودشان بازدید کنند و قضاوت کنند و ببینند که چگونه از مجموعه موزه و میراث غنی غذا و کشاورزی در این منطقه تجلیل می‌شود.

آتوود گفت که او طرفدار بسیاری از ابتکارات جدید در موزه است، اما نمی‌خواهد به قیمت تمرکز بر منطقه محلی باشد.

آتوود گفت: «اگر به وب‌سایت آن‌ها نگاه کنید، «East Anglia» در عنوان یا چشم‌انداز، مأموریت و ارزش‌های آن‌ها ظاهر نمی‌شود. “آنها به ما اطمینان می دهند که این ارتباط به جایی نمی رسد. اما در واقع، چگونه می‌توانید مصنوعاتی را که هیچ ارتباط آشکاری با غذا ندارند در موزه غذا ارائه کنید؟»