یک “کابوس وحشتناک”: مداوای غیرنظامیان مجروح اوکراین

پوکروفسک، اوکراین روی ویلچر و برانکارد، آمبولانس و سکوی ایستگاه قطار منتظر می مانند. کارکنان پزشکی رمپ‌ها را بیرون می‌کشند و بیماران را سوار قطار مجهزی می‌کنند که آن‌ها را به سمت غرب می‌برد، به دور از درگیری‌های شدید در شرق اوکراین.

این قطار که توسط سازمان امدادرسانی پزشکان بدون مرز (پزشکان بدون مرز) اداره می‌شود، راه نجاتی برای بیمارستان‌های غرق شده در شهرها و شهرستان‌های نزدیک خط مقدم اوکراین است که برای مقابله با هجوم مجروحان جنگی در کنار جریان معمول مریض‌های خود تلاش می‌کنند. بیماران.

یاسر کمالدین، هماهنگ کننده پروژه اورژانس MSF برای قطار تخلیه پزشکی، که شامل یک واحد مراقبت های ویژه است، گفت: «از آغاز جنگ، ظرفیت بیمارستان در شرق تحت فشار است.

کمالدین گفت: «ایده این فعالیت حمایت از بیمارستان‌هایی است که به خط مقدم نزدیک‌تر هستند، تا ظرفیت تخت خالی شود تا بتوانند بیماران بیشتری را از حملات، درگیری‌ها و همچنین سایر بیماران مزمن دریافت کنند».

او گفت که از زمان شروع حرکت در 31 مارس، این قطار نزدیک به 600 نفر را به بیمارستان‌ها در مناطق امن‌تر در غرب اوکراین منتقل کرده است، از جمله حدود 30 نفر دیگر در روز یکشنبه.

آنها شامل میکولا پاستوخ 40 ساله بودند. او روز شنبه در نزدیکی Sievierodonetsk براثر یک گلوله خمپاره مجروح شد که سعی داشت کمک‌های بشردوستانه را به شهر برساند، شهری که با تشدید تلاش‌های نیروهای روسی برای تصرف قلمرو اوکراین در شرق مورد حملات شدید قرار گرفته است.

او در حالی که روی سکوی قطار ایستاده بود و از بازوی راستش در بند زیر پیراهنش پرستاری می کرد، گفت: هنوز ترکش درونش بود. او نیاز به عمل جراحی داشت، اما بیمارستان لیسیچانسک، شهری نزدیک به سیویرودونتسک که تحت حمله شدید روسیه نیز قرار داشت، نتوانست با آن مقابله کند. بنابراین او برای عملیات به لویو در غرب اوکراین منتقل شد.

قطارهای تخلیه منظم دیگری به سمت غرب می روند و افراد مسن و بیماران سوار آنها می شوند، اما قطار MSF به ویژه برای مراقبت از بیماران مجهز است.

فشار بر بیمارستان‌های شرق اوکراین پس از حمله، زمانی که تلفات یکی پس از دیگری وارد می‌شوند، آشکارتر است.

هفته گذشته، پزشکان در حالی که پزشکان با فک های فشرده، بیمارانی را که بر اثر اصابت دو موشک مجروح شده بودند، به بیمارستان شهر پوکروفسک منتقل کردند.

فقط تعداد انگشت شماری مجروح بودند. اما بیمارستان کشیده است. تقریباً با نیمی از کارکنانی که قبلاً داشت، کار می کرد و با پس زمینه ای از کیسه های شن روی پنجره های تخته شده کار می کرد.

دکتر ایوان مژایف گفت: قبل از جنگ «زمانی که کار عادی بود، 10 جراح داشتیم، اکنون پنج جراح داریم». در بخش او، این مرد 32 ساله تنها جراحی است که از 5 نفر باقی مانده است.

تغییر اساسی در ماهیت کار آنها از زمان حمله روسیه به اوکراین در 24 فوریه، فشار اضافی بر پزشکان و پرستارانی که در بیمارستان های نزدیک به جنگ باقی می مانند، اضافه کرده است.

«قبلاً ما افراد را از بیماری‌ها درمان می‌کردیم، گاهی اوقات آسیب‌هایی وجود داشت. دکتر ویکتور کریکلی، رئیس جراحی در بیمارستانی در شرق شهر کراماتورسک، گفت: اکنون ما باید مردم را از زخم های گلوله درمان کنیم.

خود شهر مورد حمله قرار گرفته است، از جمله در 8 آوریل، زمانی که موشک به ایستگاه قطار کراماتورسک اصابت کرد و بیش از 50 نفر را کشت و بیش از 100 نفر را زخمی کرد.

بسیاری از کادر پزشکی ترک کرده‌اند و بیمارستان مجبور شده است چندین بخش را تعطیل کند، در حالی که هنوز برای مردم شهر و شهرهای اطراف مراقبت می‌کند. بخش کریکلی بیمارستان دارای دو بخش جراحی است که هر کدام 15 جراح داشتند. اکنون تنها شش تا برای هر دو باقی مانده است. در مورد پرستاران نیز همین‌طور است، با واحدهایی که تقریباً نیمی از کارکنانی را که قبل از جنگ داشتند، کار می‌کنند.

بیمارستان کراماتورسک، در منطقه دونتسک اوکراین، قبلاً با آسیب های جنگی روبرو شده است. این منطقه، همراه با همسایه‌اش لوهانسک، بخشی از دونباس است، جایی که جدایی‌طلبان مورد حمایت روسیه در سال 2014 جنگ با نیروهای اوکراینی را آغاز کردند و از آن زمان تاکنون بخش‌هایی از شرق اوکراین را کنترل کرده‌اند.

کریکلی در آن زمان نیز مجبور بود مجروحان را عمل کند، “اما مقیاس گاه و بیگاه قابل مقایسه نیست.” در سال 2014، سربازان بودند، اما این اولین بار است که کادر پزشکی در کراماتورسک تعداد زیادی غیرنظامی مجروح را می بینند.

او گفت: «ما حتی در وحشتناک‌ترین کابوس نمی‌توانستیم خواب ببینیم» که غیرنظامیان در اوکراین متحمل چنین صدماتی می‌شوند، و توضیح داد که باید کودکان خردسالی را که دست و پاهایشان در اثر انفجار منفجر شده بود، عمل کنیم.

با وجود خطر، و عوارض جسمی و روحی کار در چنین شرایطی، کریکلی قصد ترک را ندارد.

“ما جراح هستیم. وظیفه ما این است که مردم را عمل کنیم و آنها را درمان کنیم. اگر همه بروند، چه کسی قرار است این کار را انجام دهد؟» او گفت. هیچ کس نمی گوید که ما یک جوخه انتحاری هستیم یا به دنبال راهی برای مردن در جایی هستیم. اما … ما کار خود را انجام می دهیم. و ما به این کار ادامه خواهیم داد.»

———

تمام داستان های AP در مورد جنگ در اوکراین را در https://apnews.com/hub/russia-ukraine دنبال کنید