بازدید باچله از سین کیانگ نمادی از شکاف رو به رشد بین چین و غرب است | چین

سفر شش روزه میشل باشله، مسئول حقوق بشر سازمان ملل به چین با جنجال‌هایی آغاز شد و با بحث‌های بیشتر پایان یافت. روزنامه نگاران غربی روز شنبه نشست خبری مجازی را بدون پاسخ قانع کننده ترک کردند. برخی شکایت کردند که باشله بیش از حد به مشکلات حقوق بشر ایالات متحده پرداخته است، اما در مورد چین نه.

پکن که می دانست یک نماینده عالی سازمان ملل در لحن و ارائه خود ممانعت می کند، از این فرصت استفاده کرد و گفت که سفر باشله فرصتی بود “برای مشاهده و تجربه دست اول سین ​​کیانگ واقعی”. رسانه های دولتی ادعا کردند که باشله از پیشرفت چین در زمینه حقوق بشر “تحسین” کرده است، اما با بیانیه خود سازمان ملل متحد مواجه شد که در آن هرگز گفته او را تکذیب کرد.

دفتر باچله در نزدیک شدن به یک بازیگر مهم در سیستم سازمان ملل متحد مانند چین در انظار عمومی سنجیده و دیپلماتیک بود و آنها می دانستند که حرف هایشان مهم است. هفته‌ها قبل از انجام سفر، سخنگوی او به خبرنگاران خارجی مشتاق گفت که “ما روزنامه‌نگار را به عنوان بخشی از هیئت نداریم… زیرا این می‌تواند بر توانایی ما برای برگزاری گفتگوهای صریح و آزاد با سهامداران مختلف تأثیر بگذارد.”

منتقدان انتظار داشتند باچله در جریان آن کنفرانس مطبوعاتی، پکن را به دلیل برخورد سختش با اویغورها -که برخی آن را “نسل کشی” می نامند و پکن آن را رد می کند، مورد انتقاد قرار دهد، اما باچله این کار را انجام نداد.

این سفر کوچکترین مسئله بزرگتر این روزها بین چین و غرب بود. با شکسته شدن اعتماد، هر دو طرف با سوء ظن به یکدیگر نگاه می کنند و بدترین نیت طرف مقابل را تصور می کنند. این وضعیت قرار است با ادامه صحبت ها در مورد “جداسازی” و “جنگ سرد جدید” بدتر شود. نشانه نگران‌کننده‌تر این است که به نظر می‌رسد سازمان ملل قادر به کمک به پل زدن این شکاف نیست.

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، گفت: «ایالات متحده همچنان نگران سفر میشل باشلت، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل و تلاش‌های تیمش از جمهوری خلق چین (PRC) و PRC برای محدود کردن و دستکاری سفر او است. بیانیه ای در روز شنبه و روز دوشنبه، آلمان گفت که این سفر به دلیل محدودیت‌های چینی “کمتر از انتظار بود”.

باشله باید از سیاستمداران و فعالان به طور یکسان انتظار سخنان تند، از جمله سرفصل هایی مانند «چگونه سازمان ملل به ابزاری برای تبلیغات انکار نسل کشی چین تبدیل شد» را داشت. به نظر می رسد امروزه الگویی وجود دارد که حتی سازمان ملل هم نمی تواند جهان را به بی طرفی خود متقاعد کند: سال گذشته گروهی متشکل از کارشناسان سازمان بهداشت جهانی به ووهان، و هفته گذشته باچله بود.

باچلت حق داشت، اما اهمیت مشارکت چین را در زمان افزایش چالش‌های جهانی و زمانی که بسیاری از سیاستمداران در برجسته کردن مشکلات بهتر از حل آن‌ها هستند، به مخاطبانش یادآوری کرد. آنها از بحران آب و هوا گرفته تا کمبود مداوم غذا در جهان را شامل می شوند. چه بخواهیم چه نخواهیم، ​​پرجمعیت ترین کشور جهان همیشه بر بقیه جهان تأثیر خواهد گذاشت – هر کسی که رهبر اصلی آن باشد.

اما جهان همچنین منتظر شنیدن بیشتر در مورد وعده باچله است که او موارد نقض حقوق بشر را که توسط گروه های مدافع برجسته شده است، «پیگیری» خواهد کرد. و مهمتر از همه، بررسی دقیق‌تری در مورد چگونگی پاسخ چین به درخواست‌های کمیسر عالی سازمان ملل برای بازنگری در سیاست‌های ضد تروریسم خود در سین کیانگ و درخواست اطلاعات در مورد اویغورهای ناپدید شده، وجود خواهد داشت.