پلیس فرانسه به دلیل رفتار هواداران لیورپول در کانون توجه قرار گرفت | فرانسه

تصاویر تلویزیونی از هواداران لیورپول که به طور اتفاقی در ورزشگاه دو فرانس قبل از فینال پر هرج و مرج لیگ قهرمانان اروپا مورد ضرب و شتم قرار گرفتند – برای اولین بار – روش های پلیسی فرانسه را مورد توجه قرار داده است.

سازمان‌هایی از عفو بین‌الملل گرفته تا کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل از تاکتیک‌های کنترل جمعیت فرانسه انتقاد کرده‌اند و دیده‌بان حقوق بشر جراحات فیزیکی گسترده ناشی از سلاح‌ها از چماق گرفته تا نارنجک‌های اشک‌آور، گلوله‌های لاستیکی و گلوله‌های لاستیکی بزرگ‌تر «فلش‌بال» را به صورت صلح‌آمیز شرح می‌دهد. شهروندان در سال های اخیر

ویدئویی از چهار افسر سفیدپوست که در نوامبر 2020 یک تهیه‌کننده موسیقی سیاه‌پوست غیرمسلح را در استودیوی پاریس به‌طور وحشیانه کتک می‌زنند، آخرین مورد از یک رشته حوادث خشونت‌آمیز بود که خشم گسترده‌ای را برانگیخت و رئیس‌جمهور امانوئل ماکرون را برانگیخت.

مکرون با اعلام یک سری اصلاحات در سال گذشته با هدف بهبود روابط بین پلیس و مردم و همچنین بهبود شرایط کاری افسران، گفت پلیس فرانسه باید “معروف به ملامت” باشد و “در صورت وجود اشتباه، باید مجازات شود”.

پلیس فرانسه که از مدت ها قبل یک موضوع تابو بود – که از نظر بسیاری از منتقدان آن به عنوان سرکوبگر غریزی و طرفدار نیروی نامتناسب تلقی می شد – به یک موضوع مهم سیاسی تبدیل شده است، به ویژه از زمان جلیقه های زرد تظاهرات سال‌های 2018 و 2019، که در آن حدود 2500 معترض مجروح شدند و چندین چشم یا یک عضو از دست دادند.

با این حال، طبق آمار وزارت کشور، حداقل 1800 پلیس و ژاندارم در همین تظاهرات مجروح شدند و پلیس فرانسه استدلال می‌کند که آنها هدف خشونت فزاینده‌ای هستند که برخی از آن‌ها افراطی و عمدی با هدف ناقص کردن یا حتی قتل هستند.

کارشناسان می گویند بخشی از مشکل کنونی جذب افسران عجولانه و ضعیف آموزش دیده از زمان حملات تروریستی پاریس در سال 2015 است، زمانی که الزامات ورود کاهش یافت و آموزش از 12 ماه به 8 ماه کاهش یافت – با کارآموزان در خدمت پس از سه ماه.

اما مسائل زیربنایی نیز وجود دارد – یکی از اصلی ترین آنها رابطه اساسی بین پلیس فرانسه و مردم است. پلیس و ژاندارم های فرانسه عموماً خود را نه خدمتگزار مردم، بلکه محافظان دولت و دولت می دانند.

یقیناً اکثر مردم فرانسه نیروی پلیس مدنی ملی فرانسه و افسران ارتش را اینگونه می بینند ژاندارمری – بسیاری از آنها در جوامعی که صدها مایل از جوامع خودشان فاصله دارند پست شده اند.

یک جرم شناس، سباستین روشه، می گوید که پلیس فرانسه “برای اینکه از جامعه جدا شود و فقط به قوه مجریه پاسخ دهد” طراحی شده است. همراه با سنت چند صد ساله اعتراضات سیاسی خیابانی فرانسه، که یک کوکتل انفجاری تولید می کند.

سیاستمداران فرانسوی – به ویژه در وزارت کشور – که مراقب خیابان هستند، مدتهاست که از پلیس محافظت می کنند و کمبود عمیق اعتماد عمومی را تثبیت می کنند. خود ماکرون در سال 2019 گفت: “از خشونت یا سرکوب پلیس صحبت نکنید – چنین کلماتی در یک کشور تحت حاکمیت قانون غیرقابل قبول است.”

همچنین، بسیاری از سازمان‌های غیردولتی فرانسوی و گروه‌های اجتماعی می‌گویند، به وضوح مشکل نژادپرستی گسترده وجود دارد. همچنین فرانسه یک ناظر پلیس مستقل ندارد: بازرسی IGPN که اتهامات سوء استفاده را بررسی می کند، بیشتر از افسران پلیس تشکیل شده است.

ژاک دو میلار، محقق متخصص در مسائل پلیس، می گوید که نیروی پلیس فرانسه با “مشکلات ساختاری از نظر استخدام، آموزش، فلسفه و مدیریت” مواجه است.

او می گوید که اکثر افسران به دلایل خوبی به پلیس می پیوندند. اما دو میلار به تلویزیون فرانس 24 گفت، هنگامی که مشغول به کار شدند، با یک نبرد دشوار روبرو می شوند – کمبود بودجه، کار زیاد و مدام مورد انتقاد. او گفت: «این خسته کننده، خسته کننده است و باعث ایجاد رنجش می شود. در سال 2019، 59 افسر پلیس فرانسه خودکشی کردند.

کارشناسان می‌گویند سرمایه‌گذاری بیشتر، آموزش بهتر و روش‌های سخت‌گیرانه‌تر استخدام با تمرکز بر مهارت‌های بین فردی، همگی کمک خواهد کرد. اما مشکل اصلی، رابطه عمیق خصمانه پلیس فرانسه با مردم است.

دی میلار گفت: «سیستم باید به طور کامل مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد، و با اقدامات روی زمین شروع شود و استفاده متناسب از زور و روابط خوب با مردم به عنوان اولویت های مطلق قرار گیرد.»