به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
دبلیوآیا این روزی است که درخشش فرانسه را بشارت می دهیم یا از همان گسل های قدیمی که اینقدر سرسختانه در قانون اساسی اسکاتلند وجود دارد ناله می کنیم؟ وسوسه، اگر تحمل دو اردوگاه بعد از آن چیزی باشد، این است که دومی را انتخاب کنید. مطمئناً، اسکاتلند از این شکست بیشتر آسیب دیده بود تا فرانسه که در مورد یک پیروزی مهیج در یکی از زمینهای کمتر مورد علاقهاش اخیراً خوشحال باشد.
سپس دوباره، شانه های فرانسوی ها، که اغلب نشانه ای از خطای خودشان بود، در این موقعیت بسیار شوم به نظر می رسید. طرفداران مسافرتی آنها به همان اندازه پرشور و پرشمار بودند، اما سانفرید این تکرار از بازیکنان فرانسوی به دلیل تضادش با حمایت هذیانآمیزشان قابل توجه بود – و از این هم دلهرهآورتر.
Six to two در ادینبورگ داستان خودش را می گوید. گرگور تاونسند حاشیه پیروزی را بسیار تلخ یافت. او گفت: «بسیار ناامیدکننده به نظر می رسد. فکر میکنم در چند سال گذشته نشان دادهایم که یا بازیها را بردهایم یا آنها را با اختلاف کم باختهایم. اما چه با یک امتیاز شکست خورده باشیم و چه 20 امتیاز، اوضاع را خیلی تغییر نمی دهد. هدف ما برنده شدن است و برای انجام این کار باید از فرصت های خود استفاده کنید. سپس به یک بازی متفاوت تبدیل می شود. اپوزیسیون باید کار متفاوتی انجام دهد.»
او بدون شک به موقعیت های از دست رفته اسکاتلند در نیمه اول اشاره خواهد کرد، اما به خصوص یکی از موقعیت های درست قبل از استراحت، زمانی که اسکاتلند در فاصله دو امتیازی فرانسوی ها بازی کرده بود و تنها پس از 12 دقیقه با نتیجه 12-3 مواجه شد. از میان تمام چهرههای رنگ پریده و آسیب دیده اسکاتلندی، چهره استوارت هاگ جذابتر به نظر میرسید.
کاپیتان اسکاتلند اولین بازی خود را برای اسکاتلند 10 سال قبل از آن روز انجام داد – در مقابل فرانسه در موریفیلد. شهرتی که او از آن زمان به دست آورده است مبتنی بر درخشش و سرعت بوده است، اما میتوان او را به خاطر این احساس بخشید که انگار میراثش با توپ از بین میرود، زیرا او یک پاس بلند از کریس هریس با یک دویدن ساده پا به خط جلوتر از خط ارسال کرد. به او. مسابقه ای که او می توانست برنده شود.

این باعث می شد اسکاتلند در وقت استراحت پیش بیفتد. همانطور که تاونسند بیان کرد، فرانسه را مجبور می کرد “کار متفاوتی انجام دهد”. افسوس، فرانسه هرگز به اندازه زمانی که اشتباه را با بی رحمی آرام مجازات کرد، برای شهرت روزافزون خود ارزش نداشت. دو تلاش دنبال شد، هر دو طرف استراحت. بازی تمام شد، یک قهرمانی دیگر اسکاتلند بیهوده.
فرانسه اکنون با گرانبهاترین دارایی ها در این قهرمانی کوتاه و فشرده پیش می رود: حرکت. دو برد دیگر بین آنها و اولین گرند اسلم آنها از سال 2010 است.
هیچ یک از این تکالیف یک مهلت نیست. ولز و انگلیس در حال حاضر به سختی درخت می کشند، اما هر دو می دانند چگونه خود را در برابر فرانسه بلند کنند. یک جمعه شب در کاردیف قطعاً همان سفری است که می تواند آرامش تیم های فرانسوی در گذشته نه چندان دور را بر هم بزند.
در همین حال، انگلیس برای شکست دادن یک تیم سازشکار ولزی در خانه تلاش کرد، اما حذف شدن برای دیدار آخر هفته آخر از پاریس برای روحیه آنها بسیار مناسب تر بود. فرانسه می داند که گرند اسلم تا حدودی باقی مانده است. نحوه واکنش آنها به این برد در موریفیلد این را بسیار واضح می کند.
اسکاتلند باید خود را برای دیدار با ایتالیا در هفته در روز شنبه افزایش دهد. هاگ از ناراحتی خود صحبت کرد که آنها باید دو هفته دیگر صبر کنند تا دوباره بازی کنند. او می خواست روز بعد با ایتالیا بازی کند. تاونسند گفت که می خواهد روز بعد با فرانسه بازی کند. هر دو مرد با شکنجه یک فصل دیگر از وعدههای محقق نشده دست و پنجه نرم میکردند، همانطور که بقیه اعضای تیم باید چنین بوده باشند.
حداقل عملکرد روری درج مثبت بود. اسکاتلند چند بازیکن کلیدی خود را از دست داده بود، سه نفر از آنها در ردیف عقب بودند، اما دارج سه بازیکنی را رهبری می کرد که خود را حفظ کردند. او به تازگی 22 ساله شده است. هاگ و فین راسل هنوز در 20 سالگی هستند. زمان برای هر یک از آنها دور از انتظار است. اما آیا تا 10 سال دیگر، آیا درج به اندازه سالمندانش در این آخر هفته درد خواهد داشت؟ یا اینکه اسکاتلند استعداد آنها را به چیزی ملموس تر تبدیل خواهد کرد؟
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.