رونی هاوکینز، اسطوره راک اندرول که مربی گروه بود در سن 87 سالگی درگذشت | موسیقی

رونی هاوکینز، اسطوره راک اندرول متولد آرکانزاس که مربی نوازندگان جوان کانادایی و آمریکایی بود که بعدها به نام گروه شناخته شدند، درگذشت.

واندا، همسرش، روز یکشنبه گفت: هاوکینز که در ادای احترام به عنوان مهم ترین راک اند رولر در تاریخ کانادا توصیف شده بود، در سن 87 سالگی پس از یک بیماری درگذشت.

او به Canadian Press گفت: “او با آرامش رفت و مثل همیشه زیبا به نظر می رسید.”

در ادای احترام به هاوکینز در روز یکشنبه، رابی رابرتسون از گروه گفت که هاوکینز به او و هم گروهانش “قوانین راه” را یاد داده است.

رابرتسون در بیانیه‌ای که در توییتر منتشر شد، گفت: «او نه تنها یک هنرمند بزرگ، مجری و رهبر گروه فوق‌العاده بود، بلکه دارای سبک طنز بی‌نظیری بود. “سقوط خنده دار و کاملا منحصر به فرد. بله، خدا فقط یکی از آنها را آفرید. و او برای همیشه در قلب ما زندگی خواهد کرد. عمیق ترین تسلیت من به خانواده او.

مارگارت اتوود، نویسنده کانادایی، این خبر را در توییتر منتشر کرد و گفت: شنیدن آن “بسیار غم انگیز” بود.

هاوکینز که در 10 ژانویه 1935 در هانتسویل، آرکانزاس متولد شد (دو روز پس از تولد الویس پریسلی)، یک شومن متولد شد و به سرعت به عنوان یک جهنم ساز در مدار رو به رشد راک اند رول دهه 1950 شهرت پیدا کرد.

او با نام مستعار “شاهین” با مری لو و اودسا موفقیت‌های جزئی داشت و کلوپی را در فایتویل، آرکانزاس اداره می‌کرد، جایی که بازیگرانی از جمله ستارگان راک اولیه مانند کارل پرکینز، جری لی لوئیس و کانوی توئیتی بودند.

گریل مارکوس در کتاب تحسین‌شده‌اش درباره موسیقی و فرهنگ آمریکایی، Mystery Train، نوشت: «هاوکینز تنها مردی است که تا به حال شنیده‌ام که می‌تواند آهنگ سکسی زیبایی مانند My Gal is Red Hot صدایی بد بسازد. بیشتر از هر مردی از نیوآرک تا مکیکالی، جاده‌های پشتی، اتاق‌های پشتی و پشتی‌ها بیشتر است».

هاوکینز که به خود لقب «پادشاه راکابیلی» و «آقای. دینامو»، استعدادهای پریسلی یا پرکینز را نداشت، اما جاه طلبی داشت و استعداد داشت.

او برای اولین بار در اواخر دهه 50 در کانادا اجرا کرد و متوجه شد که در کشوری که راک وطنی هنوز به سختی وجود دارد، بسیار بیشتر برجسته خواهد شد. نوازندگان کانادایی اغلب برای پیشرفت حرفه‌ای خود به ایالات متحده مهاجرت کرده بودند، اما هاوکینز نادر آمریکایی بود که برعکس را امتحان کرد.

هاوکینز با درامر و همکارش از آرکانسان، لوون هلم، یک گروه پشتیبان کانادایی را تشکیل داد که شامل رابی رابرتسون، گیتاریست و آهنگساز، گارت هادسون و ریچارد مانوئل نوازندگان کیبورد و ریک دانکو نوازنده بیس بود. آنها به هاکس تبدیل شدند و در مدرسه راک هاوکینز تحصیل کردند.

رابرتسون در سال 1978 به رولینگ استون گفت: «وقتی موسیقی از گوش رونی خیلی دور می‌شد، یا نمی‌توانست بگوید چه زمانی باید آواز بخواند، به ما می‌گفت که هیچ‌کس به جز تلونیوس مونک نمی‌تواند بفهمد که ما چه می‌نوازیم. . اما نکته مهم با او این بود که ما را مجبور به تمرین و تمرین زیاد کرد. اغلب تا ساعت 1 بامداد می رفتیم و بازی می کردیم و تا ساعت 4 تمرین می کردیم.

رابرتسون و دوستانش از 1961 تا 1963 از هاوکینز حمایت کردند و برنامه‌های پر سر و صدایی را در سراسر کانادا اجرا کردند و یک کاور زوزه‌آمیز از Who Do You Love اثر بو دیدلی را ضبط کردند که به یکی از آهنگ‌های معروف هاوکینز تبدیل شد.

اما هاوکینز رکوردهای زیادی نمی فروخت و هاکس از رهبر خود پیشی گرفت. آنها در اواسط دهه 60 با باب دیلن ارتباط برقرار کردند و در پایان این دهه به تنهایی ستاره هایی بودند که نام خود را به گروه تغییر داده بودند.

در همین حال، هاوکینز در پیتربورو، انتاریو مستقر شد و تعداد انگشت شماری از 40 تک آهنگ برتر از جمله Bluebirds in the Mountain و Down in the Alley را در آنجا داشت.

اریک آلپر، روزنامه‌نگار و وبلاگ‌نویس موسیقی کانادایی، روز یکشنبه نوشت و گفت که هاوکینز به شدت دلتنگ خواهد شد.

آلپر نوشت: «رونی هاوکینز، مهم ترین راک اندرولر در تاریخ کانادا، در سن 87 سالگی درگذشت. «باند، دیل هاوکینز، باب دیلن و هزاران نفر دیگر بدون او مثل قبل نبودند. موسیقی مثل قبل نخواهد بود او عمیقاً دلتنگ خواهد شد و از تو متشکرم هاک.»

او با آخرین صداها همراه نشد – اولین باری که صدای نیل یانگ کانادایی را شنید وحشت کرد – اما در اواخر دهه 1960 با جان لنون و همسرش یوکو اونو دوست شد. آنها با هاوکینز و همسرش، واندا، و سه فرزندشان در حالی که از کانادا دیدن می کردند، ماندند.

او بعداً به نشنال پست گفت: «در آن زمان خاص، فکر می‌کردم که دارم به آنها لطف می‌کنم. «من فکر می‌کردم بیتلز یک گروه انگلیسی بود که خوش شانس بود. من چیز زیادی در مورد موسیقی آنها نمی دانستم. فکر کردم یوکو (احمقانه) است. تا به امروز، من هرگز آلبوم بیتل را نشنیده ام. برای 10 میلیارد دلار، نتوانستم یک آهنگ را در جاده ابی نام ببرم. من هرگز در زندگی ام آلبوم بیتل را انتخاب نکرده ام و به آن گوش نکرده ام. هرگز. اما جان خیلی قدرتمند بود. من او را دوست داشتم. می‌دانی که او یکی از آن‌ها نبود.»

هاوکینز همچنین ارتباط خود را با گروه حفظ کرد و در سال 1976 در میان مهمانان کنسرت خداحافظی همه ستاره ها بود که اساس مستند مارتین اسکورسیزی The Last Waltz بود.

برای چند لحظه او دوباره مسئول بود، پوزخند می‌زد و زیر کلاه استتسون خود می‌چرخید، و به زیردست‌های سابقش «زمان بزرگ، وقت بزرگ» را صدا می‌کرد، در حالی که آنها چه کسی را دوست داری می‌کردند.

علاوه بر آخرین والس، هاوکینز همچنین در فیلم دیلن رنالدو و کلارا، فیلم پرهزینه Heaven’s Gate و Hello Mary Lou ظاهر شد. مستندی در سال 2007 درباره هاوکینز، زنده و کیکین توسط دن آیکروید روایت شد و تصویری از آرکانسان معروف دیگر، بیل کلینتون را به نمایش گذاشت.

آلبوم های هاوکینز شامل Ronnie Hawkins، The Hawk و Can’t Stop Rockin’ بود که در سال 2001 منتشر شد که هلم و رابرتسون در همان آهنگ Blue Moon in My Sign ظاهر شدند. هلم و رابرتسون دیگر صحبت نمی‌کردند، زیرا بعد از The Last Waltz اختلاف نظر داشتند و مشارکت‌های خود را در استودیوهای جداگانه ضبط کردند.

با گذشت زمان، هاوکینز بسیاری از نوازندگان جوان کانادایی را راهنمایی کرد که به مشاغل موفقی ادامه دادند، از جمله گیتاریست پت تراورز و گیتاریست آینده جنیس جاپلین، جان تیل.

او چندین جوایز افتخاری را از کشور مورد قبول خود دریافت کرد و در سال 2013 به دلیل «کمک‌هایش به توسعه صنعت موسیقی در کانادا، به‌عنوان یک نوازنده راک‌اندرول، و حمایت از امور خیریه».